اشک گل مریم

لاله واژگون اشک مریم یا تاج قیصر گونه‌ای از رده گلهای لاله واژگون است کف بومی منطقه گسترده‌ای از فلات ایران، آناتولی و کوه‌پایه‌های هیمالیا است. وجه اشک مریم به داستان‌های اسطوره‌ای باز می‌گردد. این که این لاله، شاهد مر*گ سیاوش بوده و از غصه این اتفاق سر به زیر شده و اشک می‌ریزد. اشک‌های لاله ی واژگون در حقیقت شیره ی بی‌رنگی هستند که در درون لاله قرار دارند و گاهی به سمت پایین سرازیر می‌شوند.آن را گُل اَشک نیز نامیده‌اند زیرا مقداری شبنم در بین این گل‌ها جمع می‌شود و سپس از گل به پایین می‌چکد.

به گفته کارشناسان و پژوهشگران در متون اساطیری ایرانیان به لاله واژگون توجه خاصی شده و می گویند زمانی که سیاوش فرزند کیکاووس به دست تورانیان کشته شد، جایی که اولین قطره خون او بر زمین ریخت، پرسیاوش رویید و گل لاله‌ای که شاهد این ماجرا بود سربه زیر افکند و بر بی گناهی سیاوش گریست که از آن پس این گل، سربه زیر و مشغول گریستن ماند و لاله واژگون نامیده شد و به استناد این حکایت به آن اشک سیاوش نیز می گویند.

کرمانج های ایران معتقدند هر کس این گل را بچیند درهای رحمت و برکت الهی بر او بسته می‌شود. در تاریخ ایران نیز رد پایی از این گل دیده می‌شود. لاله ی واژگون یا لاله ی نگونسار، در نقش سرستون‌های ساسانیان و همچنین در موزه ی طاق بستان در کنار نقش پادشاه ساسانی نقش بسته است.

فصل گل دهی این گل که از راسته سوسن سانان و بومی فلات ایران است از نیمه فروردین ماه تا اوایل خرداد ماه آغاز می شود و و این گل به دلیل اینکه مقدار زیادی شبنم در بین گلبرگ‌های آن جمع شده و سپس به زمین می چکد به آن اشک مریم، تاج قیصر و اشک سیاوش هم می گویند. عمر این گیاه بسیار اندک و گل دهی آن بسته به نوع اقلیم مناطق مختلف، متفاوت است به طوری که در خراسان شمالی از فروردین ماه دیده می‌شود و گل دهی آن تا اردیبهشت ادامه دارد و رویش هزاران بوته لاله واژگون در ارتفاعات خراسان شمالی، چشم اندازی بکر و کم نظیر ایجاد می‌کند که گردشگران و طبیعت گردان تنها یکبار در طول سال می‌توانند شاهد آن باشند. همچنین این گل بخاطر فعالیت های انسان در حال انقراض هست و باید یاد بگیریم که مراقب زمینمون باشیم چرا که بدون همین گیاهان ما نمیتونیم زندگی کنیم ^_^