تاریخچه ی آرایشگری

ناظر لطفاً منتشر کن 🤍

آرایشگری یک هنر است و مثل سایر هنر ها تاریخچه ی خاص خود را دارد. خدا همه ی انسان ها را زیبا آفرید.اما انسان ها همیشه در تلاش بودند و هستند،که به زیبایی شان اضافه کنند.این اتفاق هم تنها با آرایش کردن و رنگ دادن به پوست و مو میسر می شود.آرایشگر یا سلمانی کسی است که وظیفه ی کوتاهی و زیبایی مو و صورت مردم را بر عهده دارد.آرایشگر در ایرانِ قدیم به سلمانی معروف بود و از دهه ی بیست کم کم نام آرایشگر برای این صنف،جا افتاده شد.شاید برای شما جالب باشد که آرایشگری در ایران،در درجه ی هنر دهم قرار می گیرد.هر منطقه از جهان با توجه به فرهنگ و شرایط مختلفی که داراست،روش آرایش کردن متفاوتی دارد.شناختن تاریخچه ی آرایش ملت های مختلف،به ما در شناخت روش های ارایشی متفاوت کمک می کند.

تاریخچه ی آرایش در مصر:امر آرایش کردن برای امروز و دیروز نیست.تا بوده انسان ها با ابزار و عناصر مختلفِ در دسترس،در پی رنگ بخشیدن به چهره بودند.گاه با برگ گل سرخ،گاه با گلاب و سرمه و…اگر بخواهم از کشوری به عنوان آغاز گر آرایش یاد کنم،مصر در اولویت است.مصریان از حمام های مختلف برای خوشبو کردن بدن و از روغن های مختلف هم برای لطافت بدن استفاده می کردند.مصریان تمدنی بودند که به زیبایی و پاکیزگی اهمیت بسیاری می دادند.کلئوپاترا،ملکه ی مصر،لوازم آرایش را با ذوقی فراوان برای پوست و موی خود استفاده می کرد.آرایش برای زنان مصر چنان اهمییتی داشته که حتی بدون آن حاضر به حضور در اماکن عمومی نبودند.آرایش چشم در مصر بسیار مورد توجه بوده و اکثر بانوان مصری همیشه چشمانی سرمه کشیده داشتند.حتی در میان طبقه ی اشرافی مصر، این آرایش چشم،شامل مردان نیز می شد.

تاریخچه ی آرایش در روم و یونان:بعد از مصریان یونانی ها و و رومی ها نیز در آرایش پیشرفت هایی داشتند.مثلا خانم های روم باستان از رنگ طبیعی به نام ورمیلیون که سرخ بود،برای آرایش صورت استفاده می کردند.یا خانم های رومی مخلوط گچ و سرب را به صورت می زنند تا پوستشان سفید و درخشان شود و با رنگ های گیاهی گونه ها و لب ها را سرخ می دند.هم چنبن رومی ها اولین قومی بودند که با تراشیدن تیغ های صیقل خورده،زدن ریش را در بین مردان باب کردند.زنان یونانی از برگ زیتون یا گل های مختلف برای تزئین موی سر خود استفاده می کردند.

تاریخچه آرایش در غرب آسیا:چینی ها و ژاپنی ها تاریخچه ی دور و درازی در سلامت و زیبایی دارند و آراستگی را یک هنر می دانند.در ژاپن آرایش کردن از دیرباز تا به امروز،هنری ارزشمند است.ژاپنی ها بوسیله ی آرد برنج پوست صورت و گردن خود را سفید و با سرخاب دور چشم را سرخ می کردند.در چین استفاده از گل و سنجاق های رنگی در تزئین موی سر امر بسیار مهمی بود.

اگر بخواهیم تاریخچه ی دقیقی از آرایشگری در ایران ارائه دهیم امکان پذیر نیست.اما باید گفت که از رودکی پدر شعر فارسی و شاعر قرن چهارم،اشعاری درباره زیبایی و آرایش برجا مانده است پس نتیجه میگیریم آرایش از قرن چهار و حتی قبل از آن یعنی در دوره باستان هم در ایران وجود داشت.بیتی از شعر رودکی که گواه اهمیت آرایش و زیبایی در آن زمان است:من و آن جعد موی غالیه بودی! من و آن ماهروی حور نژاد!غالیه به معنای مُشک،یا همان ماده ی خوشبو است که در گذشته برای معطر کردن بدن کاربرد داشت.حتما ترکیب هفت قلم آرایش تا الان به گوشتان خورده است!آیا می دانید ریشه ی این جمله از کجاست؟آرایش زنان در ایران باستان هفت قسمت داشت:حنا،بند،وسمه،سورمه،سرخاب،سفیداب و خال.حنا:حنا برای رنگ دادن به ناخن ها و مو ها استفاده می شد.که خاصیت های دارویی فراوانی از جمله درخشندگی و رطوبت بخشی به پوست و مو را هم دارا بود.بند:بند کردن برای برداشتن مو های صورت و مرتب کردن ابرو ها کاربرد داشت.وسمه:وسمه گیاهی است با برگ های سیاه یا نیلی رنگ که زنان آن را خیس می کردند و سپس به ابرو ها می کشیدند تا ابروهایشان پر رنگ و پر پشت بنظر برسد. سرمه:سرمه گردی سیاه رنگ است که از دوده تهیه می شد و برای سیاه کردن زیر پلک و مژه از آن بهره می گرفتند که به چشم حالت کشیده میداد و خاصیت نور بخشیدن به چشم را هم داشت.سرخاب: گلبرگ یا گرد سرخ رنگی که زنان برای سرخ کردن لب ها و گونه ها استفاده می کردند.سفیداب:پودر سفید رنگی را که برای روشن کردن رنگ پوست صورت استفاده می شد سفیداب می گویند.خال:در گذشته نقش مهمی جهت زیبا تر کردن چهره داشت و زنانی که از خال در صورت بی بهره بودند،حتما با آرایش،خال را روی صورت می کشیدند.در ایران باستان از گل های زعفران و موم عسل هم به عنوان یک نرم کننده برای پوست استفاده می شد.

تاریخچه ی آرایش در آفریقا:آفریقایی ها تحول بزرگی در تنوع مدل مو داشتند!رنگ متفاوت پوستشان و جنس موهایشان که فر و مجعد است سبب شد برخی مدل های موی آفریقایی از گذشته های دور تا به امروز،در میان مردم سراسر جهان کاربردی و همچنان محبوب باشد.انواع گیس های آفریقایی،انواع مدل شنیون آفریقایی و...معمولا افراد قاره آفریقا گرایش به رنگ های شاد و گرم دارند و این اتفاق در آرایش هایشان هم مستثنی نیست.و آرایش هایشان تم رنگی رنگی دارد.

تاریخچه ی آرایش در اروپا:اولین اقدام زنان اروپایی برای آرایش کردن در قرن هجدهم میلادی صورت گرفت.که با گذاشتن خال روی صورت آغاز شد.به عبارتی خال جزء جدا نشدنی آرایش زنان اروپایی بود.گونه و لبها آرایش میشدند ولی آرایش چشمها بسیار کم رنگ بود.مدل موی زنان در آن زمان شنیونی با حالت جمع شده بالای سر یا با حالت موجی یا بافته شده در دو دطرف سر قرار می گرفت.در زمان الیزابت اول استفاده از ماسکهای صورت رونق گرفت.در این دوره ماسک هایی از ترکیب پودر پوست تخم مرغ،زاج سفید،بادام،تخم خشخاش،شیر،کره،میوه و سبزیحات ساخته میشد و برای لطافت و استحکام و درخشانی پوست کاربردی جادویی داشتند.در زمان ملکه ی انگلیس،ویکتوریا،آرایش صورت جذابیت خود را از دست داد.خانمها بسیار ساده و بدون آرایش بودند و همیشه رنگ پریده بنظر می رسیدند این دوره یکی از سخت ترین و محدودکننده ترین دوران تاریخ آرایش محسوب می شود.استفاده از عطر در ارپا هم از کشور فرانسه آغاز شد که هنوز هم به کشور عطر معروف است.و با کیفت ترین عطر های جهان را ارائه می دهد.

نقش حمام در تاریخچه ی آرایشگری:خانم ها در دوران باستان از حمام شیر استفاده می کردند.که شیر حاوی لاکتوز و ویتامین A-D-E می باشد که برای بدن لازم و ضروری است و برای پوست هم خواص زیادی دارد.خصوصا شیر برای پوست صورت که بیشتر در معرض آلودگی است،موجب درخشانی و لطافت می شود.چربی موجود در شیر سبب هیدراته شدن پوست و حفظ رطوبت وجلوگیری از خشک شدن آن می شود. و در درمان آفتاب سوختگی و اگزما و پوسته شدن پوست یا جای جوش و زخم و اسکار بسیار موثر است.

اولین های لوازم آرایش:آینه و شانه اولین ابزار آرایش و پیرایش بودند.که هم در بین خانم ها و هم در بین آقایان از محبوبیت بالایی برخوردار بودند.آثار و شواهد بجا مانده از انسان های باستان حاکی از این است که در زمان باستان،افراد از رنگ های طبیعی برای آرایش و زیبایی استفاده می کردند.این رنگ ها و مواد طبیعی،از ریشه درختان یا برگ و گلبرگ گیاهان مختلف بودند. مثلا پودری که کوهل نام داشت برای آرایش چشم در بین مصریان رایج بود.کوهل؛وسیله ی آرایشی باستانی است که از زغال چوب تهیه می شود و در میان مردم خاورمیانه،مدیترانه،آسیای جنوبی و شاخ آفریقا به عنوان خط چشم یا تیره کردن لثه ی پلک ها و مژه ها مورد استفاده است.