فاجعه‌بار‌ترین‌حوادث‌هسته‌ای!

قبل از شروع به گفتن حوادث هسته ای تاریخ، مسلما باید این رو بدونیم که انرژی هسته ای چیه و چطوری به دست میاد. انرژی هسته ای انرژی موجود در هسته اتم است و دو راه برای دستیابی به این انرژی وجود داره، هم‌جوشی هسته ای و شکافت هسته ای که داخل اسلاید می‌تونین راجبش مطالعه کنید.

احتمالا همه‌ی شما اسم حادثه‌ی چرنوبیل رو شنیده اید و شاید الان براتون جالب باشه که خلاصه‌ی علت و داستان این ماجرا رو بدونید: داستان چرنوبیل از ساعت ۱ و ۲۳ دقیقه بامداد روز شنبه ۲۶ آوریل (۶ اردیبهشت ۱۳۶۵) شروع شد، قرار بود یک مانور عادی برای آزمایش سیستم خنک‌کننده اضطراری راکتور در زمان کاهش قدرت آن برگزار شود. به وقوع پیوستن یک واکنش غیرقابل مهار منجر به بالا رفتن فشار به شکل بخار آب در راکتور شماره‌ی ۴ شد و بخار آب سقف راکتور را از بین برد تا در ادامه تشعشعات هسته‌ای و ذرات رادیواکتیو در فضای آزاد رها شوند. چند ثانیه‌ای بعد از از بین رفتن سقف راکتور شماره چهار انفجار دوم اوضاع را آشفته‌تر کرد. آتش به سقف راکتور شماره‌ی ۳ رسیده بود و شعله می‌کشید تا خود را به تأسیسات برساند. سامانه‌های ایمنی نیروگاه قبل از انجام آزمایش خاموش شده بودند پس نمی‌توانستند هیچ واکنشی در قبال این اتفاق انجام دهند. حتی یک مینی سریال از این حادثه در پنج قسمت ساخته شده و در سال ۲۰۱۹ منتشر شد. سریال محبوب که فاجعهٔ هسته‌ای چرنوبیل و تلاش‌های پاک‌سازی بی‌سابقه‌ای که به دنبال آن رخ داد را به تصویر می‌کشد در ۷۱ امین دوره مراسم جوایز امی موفق به دریافت ۱۰ جایزه در بخش‌های مختلف شده است. (پ.ن: پیشنهاد میکنم ببینید واقعا ارزش داره👍)

خب اول از همه بالارو بخونید و بعد نوشته های اینجارو بخونید✨ داستان و علت وقوع: زمین لرزه ۹ ریشتری روز جمعه ۱۱ ماه مارس ۲۰۱۱ میلادی، ساعت ۲:۴۶ دقیقه بعد از ظهر سواحل شمال شرق ژاپن و نیروگاه اتمی فوکوشیما دایچی را لرزاند. ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر، حدود ۴۵ دقیقه بعد، سونامی با امواجی به ارتفاع ۱۴ متر به نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی کوبید، نیروگاهی که مجهز به شش راکتور اتمی و اداره آن بر عهده شرکت برق توکیو ( به نام تپکو) بود. نیروگاه اتمی فوکوشیما دایچی طوری طراحی و ساخته شده بود تا در برابر زمین لرزه ۸ ریشتری و سونامی با امواج ۵.۷ متری ایستادگی کند اما در آن روز یارای مقابله با قهر طبیعت را نداشت. بدنبال وقوع زمین لرزه راکتورهای شماره ۱، ۲، و ۳ به گونه‌ای که طراحی شده بودند بطور اتوماتیک از کار ایستادند. سپس به دنبال سونامی جریان برق قطع شد. آب، مولدهای دیزلی را فرا گرفت و سطح آب در سیستم خنک کننده راکتورها به شدت پایین آمد. اختلال در سیستم‌ها و کارکرد نیروگاه باعث شد تا ابتدا میله‌های سوخت داخل راکتور شماره ۱ گرم شود و شروع به ذوب شدن کند، اتفاقی که در چند روز بعدی برای راکتورهای شماره ۲ و ۳ روی داد. سپس در ۱۲ ماه مارس در راکتور شماره ۱ انفجار هیدروژنی رخ داد. دو روز بعد در ۱۴ ماه مارس، سازه راکتور شماره ۳ منفجر شد و مواد رادیواکتیویته به پیرامون انتشار یافت. یک روز بعد، ۱۵ ماه مارس مخزن سوخت مصرف شده در راکتور شماره ۴ آتش گرفت و منفجر شد.

اول از همه بالارو بخونید و بعد نوشته های اینجارو✨ داستان و علت وقوع: در سال 1945، جمهوری شوروی، کارخانه فرآوری پلوتونیوم مایاک را در دهکده اوزیورسک در قسمت شرقی کوه های اورال بنا کرد. پس از اینکه جنگ جهانی دوم به پایان رسید، این کارخانه قرار بود تولیدات نظامی ارتش شوروی را انجام دهد و جایی بود که اولین بمب هسته ای شوروی در آن ساخته شد. این کارخانه جایی بود که نقش مهمی در جنگ سرد بازی کرد و این منطقه را می توان یکی از معدود ناحیه های کره زمین دانست که خطرناک ترین تشعشعات هسته ای تاریخ را به خود دیده. زمانی که این اتفاق رخ داد، نام نزدیک ترین روستا روی این واقعه نهاده شده: کیشتیم از آنجایی که نظام شوروی ارزش زیادی برای طبیعت قائل نبود و زباله های تولید شده، انبوه انبوه به رودخانه و دریاچه های اطراف ریخته می شد، بسیاری از زباله های خطرناک تر درون محفظه های نه چندان مطمئن نگهداری می شد. دمای درون یک محفظه شروع به افزایش می کند و آب درون آن کم کم بخار می شود تا اینکه در نهایت، 29 سپتامبر 1957، این محفظه منفجر می شود. گفته می شود قدرت انفجار آن با 70 الی 100 تن دینامیت برابری می کند. در حالی که انفجار به خودی خود تکان دهنده و فاجعه بار بود، مواد پرتوزا به وسیله ابرها و بخارات تا نزدیک به 300 مایل در مایاک پخش شدند. کیشتیم رو احتمالا خیلی هاتون نشنیدید، حادثه کیشتیم سومین رتبه رو بین حادثه های اتمی داره از نظر میزان شدت و فاجعه ولی به اندازه‌ی دوتای اول (چرنوبیل و فوکوشیما دایچی) شناخته شده نیست،  دلیل اصلیش اینه که شوروی سر این اتفاق مخفی کاری زیادی کرد و ۲۰ سال طول کشید که غرب متوجه بشه چه اتفاقی رخ داده، زمانی که ژورس مدودف، فیزیکدان این کشور در مورد فاجعه هسته ای در سال 1976 نوشت، مردم تازه متوجه این واقعه شدند و هنوز هم اطلاعات دقیقا تلفات در دسترس نیست.