اندوه بی پایان

بزارید اول داستان زندگیم رو براتون بگم اسم من مریمه . از وقتی به دنیا اومدم کسی من رو دوست نداشت 😭 همه به کل من رو فراموش کرده بودن . حتما الان میگید چرا؟؟

چون من مثل بقیه بچه ها نبودم که با ناز و نعمت بزرگ شم و به قول معروف تو پر قو . من به جز خودم ۱ خواهر و ۵ تا برادر دارم از اونجایی که مادرم فقط پسر دوست داشت . به من و خواهرم اصلا توجهی نمیکرد مجبورمون میکرد خدمت کاری کنیم . و پولش رو از ما میگرفت و برای برادرهامون لباس و ... میخرید

حتی وقت هایی که کمتر از همیشه کار میکردیم مجبور بودیم روی پشت بوم و یا دم در بخوابیم و این بود تنبیه ما

من و خواهرم واقعا خیلی بد بختی کشیدیم تا به اینجا رسیدیم واقعا سختی هایی رو تحمل کردم که اگر به کسی هم بگی باورش نمیشه اصلا تو میدونی تا حد مرگ کتک خوردن یعنی چی؟ میدونی شب با گریه خوابیدن یعنی چی؟ میدونی شب گرسنه خوابیدن یعنی چی ؟ و...

البته خانواده من در شرایط مالی بدی بودن و پول زیادی نداشتن ما تو یک روستای کوچیک زندگی میکردیم وقتی من به دنیا اومدم مادرم چون فکر میکرد من پسرم خیلی خوشحال بود اما وقتی من رو دید خیلی ناراحت شد و حتی میخواست خودش رو بکشه اسم من هم همسایه دیوار به دیوارمون که زنی بسیار مهربون بود انتخاب کرد .

من تا حدود ۳ ماهگیم پیش اون خانوم بودم و اون هم به خوبی از من مراقبت کرد . وقتی سه ماهم شد و مادرم تونست با خودش کنار بیاد من رو از همسایمون پس گرفت لطفا اگر یک درصد هم خوشت اومد لایک کن ❤❤❤