غذای‌مشهورکشورهای‌مختلف...

غذای اولمون برای افغانستان هست که اسمش قابلی‌پلو《kabuli pulao》هست..چندتا اسم داره.کابلی‌پلو یا افغانی‌پلو.. یکی از پلوهای مشهور در افغانستان است که تنوع زیادی دارد و معمولا با گل کلم، گلم پیچ، هویج و دانه‌های روغنی متعددی آماده می‌شود. این غذا به‌طور سنتی دارای تکه‌های بزرگ گوشت بره است؛ اما امتحان کردن آن با گوشت گاو یا گوساله نیز خالی از لطف نیست.پیاز را در روغن سرخ می‌کنند و تکه‌های گوشت را در آن تفت می‌دهند. نمک، گرام ماسالا و زعفران و آب را اضافه و حرارت را کم می‌کنند تا گوشت بپزد. در ماهیتابه‌ای جدا هویج، کشمش، بادام و پسته را جداگانه تفت می‌دهند. پس از پخت گوشت، آن را از آب بیرون می‌آورند. برنج را با نمک به آب اضافه می‌کنند و آب گوشت را روی مخلوط می‌ریزند تا برنج به‌صورت کته در آب گوشت بپزد. هنگام سرو غذا، برنج، گوشت، هویج، کشمش، بادام و پسته را برحسب سلیقه در ظرف می‌کشند..

غذای بعدی برای الجزایر و تونس هست که اسمش هست..اِاِممم..کوسکوس💀🗿👍🏻 لطفا ذهناتونو تمیز...ول‌کنننن.. کوسکوس《Couscous》غذایی محبوب در بسیاری از کشورهای عربی و شمال آفریقا و بربر است که در تهیه آن از سمولینای گندم و آرد گندم و گاهی وقت‌ها حبوبات استفاده می‌شود که معمولا آن را بخارپز می‌کنند یا با آب (آب مرغ یا عصاره آن) می‌پزند و در کنار گوشت، مرغ، سبزیجات و انواع سالاد سرو می‌کنند.کوسکوس منبع غنی از انواع ویتامین و پروتئین است و نسبت به پاستا و برنج کالری بسیار کمتری دارد و از همین رو در تهیه انواع سالادهای رژیمی به کار می‌رود. به‌ازای هر پیمانه کوسکوس خشک آماده مصرف، ۱٫۵ پیمانه آب جوش یا آب مرغ و گوشت اضافه می‌شود تا حدود پنج دقیقه خیس بخورد؛ سپس به‌اندازه پنج تا هشت دقیقه روی حرارت ملایم می‌جوشد تا این دانه‌ها نرم و آماده مصرف شوند..

غذای بعدی برای استرالیا هست.. «پای گوشت» (Meat Pie)، نوعی غذا است که گوشت و پیاز سرخ شده، قارچ، انواع سبزیجات و غیره در داخل خمیر پای قرار می‌گیرد و روی آن را با برس آشپزی معمولا تخم‌مرغ می‌مالند و در داخل فر می‌پزند. هنگام سرو هم روی آن را با سس کچاپ می‌پوشانند.مردم استرالیا اغلب هنگام پیک‌نیک، این غذا را درست می‌کنند؛ چراکه هم تهیه آن آسان است و هم به‌راحتی خورده می‌شود. این فست فود باستانی اکنون به نماد استرالیا تبدیل شده است؛ به‌طوری که هر استرالیایی به‌طور متوسط سالانه ۱۲ پای گوشت می‌خورد که در طول سال به رقم ۲۷۰ میلیون پای می‌رسد..

غذای بعدیمون برای اتریش هست.. «شنیتسل وینی» (Wiener Schnitzel) به‌طور سنتی با گوشت گوساله، آرد، تخم‌مرغ و آرد سوخاری تهیه و در روغن سرخ می‌شود؛ اما اغلب از گوشت حیوانات اهلی همچون مرغ و بوقلمون نیز برای تهیه آن استفاده می‌کنند. این غذا را می‌توان با سالاد سیب‌زمینی و ژله انگور قرمز سفارش داد. در شهر وین، این غذا را از قدیم همراه با سالاد و پیش‌غذای سیب‌زمینی (معمولا سالاد سیب‌زمینی یا سیب‌زمینی ریز کبابی) سرو می‌کنند.شنیتسل گوشت گوساله در منوی غذای تمام رستوران‌های کشور اتریش به چشم می‌خورد که تنوع پخت‌ زیادی دارد؛ برای مثال آن را در خمیر کورن فلکس و کوردون بلوی فرانسوی می‌پزند. شنیتسل، یک نام آلمانی میانه است که اولین بار در سال ۱۸۴۵ برای آن استفاده شد..

غذای بعدیمون برای آذربایجان هست.. دلماسی یا همون دلمه خودمون. دُلمه، خوراکی در خاورمیانه و مناطق اطراف آن مانند بالکان، قفقاز، روسیه و آسیای مرکزی است. دلمه کلمه‌ای ترکی به معنی «پُرشده» است و می‌توان آن را با برگ انگور، فلفل دلمه، کدو، گوجه فرنگی و بادمجان درست کرد. جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۱۷، دلمه را در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رساند. در آذربایجان هم مثل ایران انواع و اقسام دلمه وجود دارد؛ اما دلمه برگ مو و دلمه اوچ باجی (سه خواهر) از پرطرفدارترین و شناخته‌شده‌ترین آن‌ها به شمار می‌روند. برگ کلم، برگ مو یا بادمجان را با گوشت، برنج، حبوبات یا سبزیجات پر می‌کنند و سپس می‌پیچند. در کنار این غذا معمولا از سس سیر، ماست یا شیر ترش دَلَمه استفاده می‌کنند.

بنگلادش؛ پلو و ماهی کاری ماهی صبور را با ادویه‌های آسیاب‌شده طعم‌دار می‌کنند؛ سپس در برگ موز می‌پیچند و به‌صورت بخارپز یا کبابی می‌پزند. برای طعم‌دار کردن آن هم معمولا از خمیر خردل، فلفل قرمز، روغن خردل و زردچوبه استفاده می‌کنند. معمولا مقداری از سسی را که برای طعم‌دار کردن به کار رفته است، نگه می‌دارند و پس از پخت ماهی روی آن می‌ریزند. ماهی بخارپز شده اغلب همراه با برنج سرو می‌شود. ترکیب شوری و شیرینی و تندی در کنار هم غذایی بسیار خوش‌طعم و پرمزه به وجود می‌آورد که در سراسر بنگلادش و به‌ویژه داکا بسیار محبوب و پرطرف‌دار است..

بلژیک؛ مول فریت هرسال بین ماه‌های سپتامبر تا فوریه (شهریور تا بهمن) حدود ۳۰ میلیون تن سیب‌زمینی سرخ شده و صدف رودخانه‌ای در بلژیک خورده می‌شود و از آنجا که محبوب‌ترین غذا بلژیک حساب می‌آید، رستوران‌های زیادی آن را به‌طور ویژه سرو می‌کنند. این غذا «مول فریت» (Moules frites) نام دارد و از صدف تازه تشکیل شده است که در روغن زیتون، سیر، آویشن و موسیر پخته و در کنار سیب‌زمینی سرخ شده سرو می‌شود. مایونز یا خامه ترش تازه با طعم سیر از همراهان معمول این غذا هستند. اگر از علاقه‌مندان به غذاهای دریایی هستید، حتما از طعم لذیذ صدف‌های این غذا خوشتان خواهد آمد..

بلیز؛ لوبیا پلو بلیزی «لوبیا پلو بلیزی» (Belizean Rice and Beans) از خوشمزه‌ترین غذاهای بلیز به شمار می‌رود که طرف‌داران زیادی دارد. مواد تشکیل‌دهنده این غذا را برنج و لوبیا تشکیل می‌دهند که همرا با گوشت خورشتی (معمولا گوشت گاو یا مرغ)، آب گوشت، سالاد سیب‌زمینی و موز سبز خورده می‌شود. برای تهیه این غذا، لوبیای پخته را با سیر، پیاز و گوشت شور مخلوط و با فلفل سیاه، آویشن و نمک طعم‌دار می‌کنند. پس از افزودن شیر نارگیل اجازه می‌دهند که غذا بجوشد. برنج را هم به این مخلوط اضافه می‌کنند و با حرارت ملایم می‌پزند تا آب آن جذب برنج شود. این غذا را به‌شکل‌های مختلفی آماده می‌کنند؛ به‌عنوان مثال به‌جای لوبیای قرمز، لوبیای چشم بلبلی در غذا می‌ریزند یا برنج و لوبیا را به‌صورت جدا پخته و بعد سرو می‌کنند..

بوسنی و هرزگوین؛ کِواپی «کِواپی» (cevapi)، نام غذای محلی کشور بوسنی و هرزگوین است که نام آن به معنی «کباب» است و خود نیز بی‌شباهت به کباب کوبیده ما ایرانی‌ها نیست. برای تهیه این غذا، گوشت را چرخ کرده و به آن پیاز رنده شده، سیر، پاپریکا، نمک، فلفل قرمز، سبزی تازه و سفیده تخم‌مرغ اضافه می‌کنند و مواد را با دست ورز می‌دهند و به‌شکل سوسیس درمی‌آورند. سپس آن‌ها را روی باربیکیو کباب و با نان یا برنج، پیاز خام خردشده، پنیر خامه‌ای و فلفل قرمز سرو می‌کنند..

برزیل؛ فِیخو آدا «فیخوآدا» (Feijoada)، یکی از غذاهای اصیل و محلی کشور برزیل است که در دستور پخت آن از گوشت و لوبیای سیاه استفاده می‌شود. برای تهیه این غذا، روغن زیتون را در ظرفی می‌ریزند و با گوشت گاو تفت می‌دهند. در ادامه لوبیا‌هایی را که از شب قبل در آب خیس شده است و همین طور گوجه فرنگی خرد شده، گشنیز، سیر، نمک و فلفل را اضافه می‌کنند و اجازه می‌دهند تا این خوراک با حرارت کم پخته شود. پس از نرم شدن گوشت و لوبیا و در مرحله آخر پخت، آب پرتقال و سوسیس‌های دودی یا گوشت را به مخلوط می‌افزایند. این خورش غنی و دل‌چسب اغلب به‌عنوان غذای ملی برزیل شناخته می‌شود و تقریبا در همه جای این کشور قابل تهیه است؛ اما اصالتا از غذاهای مردم ریودوژانیرو به حساب می‌آید. این غذا در اصل، پرتغالی است و در دوران طولانی استعمار برزیل، توسط پرتغالی‌ها وارد آشپزی این کشور شد..

کانادا؛ پوتین یکی از معروف‌ترین غذاهای کانادایی، «پوتین» (Poutine) نام دارد که خاستگاه آن، استان کبک است. پوتین در واقع غذایی کانادایی-فرانسوی به شمار می‌رود که شامل سیب‌زمینی سرخ شده همراه با سس گوشت مرغ یا بوقلمون با طعم تند ملایم و تکه‌های پنیر تازه است و برای جلوگیری از نرم شدن سیب‌زمینی‎ها، پس از آماده شدن، این غذا را به‌سرعت سرو می‌کنند. معمولا در اماکنی مانند سواحل کنار دریا، رستوران‌ها، زمین هاکی و واگن‌های سیب‌زمینی فروشی می‌توان این غذای لذیذ را تهیه کرد. با اینکه شاید پوتین، سالم‌ترین انتخاب در میان غذاها نباشد؛ اما در میان غذاهای فست فود، انتخابی منحصربه‌فرد برای کانادایی‌ها محسوب می‌شود. پوتین که قیمت مناسبی هم دارد، امروزه به‌حدی محبوب شده است که در هرجای دنیا می‌توانید آن را بیابید. مدل کلاسیک آن به‌تنهایی عالی است؛ هرچند با تاپینگ‌هایی مانند تکه‌های بیکن و گوشت دودی، طعمی بی‌نظیر پیدا می‌کند..

شیلی؛ پاستل دچوکلو یا پای ذرت شیرین گوشت گوساله چرخ شده، پیاز، زیتون و کشمش، مواد اصلی غذای «پاستل دچوکلو» (Pastel de Choclo) را تشکیل می‌دهند که با یک لایه کراست تهیه شده از ذرت شیرین پوشانده می‌شود. ذرت شیرین را به‌صورت خمیر درمی‌آورند و با ریحان خردشده طعم‌دار می‌کنند؛ سپس آن را با شیر و قدری چربی گوشت می‌پزند تا برای رویه غذا آماده شود. در ادامه موادی مثل سیر، پیاز، گوشت چرخ کرده را در زیتون تفت می‌دهند و به آن آرد ذرت و شیر اضافه می‌کنند و می‌گذارند که جا بیفتد. در نهایت روی مایه گوشتی را با خمیر ذرت، تخم‌مرغ، کشمش و زیتون تزیین می‌کنند..

چین؛ اردک پکن «اردک پکن» (Peking Duck)، از غذاهای چینی معروف است که با گوشت اردک طبخ می‌شود و خاستگاه آن شهر پکن است. سابقه این غذا به دوران حکومت‌های پادشاهی در چین باز می‌گردد و علت شهرت آن، علاوه بر طعم خاص، گوشت لطیف و تردی است که در تهیه آن به کار می‌رود. اردک‌ها را پس از ۶۵ روز تغذیه، سلاخی کرده، پرهایش را می‌کنند و به‌خوبی با آب می‌شویند. سپس با استفاده از پمپ‌های مخصوص، از زیر پوست ناحیه گردن، هوا تزریق می‌کنند تا پوست از لایه چربی زیرین جدا شود. در ادامه آن را به‌مدت کوتاهی داخل آب جوش می‌اندازند و بعد آویزان می‌کنند تا کمی خشک شود. در این مدت روی پوست مرغابی، لعابی از شربت مالتوز می‌مالند و می‌گذارند ۲۴ ساعت بماند. در نهایت این اردک را در اجاق‌های سربسته یا دیواری می‌پزند و ضمن افزودن چاشنی‌های مخصوص، با پیازچه، خیار، پنکیک چینی و سس لوبیا شیرین سرو می‌کنند..

کاستاریکا و نیکاراگوئه؛ گایوپینتو «گایو پینتو» (Gallo pinto)، از غذاهای سنتی آمریکای مرکزی است که به‌خصوص در نیکاراگوئه و کاستاریکا تهیه می‌شود. این غذا قدمتی طولانی دارد و برای فرهنگ‌های مختلف آمریکای لاتین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پایه این غذا را برنج و لوبیا تشکیل می‌دهد؛ به این ترتیب که لوبیا را می‌پزند تاحدی که تمام آب ظرف تمام شود. در ادامه برنج پخته، سیر، پیاز خردشده و فلفل را به آن اضافه و سرو می‌کنند. اغلب لوبیای سیاه یا لوبیای سودانی جایگزین لوبیا قرمز می‌شود..

کوبا؛ روپا بیه‌خا غذای معروف «روپا بیه‌خا» (Ropa Vieja) در دوران حضور استعمارگران اسپانیایی از جزایر قناری، راه خود را به‌سمت کوبا باز کرد. این غذا از گوشت گوساله خرد‌شده در سس گوجه و فلفل تهیه و معمولا با برنج خورده می‌شود که بسیار بیشتر از آن چیزی که به نظر می‌رسد، لذیذ است. غذای یادشده را همراه با گوشت گوسفند، برنج و تکه‌های موز سبز سرخ شده سرو می‌کنند. روپا بیه‌خا در زبان اسپانیایی به‌معنای لباس‌های کهنه است! با اینکه با شنیدن اسم آن شاید چندان تمایلی برای خوردنش نداشته باشید؛ اما این غذا یکی از خوشمزه‌ترین خوراکی‌های دنیا به شمار می‌رود..

دانمارک؛ فریکادله «فریکادله»‌ (Frikadeller)، یک نوع کباب‌ دیگی است که از گوشت چرخ شده گوساله، پیاز، شیر و تخم‌مرغ تهیه می‌شود. سیب‌زمینی آب‌پز، سالاد سیب‌زمینی و مایونز، سس گوشت و ترشی چغندر از رایج‌ترین پیش‌غذاهایی هستند که در کنار این غذا سرو می‌کنند. نان بروچن را با یک لیوان آب ولرم می‌خیسانند. سیر، پیاز و جعفری را خیلی خوب ریز و به گوشت چرخ کرده اضافه می‌کنند. نان را با دست فشار می‌دهند تا آب اضافی آن گرفته شود و سپس به مایه گوشتی می‌افزایند. پس از طعم‌دار کردن مواد با نمک، فلفل، پودر پاپریکا، سس خردل و تخم‌مرغ، به‌اندازه یک نارنگی از مایه گوشتی برمی‌دارند، در دست فرم می‌دهند و در تابه‌ای با حرارت ملایم سرخ می‌کنند. ریکادله مانند یک همبرگر کوچک، ولی قطور است..

دانمارک؛ فریکادله «فریکادله»‌ (Frikadeller)، یک نوع کباب‌ دیگی است که از گوشت چرخ شده گوساله، پیاز، شیر و تخم‌مرغ تهیه می‌شود. سیب‌زمینی آب‌پز، سالاد سیب‌زمینی و مایونز، سس گوشت و ترشی چغندر از رایج‌ترین پیش‌غذاهایی هستند که در کنار این غذا سرو می‌کنند. نان بروچن را با یک لیوان آب ولرم می‌خیسانند. سیر، پیاز و جعفری را خیلی خوب ریز و به گوشت چرخ کرده اضافه می‌کنند. نان را با دست فشار می‌دهند تا آب اضافی آن گرفته شود و سپس به مایه گوشتی می‌افزایند. پس از طعم‌دار کردن مواد با نمک، فلفل، پودر پاپریکا، سس خردل و تخم‌مرغ، به‌اندازه یک نارنگی از مایه گوشتی برمی‌دارند، در دست فرم می‌دهند و در تابه‌ای با حرارت ملایم سرخ می‌کنند. ریکادله مانند یک همبرگر کوچک، ولی قطور است..

اکوادور و پرو؛ سبیچه «سِبیچه» (Ceviche) یک غذای دریایی است که معمولا از ماهی و سخت پوستان (میگو و خرچنگ) تازه و خام تهیه می‌شود که در آب‌میوه‌های مرکباتی مانند لیمو خوابانده و با فلفل تند یا دیگر ادویه‌ها و پیاز خرد شده، نمک و گشنیز طعم‌دار شده است. آب مرکبات باعث تغییر ظاهر پروتئین می‌شود و حالتی شبیه به پخته به آن می‌دهد. به‌دلیل اینکه این بشقاب دریایی با گرما پخته نمی‌شود، باید پس از تهیه طی زمان کوتاهی مصرف شود تا خطر مسمومیت غذایی به حداقل برسد. سبیچه اغلب همراه با مواد دیگری مصرف می‌شود که مکمل طعم آن هستند؛ مانند سیب‌زمینی شیرین، کاهو، ذرت، آووکادو یا موز سبز. این ظرف در مناطق ساحلی اقیانوس آرام در آمریکای لاتین، به‌ویژه اکوادور و پرو، محبوب است و اگرچه منشأ این خوراک دریایی به‌شدت مورد بحث ‌است، در پرو یک خوراک ملی به حساب می‌آید. از حدود ۲۰۰۰ سال قبل این غذای تازه و تند از گزینه‌های محبوب تابستانی بوده است..

بریتانیا رست‌بیف سنتی از خوشمزه‌ترین غذاهای بریتانیا با شهرتی جهانی می‌توان به «رست بیف» (Roast Beef) اشاره کرد. در حقیقت رست بیف، ناهار سنتی روزهای یکشنبه است که از قدیم در این روز سرو می‌شود و برش‌های نازکی از گوشت کبابی را همراه با سبزیجات مختلف مثل هویج، نخود فرنگی و کلم میل می‌کنند. سیب‌زمینی و پودینگ یورکشایر هم اغلب همراه با رست بیف سرو می‌شوند. با وجودی که این غذا در کشورهای دیگر مثل آمریکا، کانادا، ایرلند و نیوزیلند و استرالیا هم وجود دارد؛ اما غذای ملی انگلیس به حساب می‌آید و ریشه در تاریخ و فرهنگ مردم این کشور دارد..

دومین غذای مشهور بریتانیا فیش اند چیپس هست.. هیچ غذایی به‌اندازه «فیش اند چیپس» (Fish & Chips) حس‌وحال بریتانیا را منعکس نمی‌کند. این غذا که شهرتی بین‌المللی دارد، جزو برترین گزینه‌هایی است که هر گردشگری در سفر به لندن یا هر شهر انگلیس باید امتحان ‌کند. ماهی سرخ‌شده با یک لایه‌ نازک پودر سوخاری، همراه با چیپس سیب‌زمینی در برش‌های بزرگ سرو می‌شود. این غذا را به‌طور سنتی با پیاز کاراملی و نخودفرنگی آب‌پز یا له شده‌ای می‌خورند که با نمک و سرکه طعم دار شده است. در روش اصلی، این غذا را با ماهی کاد تهیه می‌کنند؛ هرچند می‌توان آن را با ماهی‌های دیگر هم درست کرد.

گینه استوایی؛ سوکوتاش یا خوراک ذرت «سوکوتاش» (Succotash) یا خوراک ذرت، از لوبیای لیما یا سایر لوبیاها آماده می‌شود. از دیگر مواد تشکیل‌دهنده این غذا می‌توان به گوشت گاو نمک‌سود، سیب‌زمینی، شلغم، گوشت نمک‌سود، گوجه فرنگی، فلفل دلمه رنگی و بامیه اشاره کرد که ممکن است در این غذا به کار برود. ترکیب حبوبات و سبزیجات، غذایی غنی از اسیدهای آمینه ضروری به وجود می‌آورد. با توجه به اینکه سوکوتاش، غذایی نسبتا ارزان است و مواد آن به‌راحتی در دسترس هستند، این غذا در دوران رکود بزرگ در آمریکا بسیار پرطرف‌دار شد. گاهی وقت‌ها خوراک یادشده را به‌شکل کسرول تهیه می‌کنند که اغلب به‌صورت لایه‌ای ترد در رویه آن و یک پای سنتی لذیذ در بخش زیری است. کسرول به غذایی گفته می‌شود که در یک ظرف بزرگ با دیواره عمیق در فر پخته شده و در همان ظرف هم سرو می‌شود.

فرانسه؛ کرپ «کرِپ» (Crepe) نوعی پنکیک بسیار نازک است که معمولا از آرد گندم سفید یا سیاه تهیه می‌‌شود. کلمه کرپ به فرانسوی از ریشه لاتین crispa به‌معنای «پیچاندن» گرفته شده ‌است. اگر کرپ برای ناهار یا شام سرو شود، مخلفاتی چون پنیر، تخم‌مرغ، قارچ، کنگر فرنگی، ژامبون و... در آن به چشم می‌خورد. این مخلفات را اغلب وسط کرپ می‌ریزند و گوشه‌هایش را به داخل تا می‌کنند. کرپ شیرین می‌تواند به‌عنوان صبحانه یا دسر خورده شود؛ در این صورت روی آن هر ماده شیرینی نظیر نوتلا، مربا، پودر قند، شیره درخت افرا، عصاره لیمو، خامه فرم گرفته یا تکه‌های میوه می‌ریزند و نوش جان می‌کنند.

گرجستان؛ خاچاپوری «خاچاپوری» (Khachapuri) یک نوع پای پنیر است که با خمیر و پنیر تهیه می‌شود و از دو کلمه گرجی خاچا (نوعی پنیر) و پوری (نان) تشکیل شده است. نان را با لایه‌ای از پنیر سولگونی می‌پزند و پیش از سرو تخم‌مرغ و کره‌ روی آن می‌ریزند. این غذا آن‌قدر محبوب است که روی میز بیشتر خانواده‌های گرجی به چشم می‌خورد و یکی از غذاهای ملی گرجستان است که به‌خاطر اهمیت زیادش برای مردم این کشور، جزوی از فرهنگ این منطقه به شمار می‌رود. خاچاپوری انواع مختلفی دارد و در هر منطقه گرجستان، نوع خاصی از آن را درست می‌کنند که از نظر شکل و مواد اولیه با هم فرق دارند. از انواع خاچاپوری می‌توان به ایمرولی، خابیزگینا، آجارولی، اسوانوری، مگرولی، آچما، باچولبی و گورولی اشاره کرد.

گرجستان؛ خاچاپوری «خاچاپوری» (Khachapuri) یک نوع پای پنیر است که با خمیر و پنیر تهیه می‌شود و از دو کلمه گرجی خاچا (نوعی پنیر) و پوری (نان) تشکیل شده است. نان را با لایه‌ای از پنیر سولگونی می‌پزند و پیش از سرو تخم‌مرغ و کره‌ روی آن می‌ریزند. این غذا آن‌قدر محبوب است که روی میز بیشتر خانواده‌های گرجی به چشم می‌خورد و یکی از غذاهای ملی گرجستان است که به‌خاطر اهمیت زیادش برای مردم این کشور، جزوی از فرهنگ این منطقه به شمار می‌رود. خاچاپوری انواع مختلفی دارد و در هر منطقه گرجستان، نوع خاصی از آن را درست می‌کنند که از نظر شکل و مواد اولیه با هم فرق دارند. از انواع خاچاپوری می‌توان به ایمرولی، خابیزگینا، آجارولی، اسوانوری، مگرولی، آچما، باچولبی و گورولی اشاره کرد.

..............