اکسیژن در فضا

واقعیت این است که اکسیژن در فضا هست. برای مثال، در مجاورت خورشید به طور میانگین ۵۰ اتم اکسیژن در هر مترمکعب از فضا وجود دارد. اگرچه این میزان تنها صد هزار میلیون میلیاردیم چگالی اکسیژن جو زمین است، اما در مقیاس کیهانی، عملا فراوانی اکسیژن به‌شمار می‌رود. اکسیژن سومین عنصر فراوان جهان است، اما تنها یک درصد کل مواد جهان را شامل می‌شود.

در مقابل زمین از ۳۰‌درصد اکسیژن ساخته شده، جو سیاره ۲۱ درصد اکسیژن دارد و ۶۵‌درصد بدن ما را نیز اکسیژن تشکیل می‌دهد. اما چرا میزان اکسیژن روی زمین تا این حد زیاد است؟ زمانی که خورشید شکل گرفت، تابش آن بیشتر عناصر سبک‌تر مثل هیدروژن و هلیوم را جارو کرد و باعث غنی شدن زمین اولیه با اکسیژن شد. وجود حیات روی زمین نیز تضمین می‌کند که اکسیژن آزاد به قدر کافی در جو وجود داشته باشد؛ حدود ۷۰ درصد اکسیژن موجود در جو توسط جلبک‌های اقیانوس تولید می‌شود.

دانشمندان در سال ۱۹۵۶، بر روی شامپانزه ها آزمایش مشابهی را صورت دادند. آنها این حیوانات را برای مدت ۳.۵ دقیقه در خلاء و بدون هوا، در محیطی دقیقا مشابه با فضا نگه داشتند. برخی از شامپانزه ها هیچ مشکلی نداشتند ولی یکی از آنها، بر اثر حمله ی قلبی جان خود را از دست داد. از سوی دیگر ۳ دقیقه پس از خارج شدن این حیوانات از محیط مذکور، یکی دیگر از آنها نیز به زندگی خاتمه داد.

در نهایت می توان گفت بزرگ ترین مشکلی که شما را در چنین شرایطی تهدید می کند، خفگی است و در صورتی که در کمتر از ۶۰ ثانیه بتوانید خود را از آن محیط خارج کرده و به داخل فضاپیما برگردید، شاید بتوانید زنده بمانید.