گوشی چطور درست شد؟

روز ۲۴ شهریور بود که «محمدجواد آذری جهرمی»، وزیر ارتباطات، اعلام کرد این وزارتخانه خواستار همکاری با چندین شرکت ایرانی برای تولید گوشی موبایل بوده و شرکت صاایران به این درخواست پاسخ مثبت داده است. او با اعلام اینکه صاایران قصد دارد تولید «گوشی ملی» را ادامه دهد گفت که قیمت بالای بسیاری از دستگاه‌های ارتباطی باعث شده که مردم چشم انتظار نمونه‌های مشابه داخلی و به عبارتی دیگر، گوشی ایرانی باشند.

به فاصله چند روز، نخستین تصاویر از موبایل‌های V6 و V5 صاایران که قرار است تحت برند «ویرا» عرضه شوند، رویت شد و ساعتی بعد، کاربران ایرانی به تشابه این موبایل‌های هوشمند با موبایلی متعلق به برند چینی یولفون پی بردند. اندکی بعد، مدیرعامل ایرانسل و همینطور وزیر ارتباطات گفتند که این گوشی‌ها احتمالا به روش SKD و CKD ساخته شده‌اند، یعنی واردات قطعات منفصل و متصل شده و سپس مونتاژ نهایی در کارخانه داخل کشور.

اما امروز موضوع حتی از قبل هم جالب‌تر شد. آنچه گوشی ملی نامیده می‌شود، نه مبتنی بر فناوری بومی است و نه حتی در ایران مونتاژ شده. در واقع به نقل از معاون وزیر ارتباطات، گوشی‌های ویرا به روش «CBU» تهیه شده‌اند و این یعنی تمام مراحل ساخت، مونتاژ و بسته‌بندی در کشور چین انجام شده و در نهایت یک لیبل ایرانی روی جعبه‌ها چسبانده شده.

البته معاون وزیر ارتباطات ادامه داده که CBU اولین گام برای شرکت‌ها است و پس از پژوهش روی عملکرد محصول و بازخورد مشتریان، روش‌های تولید دیگر به کار گرفته می‌شود. این یعنی قرار است تا شش ماه دیگر، تولید گوشی به مرحله CKD برسد و به صورت قطعه‌قطعه وارد کشور و سپس مونتاژ شود. اگرچه چنین تلاش‌هایی در شرایط نابسامان بازار دیوایس‌های هوشمند می‌تواند جای تقدیر داشته باشد، اما مخاطب هوشمند به طور یقین از تفاوت میان «گوشی ملی» با «گوشی کاملا ساخته و بسته‌بندی شدی در چین» و حتی «گوشی مونتاژ شده در کارخانه‌های ملی» آگاه است.