مخترع هایی که از اختراع خود پشیمان شدند

دابل اسلش/ تیم برنز لی= «تیم برنز لی» یک دانشمند انگلیسی بود که با عنوان پدر وب شناخته می‌شود. او با اختراع فناوری وب، انقلابی به وجود آورد که شهرت اش را بیشتر کرد. لی با توسعه شبکه جهانی وب، دنیا را تغییر داد اما از بخشی از طراحی خود در فضای وب ناراضی بود. او در مصاحبه‌ای اعلام کرد می‌تواند آدرس‌های اینترنتی را طوری طراحی کند که نیازی به وارد کردن دو اسلش (//) غیرضروری پس از عبارت http: نباشد. اگرچه امروزه مرورگرها به صورت خودکار این عبارت را در ابتدای آدرس سایت اضافه می‌کنند اما در گذشته کاربران مجبور بودند آدرس کامل سایت را به صورت دستی وارد کنند. این فرایند تکراری تا‌اندازه‌ای آزاردهنده و وقت‌گیر بود و طراح‌اش از وجود آن ابراز پشیمانی کرد.

تزریقات مرگبار/ دکتر جی چاپمن= مرگ با جوخه اعدام، صندلی الکتریکی یا اتاق‌های گاز گزینه‌هایی بود که در دهه 70 میلادی در آمریکا برای کشتن محکومان به مرگ استفاده می‌شد اما عموم مردم دیدگاه خوبی درباره آن‌ها نداشتند. به همین دلیل «دکتر جی چاپمن» تزریق یک نوع ماده کشنده را به‌عنوان روشی جایگزین برای محکومان به اعدام پیشنهاد داد که بدون درد و شکنجه است. او تصور می‌کرد این روش برای مجازات محکومان به اعدام آن را برای عموم پذیرفتنی‌تر می‌کند اما تأثیری در باور مردم نداشت و همچنان محکومان به اعدام مدت زمانی طولانی منتظر مجازات خود می‌ماندند. این موضوع باعث شد تا چاپمن نتیجه‌ای را که از این اختراع درنظر داشت به دست نیاورد به همین دلیل از اختراع خود پشیمان شد.

دینامیت/ آلفرد نوبل= نام «آلفرد نوبل» با جنگ و صلح گره خورده است. او با اختراع دینامیت، ناخواسته باعث شد تا مردم بسیاری کشته شوند. به همین دلیل تلاش کرد تا برای جبران این اثر بد با پایه‌گذاری جایزه نوبل قدمی در راه صلح بردارد. نوبل در سال 1860 میلادی به دنبال راهی برای بهره‌برداری از معدن‌ها و ساخت جاده در دل کوه‌ها بود. او قصد داشت با آزمایش‌های خود به مردم کمک کند اما متأسفانه اهداف بشر دوستانه اش به تدریج مغلوب منفعت‌طلبی شماری از سلطه جویان شد. اختراع دینامیت در سال 1866 میلادی ثروت هنگفتی را برای نوبل فراهم کرد اما استفاده‌های غیرانسانی از آن همچنان باعث تأسف‌اش بود. او در وصیت‌نامه خود 94 درصد از ثروتش را برای تأسیس مؤسسه‌ای که بعد از مرگش بنیاد فیزیک نام گرفت، وقف کرد. نوبل درخواست کرد هرساله جایزه‌ای از سوی این مؤسسه به برجسته‌ترین دستاوردها و اختراع‌های بشر دوستانه اهدا شود.، جایزه‌ای که بعدها سیاسی هم شد در روایتی دیگر درباره انگیزه نوبل از چنین وصیتی آمده است که او روزی در یک روزنامه، آگهی فوتی با عنوان «تاجر مرگ درگذشت» مشاهده کرد و به این فکر فرو رفت که ممکن است در زمان مرگ هیچ کس او را همراهی نکند. به همین دلیل تصمیم گرفت کاری کند که در یادها ماندگار شود. بمب اتم/ رابرت اوپنهایمر و آلبرت اینشتین بمب اتم از آن دست اختراعات نفرت‌انگیز بشر است که حتی پشیمانی مخترعان و دست‌اندرکاران آن را نیز به دنبال داشته است. در سال 1939 میلادی با فراگیر شدن زمزمه‌های آغاز جنگ جهانی دوم «آلبرت اینشتین» نیز نگران جنگی بود که هر لحظه ممکن بود آغاز شود. او هر روز ساعت‌ها در دفتر کار خود به این فکر می‌کرد که علم در این شرایط چه وظیفه‌ای دارد. چیزی که نگرانی اینشتین را بیشتر می‌کرد این بود که از طریق دوستان آلمانی‌اش باخبر شده بود هیتلر موفق به شکافتن اتم اورانیوم شده است. او از ترس این که مبادا هیتلر به دانش هسته‌ای دست یابد و از آن در جنگ استفاده کند، تحقیقات خود را در زمینه فناوری هسته‌ای شروع کرد. همچنین در نامه‌ای «فرانکلین روزولت» رئیس‌جمهور وقت آمریکا را از پیگیری هیتلر برای دستیابی به بمب هسته‌ای و خطرات استفاده از آن آگاه کرد. دوماه پس از آغاز جنگ یک مرکز تحقیقاتی با همکاری انگلیس و کانادا تأسیس شد که مدیریت علمی آن را «رابرت اوپنهایمر» پذیرفت. پروژه ساخت بمب اتم به خوبی پیش می‌رفت اما با تسلیم نازی‌ها در جنگ، نیازی به استفاده از آن نشد. با پایان یافتن جنگ، انگیزه‌های استفاده از سلاح اتمی نیز پایان یافت اما پرتاب اولین بمب هسته‌ای در هیروشیما و سپس ناکازاکی و مرگ صدهاهزار نفر همه را غافلگیر کرد. این فاجعه باعث شد تا سازندگان آن از اختراع خود ابراز پشیمانی کنند.

آگهی پاپ آپ/ اتان زوکرمن= اگر شما هم اهل وبگردی باشید حتماً با آگهی‌های مزاحمی که هنگام باز کردن یک صفحه اینترنتی، شما را بمباران می‌کنند روبه رو شده‌اید. «اتان زوکرمن» در یک مصاحبه این آگهی‌های مزاحم را از نکات آزاردهنده اینترنت دانست و خود را شریک جرم آن‌ها معرفی کرد. او که در بخش رسانه‌های مدنی دانشگاه MIT آمریکا فعالیت می‌کرد در سال‌های 1994 تا 1999 میلادی، کدهای اصلی آگهی‌های پاپ آپ را برای سر و سامان دادن به تبلیغات اینترنتی نوشت. پیش از این تبلیغ‌های اینترنتی با محتوای اصلی سایت آمیخته می‌شدند و نه تنها تبلیغ کنندگان از این موضوع رضایت نداشتند بلکه این آشفتگی، کاربران سایت را نیز اذیت می‌کرد. او قصد داشت کاری کند تا همه تبلیغ‌ها در یک پنجره جداگانه باز شود اما در عمل این اتفاق نیفتاد. دو دهه بعد، زوکرمن از کاربران اینترنتی به دلیل اختراع آزاردهنده خود عذرخواهی کرد و گفت نیت واقعی‌اش کمک به کاربران بوده است. امروزه مرورگرهای مختلف با تعدادی برنامه بلاک کننده، راه چاره این تبلیغات مزاحم را در اختیار کاربران خود قرار داده‌اند.