تاریخچه ساز پیانو

اولین پیانو جهان به طور دقیق بیش از سه قرن پیش ساخته شد و با توجه به محبوبیت این ساز، وارد قرن چهارم از هنگام ساخته شدن این ساز می‌شویم.

اولین پیانو توسط Bartolomeo Cristofori، یک هارپسیکورد ساز ایتالیایی ساخته شد. در واقع سازی که او طراحی کرده بود، سازی بود که از تکنولوژی و مکانیزم بسیار منحصر به فردی برخوردار بود. او یک هارپسیکورد متفاوت را طراحی کرده بود که این امکان را به نوازنده می‌داد تا داینامیک زیادی را در نوازندگی در اختیار داشته باشد و بتواند نت‌های مورد نظر خود را با Volume بلند و یا کم بنوازد. این مکانیزم که با استفاده از یک کیبورد قابل اجرا بود، توسط Cristofori نام gravicembalo col piano e forte را به خود گرفت که ترجمه آن از زبان ایتالیایی برابر با “هارپسیکورد با صدای کم و زیاد” می‌شود.

اما برای دهه‌ها قبل از آن که Cristofori به این ابداع دست بزند، دو کیبورد برای ساخت موسیقی مورد استفاده نوازندگان قرار می‌گرفت. این سازها از سال ۱۴۰۰ میلادی در دسترس بوده‌اند و نام آن‌ها کلاویکورد و هارپسیکورد می‌باشد. هر کدام از این کیبوردها نقاط قوت و نقاط ضعف خاص خود را داشته‌اند و برای سبک‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. به طور کلی می‌توانیم این نکته را در نظر داشته باشیم که این دو کیبورد، باعث ساخت ساز پیانو شدند.

هارپسیکورد جدیدی که Cristofori طراحی کرده بود، در سال ۱۷۰۰ میلادی ساخته شد و این ساز، اولین کیبوردی بود که برای نواختن صدای آن، از مکانیزم چکش استفاده شده بود. چکش‌هایی که برای این ساز در نظر گرفته شده بود، بر روی سیم‌های هارپسیکورد ضربه می‌زد و به این ترتیب می‌توانستید صدایی متفاوت و دقیق‌تری را از آن دریافت کنید.

سه مدل از ابتدایی‌ترین سازهایی که توسط او ساخته شده هم اکنون در دنیا وجود دارد. یک پیانو که در سال ۱۷۲۰ توسط او ساخته شده بود و هم اکنون در موزه هنر متروپولیتن در شهر نیویورک قرار دارد، دیگری پیانویی که در سال ۱۷۲۲ ساخته شد و اکنون در موزه degli Strumenti Musicali شهر رم نگهداری می‌شود و در نهایت، سازی که در سال ۱۷۲۶ توسط او ساخته شد و اکنون در شهر لایپزیگ کشور آلمان قرار دارد.

پس از مدتی، طراحی جدید Cristofori دستخوش تغییراتی شد و او طراحی چکش‌های ساز خود را بهینه کرد. او که نام چکش‌های جدید خود را Escapement گذاشته بود، از تکه چوب‌هایی استفاده کرد که بر روی لبه آن، از تکه‌های پر استفاده شده است. همچنین او این چکش‌ها را به گونه ای طراحی کرد که که در انتهای حرکت خود، به شکل ابتدایی خود باز گردند و به این ترتیب، سیم‌های پیانو این امکان را داشته باشند تا لرزش آزادتری داشته باشند. تا پیش از آن، پس از آن که چکش به سیم پیانو برخورد می‌کرد، در همان حالت و بر روی سیم پیانو می‌ماند.

پس از مدتی، موزیسین‌های متعددی به صدا و نحوه عملکرد ساز پیانو علاقه مند شدند و این ساز در بسیاری از مدارس موسیقی اروپا مورد استفاده قرار گرفت. نکته جالب این است که در دهه ۱۷۰۰ و ۱۸۰۰ میلادی، بسیاری از این مدارس تلاش کردند تا این ساز را بهبود ببخشند و روش‌های جدید نوازندگی را برای آن در نظر بگیرند اما هیچ کدام به اندازه ابداع Escapement شخص Cristofori موفق نبود.