لونا و اژدهای نگهبان پارت ۳

یه لحظه این اسلایدو رد نکنید لطفا🙏 بچه‌ها من واقعا انتظار داشتن از داستان خیلی بیشتر از اینا حمایت بشه! ولی حمایتا خیلی کمه، لطفا اگه داستان براتون جالب بود به دوستاتونم معرفی کنید. در ضمن لطفا لایک و کامنتو فراموش نکنید، اگه همینطوری به داستان کم توجهی بشه مجبورم بذارمش کنار🤕 مرسی که حمایت میکنی💖

مایا:ببین لونا....یه چیزی هست که میخواستم بهت بگم اما فکر میکردم میدونی. لونا:چیو باید میگفتی؟ مایا:بنجامین تو رابطس. لونا:چییی؟ نکنه میخوای باهام شوخی کنی! مایا:نه دارم جدی میگم. چهره‌ی لونا هم مانند دوستش مایا، غمگین شد. تُن صدایش هم از چهره‌اش غمگین تر بود. با همان صدای غمگین پرسید:با کی؟ من میشناسمش؟ مایا:آره میشناسیش.

لونا:اون کیه؟ مایا:ژولیت میلر. ژولیت میلر همکلاسی لونا و مایا بود. لونا دیگر اشتهای غذاخوردن نداشت. ظرف غذا را کمی از خود دور کرد و گفت:من میرم تو حیاط یکم هوا بخورم. مایا:میدونم ناراحتی ولی غذاتو بخور. لونا:اشتها ندارم. بلند شد و به سمت حیاط رفت. مایا هم به دنبالش نرفت چون میدانست دوستش الان بیشتر به تنهایی نیاز دارد تا دلداری.

لونا در حیاط مدام به ژولیت فکر میکرد و دائم از خودش می پرسید چطور اونو به من ترجیح داد؟ ژولیت در مدرسه به زیبایی معروف بود و محبوبیت زیادی بین برخی‌ از پسر‌ها داشت البته لونا هم خیلی زیبا بود اما خودش هم میدانست که همه چیز زیبایی نیست، حتما ژولیت علاوه بر زیبایی‌ ویژگی‌های خوب دیگری هم داشته که بنجامین او را انتخاب کرده. ژولیت نه تنها همکلاسی لونا و مایا بود، بلکه دوست آنها هم بود. لونا نمیخواست دوستش ژولیت و بنجامین، کسی که به او علاقه داشت را ناراحت کند و به رابطه‌ی آنها آسیب بزند. او میدانست که باید دست از عشق به بنجامین بردارد چون این به نفع همه بود. اما لونا حتی برای یک دقیقه هم نمیتوانست به بنجامین فکر نکند. ولی تصمیمش را گرفته بود. او باید هرطور که میشد این احساس را از بین ببرد.

با خودش گفت بهتر است که کاملا با بنجامین و ژولیت قطع رابطه کند و برای دیدن بازی امروز هم نرود اما میدانست که این کار شدنی نیست. او نباید دوستانش را کنار میگذاشت. در آخر تصمیم نها‌یی‌اش این بود که تمام تلاشش را بکند که علاقه‌اش به بنجامین را از بین ببرد و حقیقت را بپذیرد. با شنیدن صدای زنگ رشته‌ی افکارش پاره شد و به سرعت به سمت کلاس رفت تا از کلاس جا نماند.

خوشبختانه معلمی که این زنگ با او درس داشتند خانم اسمیت(miss smith) بود. خانم اسمیت واقعا مهربان ترین معلم‌ مدرسه بود و خیلی از بچه‌ها او را دوست داشتند. لونا هنوز هم به بنجامین فکر میکرد و در ذهنش به دنبال راهی برای از بین بردن احساسش به بنجامین میگشت که ناگهان مایا با آرنجش به پهلوی او زد و گفت:حواست کجاس؟ خانم اسمیت چهارمین باره که صدات میکنه.

لونا با شنیدن این جمله به سرعت از جایش بلند شد و مانند میخ صاف ایستاد و در حالی که همه‌ی ماهیچه‌های صورتش خشک شده بودند گفت:هفتصد و هشتاد و نُه؟ ناگهان صدای خنده‌ی بچه‌ها کلاس را گرفت. خانم اسمیت:ممنون لونا ولی الان زنگ ادبیاته. لونا:متاسفم خانم اصلا حواسم نبود. خانم اسمیت:من که نمیفهمم به چی فکر میکردی که کاملاً از این دنیا جدا شدی، ولی حواست به درس باشه. لونا:بله، متاسفم خانم.