۱۷ سالگی چیا یادم داد؟

چیزایی که توی سال هفدهم زندگیم از آدمای زندگیم یاد گرفتم:

اگه خالصانه یه چیزی رو بخوای و براش تلاش کنی خالصانه گیرت میاد.

اولین پله ی دوست داشتن اعتماده!

کسی که خودش رو لایق طلا میدونه،گدایی نمیکنه ،پولش رو میده.

دوست داشتن هیچوقت کافی نیست.لزوم اینکه با کسی باشی این نیست که فقط دوسش داشته باشی.

هر اتفاقی باید تو زمان درست خودش اتفاق بیفته.

عاشقِ واقعی هیچوقت خودخواه نیست.

بعضی زخما جوش نمیخورن فقط تو بهشون عادت میکنی.

آدمایی که رابطت باهاشون سطحیه و مثلا باهاشون بیرون نمیری ازشون انتظار نداشته باش و رابطتو باهاشون سطحی نگه دار مثلا در حد سلام و خدافظ. اصلا خودتو بخاطرشون ناراحت نکن و خودتو سرزنش نکن.

در برابر هر احساساتی احساس نشون نداره!..

ما فکر میکنیم باید احساساتمونو قبول کنیم ولی نه،گاهی وقتا باید به حسمون اهمیتی ندیم چون درست نیست.

دستم خورد