چگونگی تشکیل و مرگ خورشید

خورشید بخشی از زندگی ماست و بدون اون نمیتونیم زندگی کنیم اما...

بعد از فروپاشی سحابی خورشیدی به دلیل گرانش زیاد که متشکل از ابر بزرگ و در حال چرخش گاز و گرد و غبار بود، با زیاد کردن چرخش آن، سحابی به صورت مسطح در آمد. مواد حاصل از فروپاشی، همان اجزای سیارات و ستاره های موجود در منظومه شمسی است که بیشترین آن ها به سمت مرکز روانه شده و خورشید را ساخت. بله، خورشید اینطور ساخته شد. اما حتما ستاره ای به این عظمت زمان تشکیلی داشته و زمان مرگی خواهد داشت، از زمان تشکیل این ستاره ی بزرگ و عظیم ۴،۶۰۳ میلیارد سال میگذرد یعنی این ستاره ۴،۶۰۳ میلیارد سال عمر دارد. در حال حاضر خورشید تا زمین ۱۵۰ میلیون کیلومتر فاصله دارد، البته ممکن است در طول زمان این فاصله کمتر شود، چون ممکن است خورشید بزرگتر و بزرگتر شود. ۷۲ درصد جرم خورشید ساخته شده از هلیم و ۲۶ درصد از هلیم ساخته شده. عناصری سنگین مانند اکسیژن،کربن،نئون،نیتروژن،منیزیوم،اهن و نیتروژن درصد کمی از خورشید را تشکیل داده است.

خورشید از چه بخش هایی تشکیل شده است؟ هسته: مرکز خورشید را هسته آن می گویند که 25 درصد شعاع آن را شامل می شود. ناحیه تابشی: این قسمت به طور کل هسته را فراگرفته و 45 درصد شعاع خورشید شامل می شود. ناحیه همرفتی: ناحیه خارجی خورشید است که 30 درصد شعاع خورشید را شامل می شود. بالاتر از سطح خورشید، اتمسفر آن قرار دارد که این ناحیه هم از 3 بخش تشکیل شده: فوتوسفر: درونی ترین بخش اتمسفر خورشید و تنها قسمتی که ما می توانیم ببینیم. کروموسفر: ناحیه بین فوتوسفر و کورونا که حتی از فوتوسفر هم گرم تر است. کورونا: ناحیه ی فوق العاده پرحرارت بیرونی که میلیون ها مایل بعد از کروموسفر را فرا گرفته.

این اسلاید تنها برای مقایسه ی خورشید بزرگ ما با ستاره های شناخته شد استTT

ما تا الان درباره ی زندگی خورشید صحبت کردیم و نوشتیم، اما باید از مرگ این ستاره ی درخشان هم بگیم. شاید شوکه بشید اما با تمام شدن سوخت هیدروژنی و سوختن هلیم در پوسته هسته، انرژی زیادی آزاد می شود که لایه های بیرونی را منبسط و متورم می کند و سیارات نزدیک به خود مثل عطارد و زهره را در بر می گیرد. بعد از ۸ دقیقه، حرارت و گرمای آن موجودات را در زمین از بین می برد و ستاره ی بزرگ و عظیم تبدیل به یک کوتوله ی سفید میشود؛ بله، همان خورشید حیات و زندگی. البته شما لازم نیست بترسید، چون ۶ و نیم میلیارد سال دیگر اتفاق می‌افتد. البته تا آن زمان ممکن است نسل بشر پیشرفت عظیمی در علم و تکنولوژی کند و به سیارات دیگر برود.