قصه کودکان۲

دم دمای ظهر بود که حکیم و رشید به دروازه ی روستای گلستان رسیدند. چند روزی بود که کد خدای ،گلستان حکیم را برای مراسم جشن لچین دعوت کرده بود هر سال وقت گل دادن باغ های گلستان مردم باغ دارها در حیاط امام زاده یحیای روستا جمع میشدند و جشنی می گرفتند هر کس هر غذا و نذری داشت در بقچه ای و ظرفی میگذاشت می آورد تا اهالی را مهمان کند. حکیم لحظه ای ایستاد و دست به کمر گذاشت که خستگی در کند. دور دشت رنگارنگ گلستان مثل قالیچه ای خوش رنگ دیده می شد. رشید به گوشه ای از قالیچه ی رنگی اشاره کرد و گفت: «نگاه کن حکیم مردم برای استقبال از ما آمده اند! حکیم نگاهی به آن طرف کرد و گفت: بوی استقبال نمی آید! به نظرم دعوا شده باشد.

چند دقیقه ی بعد، حکیم و رشید در میان جمعیتی بودند که کنار باغ آقا رحیم جمع شده بودند مردم حکیم را شناختند و یکی زمزمه کرد: ساکت باشید. بس کنید. مهمان آمد. همه با حکیم خوش و بش کردند جز یک نفر او که از اهالی گلستان نبود با صورتی اخم آلود و ناراحت کناری ایستاده بود. حکیم بعد از احوال پرسی با مردم به سمت غریبه رفت. سلام مهمان حال و احوالت چطور است؟ چرا پس ابروهایت در هم است؟ مرد کلاه نمدی اش را از سر برداشت و بدون این که به صورت حکیم نگاه کند، گفت: «از این مردمان بپرس گوسفندم را گرفته اند و طلبکار هستند! حکیم به آقا رحیم گفت چی شده؟ غریب نوازی شما که معروف است.» آقا رحیم گفت: «حکیم تشریف بیاورید برویم منزل این جا خوب نیست. شما خسته ی راهید. حکیم روی دیوار خشتی و که تا باغ نشست و گفت: «همین جا خوب است بفرمایید کرد آقا رحیم گفت: توی باغ ما و خم الار بپرسید گوسفندش را ول کرده البکار است. وسفندم را بدهید که ببرم امام زاده اقا رحیم است و سلیقه خسارت باغ من چه میشود؟ میدانی چند بوته ی گل من را خورده است؟ نباید مواظب حیوان باشی؟ حکیم گفت: «حالا فهمیدم موضوع چیست. آقا رحیم، شما مطمئنی

که گوسفند گلهای شما را خورده است؟ چند نفر از اهالی با هم گفتند: «بله ما دیدیم چند بوته را خورده است. حکیم گفت: «خب کاری است که شده من باشم، گوسفندی را که گل مردم را خورده قربانی نمیکنم غریبه که از این حرف حکیم هم تعجب کرده و هم عصبانی شده بود. گفت: «پس بفرمایید به خاطر چند بوته ی گل گوسفندم را بگذارم و بروم پس برای گوسفند من نقشه کشیده اید! آقا رحیم با ناراحتی گفت: ما مردمان گرسنه ای نیستیم مرد! گوسفندت مال خودت !قدری جلوی زبانت را بگیر و این قدر تلخ حرف نزن! بیا گوسفند را ببر. حکیم گفت: «قدری صبر کنید. بعد رو به مرد غریبه گفت: «آیا نذر کرده ای کہ همین گوسفند را

قربانی کنی؟» مرد غریبه گفت: «خیر نذر کرده بودم یک گوسفند قربانی کنم و این را خریدم.» حکیم گفت: «پس پولش را به شما میدهیم برو یکی دیگر بخر و قربانی کن در ضمن از آقا رحیم میخواهم که بابت بوته های گل شما را حلال کند. آقا رحیم گفت: حلال کردم.» مرد گفت: «من با خدا قول و قرار دارم باید تا اذان نشده کنار امام زاده کار را تمام کنم. رشید به مرد گفت: حکیم را نمیشناسی؟ لابد یک حکمتی هست که میگوید حرفش را قبول کن بعد دست در جیب کرد که مثلا پولی در بیاورد؛ اما جیبش خالی بود. مرد گفت: «نمی توانم بفروشم این قدر غریب کش نبودید شما! این سومین قربانی است که دارم میآورم بگذارید کارم را بکنم. حکیم گفت: مگر برای خدا نمیخواهی قربانی کنی؟ از من کم دانش بشنو دست از این گوسفند بردار اهالی پولش را میدهند. برو یکی دیگر بخره این را که گفت چند نفر زود دست در جیب کردند و پولهایشان را در آوردند. حکیم گفت: «چند؟» مرد گفت: «من با خدا معامله کرده ام به شما نمی فروشم. آقا رحیم گفت لعنت بر شیطان! چه آدم یک دنده ای حکیم به آسمان نگاه کرد. دسته ای از پرندگان در آسمان پرواز می کردند. حکیم که نگاهشان کرد همگی آمدند و روی پرچین نشستند.

حکیم به مرد گفت: تا حالا پرنده ای را از قفس آزاد کرده ای؟» مرد گفت: «حالا چه وقت این سوال و جواب هاست؟ بله. من هرجا پرنده ای را ببینم که در قفس است هر طور باشد پولش را میدهم و آزادش میکنم. حکیم گفت: «وقتی در قفس را باز میکنی پرنده چه میکند؟ مرد گفت: «مثل تیری که از کمان جدا شود، فی الفور به آسمان پر می کشد.» حکیم گفت: «آفرین این را بدان کاری که برای خدا میکنی مثل همان پرنده است. زود به آسمان می رود. حکیم ادامه داد: تا حالا شده که قفس را باز کنی و پرنده نرود؟ مرد گفت: «بله گاهی پرنده مریض است و از قفس جدا نمی شود. حکیم گفت اگر کارت برای خدا نباشد مثل همان پرنده ی مریض کنار قفس می ماند! آقا رحیم گفت: «غریبه از خر شیطان بیا پایین لابد حکمتی داشته که گوسفندت فرار کرده و به ما پناه آورده بگذره مرد قدری فکر کرد و با خودش زمزمه کرد بعد گفت: «می فروشم. قبول!» تا غریبه این را گفت ردیف پرندگانی که روی پرچین نشسته بودند یک جا و گروهی پریدند و صدای بال و پرشان باغ را پر کرد. آسمان دوباره پر از پرنده شد. حکیم گفت: «خدا را شکر خدا قبول کند. حالا بیا و امروز را با مردم مهمان نواز گلستان خوش باش میگویم گوسفند دیگری برایت بیاورند. رشید که میدید ماجرا به خوبی و خوشی تمام شده، گفت: «حالا

این گوسفند ماجراجو کجاست؟» آقا رحیم گفت: طنابش را به درختی در باغ بسته ام. بعد از ظهر در میدان روستا جشن و پایکوبی بود. جوان ها سینیهای شیرینی و گل را روی سر گذاشته بودند و در میان مردم پخش می کردند بوی چای و قهوه و هل و گلاب همه جا را پر کرده بود. هر کس بهترین لباسش را پوشیده بود و خود را به جشن رسانده بود. در میان های وهوی ،جشن مرد مهمان خود را به رشید و حکیم رساند قدری کنار آنها نشست و دل دل کرد حکیم او را نگاه کرد و لبخندی زد. مرد گفت: «حکیم من که گوسفند را فروختم. اما شما هم نگفتی که چرا این قدر اصرار کردی که قربانی اش نکنم. حکیم گفت: «به یک دلیل ساده گوسفندت حامله است.» مرد گفت: «عجب! نمی دانستم اما شما هم که آن را ندیده بودی علم غیب داری؟» حکیم گفت: «علم غیب نمیخواهد گوسفندی که هوس گل میکند یقین حامله است؛ وقتی شنیدم که چند بوته ی گل را خورده است فهمیدم بره ای کوچولو در راه دارد و باید زنده بماند بود... شادی مردم آن روز حال و هوای دیگری داشت. آسمان پر از پرنده