چند جمله‌ای از کتاب پسر،موش کور،روباه و اسب؛

پسر پرسید : دوست‌ها موجوداتِ فعالی‌اند.مگر نه؟ موش کور جواب داد : با دوستانت که باشی،کاری هم نکنی انگار کاری کرده‌ای،حرفی هم نزنی انگار حرفی زده‌ای.:)

اسب گفت : ترس در وجود همه‌ی ما هست.ولی ما در کنار هم که باشیم کمتر می‌ترسیم. هر اشک به دلیلی فرو می‌ریزد،گریه نشان دهنده‌ی قدرت توست؛نه ضعفت.

پسر گفت : گاهی می‌ترسم شماها بفهمید که من یک آدم معمولی‌ام. موش کور گفت : عشق ازت نمی‌خواهد که غیر معمولی باشی.

موش کور گفت : به تازگی من چیزی بهتر از کیک پیدا کرده‌ام. پسر گفت : نه،امکان ندارد. موش کور پاسخ داد : چرا اتفاقا،امکان دارد. +چی؟ -بغل.آخر می‌دانی؟کیک تا چشم به هم بزنی تمام می‌شود.اما بغل دوام بیشتری دارد.

پسر آهسته گفت : روباه خیلی کم حرف می‌زند. اسب گفت : بله.واقعا سعادتی است که او در کنار ماست. روباه گفت : صادقانه بخواهم بگویم فکر می‌کنم حرف جالبی برای گفتن ندارم. اسب گفت : صادق بودن همیشه جالب است.