دیو های باستان. !

هفت سردیو: اهریمن با آگاهی از آفرینش امشاسپندان (که در روایاتی هفت و در روایاتی شش نفر هستند) سرکرده دیوها (سردیوان یا کَمال‌گان) را خلق می‌کند تا هر یک قدرتی مشابه یکی از امشاپسندان داشته و توانایی مقابله با آنها در جهت تباهی و سیاهی را داشته باشند. (در روایتی که امشاسپندان شش تن هستند، شش سردیو داریم. دیوی که مشاهده می‌کنید: اهریمن ارتشی خلق می‌کند از زشتی و تباهی

1. اَکومن (اَکه‌مَنه – Akamanah): نماد بداندیشی و افکار ناامیدانه و منفی. او دشمن بهمن و پیام‌آور اهریمن است. تصویری که مشاهده میکنید: تصور من از اَکومن، از بزرگ‌ترین دیوهای اهریمن

2. اِندَر (ایندره): دشمن اَردیبهشت. دیوی نیرومند که در آیین کهن، صفاتی مشابه بهرام و مهر داشته اما در آیین زرتشتی، دیوی است که مانع برقراری نظم و بازدارنده خلقت موجودات نیکو می‌شود. در آیین زرتشتی اعتقاد بر آن است که این دیو مانع بستن کمربند مخصوص و مقدس زرتشتیان – کُستی یا بندِ دین – در سن تکلیف زنان و مردان می‌شود.

3. ساوول (سَروَه): دشمن شهریور. او نماد پادشاهی با ظلم و ستم است. این دیو ریشه در اساطیر هندی دارد و با نام رودرَه سَروَه در اساطیر هندی حضور دارد.

4. ناهیه (نانگهیثیه – Nanghaithya): دشمن اسفند است که نماد نارضایتی و بازدارنده مخلوقات از قناعت است. این دیو نیز تجسم یکی از موجودات شر در اساطیر هندی به نام ناستیه است.

5. تَیریز (تئیری – Tairi): دشمن خرداد است که گیاهان و دام‌ها را دچار بیماری و آفت می‌کند.

6. زَیریز (زئیری – Zairi): دشمن مرداد و نماد زهر و سم‌های کشنده است