خطرناک‌ترین‌دزد‌های‌دریایی

در  میان دزدان دریایی نیز برخی گروه‌ها و فرمانده‌ها با غارت‌های وحشیانه خود شهرت قابل توجهی برای خود دست و پا کردند، به شکلی که نام آن‌ها لرزه بر اندام هر تاجر دریایی‌ای می‌انداخت. ما در این مطلب به پنج مورد از خشن‌ترین و بی‌رحم‌ترین دزدان دریایی دوران طلایی می‌پردازیم.

۱. ند لو یکی از بدنام‌ترین دریانوردها، یک دزد دریایی بی رحم انگلیسی به نام ادوارد ند لو بود. او در لندن متولد شد و در جوانی به آمریکای بریتانیا نقل مکان کرد و تبدیل به یک دزد خرده پا شد. او که دزدی دریایی را به خوبی فرا گرفته بود، خیلی زود به خاطر خشونت شدید نسبت به دشمنان و حتی افراد خود شهرت پیدا کرد. در یکی از این دزدی‌های دریایی، ند لو کشتی تجاری اسپانیایی را با ۵۳ خدمه آن اسیر کرد و پس از دزدیدن اقلام موجود در کشتی هر ۵۳ نفر را کشت. البته او به خاطر حادثه‌ای معروف است که در آن یک آشپز فرانسوی اسیر شده را زنده زنده کباب کرد، شهرت پیدا کرد. طبق گزارش ها، لو قبل از اینکه آشپز را کباب کند به او گفته بود که یک آدم چرب و چاق است و به خوبی می‌توان او را سرخ کرد. لو یک بار هم گوش‌های ناخدای کشتی توقیف شده را جدا کرد و بعد از پاشیدن نمک به گوش‌های ناخدا، مجبورش کرد گوش‌های خودش را بخورد. او در نهایت در سال ۱۷۲۴ توسط فرانسوی‌ها به دار آویخته شد.

۲. بلک بارت بارتولومیو رابرتز ولزی، معروف به بلک بارت، یک دزد دریایی عجیب و غریب بود. او طرفدار مشر*وبات ال*کلی، سی*گار کشیدن یا قم*ار نبود، اما مشتاق کشتن و دزدی بود. جالب است بدانید که بلک بارت خود خدمه کشتی بود و پس از اینکه کشتی شان توسط دزدان دریایی تسخیر شد، به یک برده بدل شد. او در نهایت آزادی اش را به دست آورد و با تصرف یک کشتی کارش را به عنوان دزد دریایی آغاز کرد. او در یک مورد کشتی حامل ۸۰ برده را به اسارت خود درآورد و تمامی آن‌ها را به آتش کشید. بلک بارت بی رحم و تشنه به خون بود، اما در عین حال بسیار موفق بود.  او در دوران حرفه‌ای خود، ۴۰۰ کشتی و حدود ۵۰ میلیون پوند غنیمت به دست آورد؛ معادل ۶ میلیارد پوند امروز! بلک بارت در ۱۰ فوریه ۱۷۲۲ با نیروی دریایی سلطنتی در سواحل غرب آفریقا وارد نبرد شد و در این حادثه کشته شد.

۳. ماریا کوبهام ماریا کوبهام متولد دوون در جنوب غربی انگلیس بود. او همسر کاپیتان دزدان دریایی اریک کوبهام بود. جالب است بدانید که او در مورد زنان معمولا خش*ونت به خرج نمی‌داد و تلاش می‌کرد تا از خشون*ت اریک کوبهام و مردان اش علیه زن‌ها جلوگیری کند. اما با همه این‌ها، ماریا کوبهام با زندانیان بسیار بی‌حم و خشن رفتار می‌کرد. مثلا در یک مورد، ماریا تمام خدمه یک کشتی را که در غل و زنجیر بودند با سم به قتل رساند. در یک مورد دیگر ماریا تمام اسیران را در گونی انداخت و همه را به دریا ریخت تا از خفگی بمیرند. خانواده کوبهام قتل و دزدی دریایی خود را در آب‌های انگلیس آغاز کردند، اما هنگامی خطرناک شدند که از اقیانوس اطلس عبور کردند تا در دریا‌های اطراف شرق کانادا غارت کنند. ماریا کوبهام در ۱۷۶۰ میلادی بر اثر مسمومیت با لاودانیوم کشته شد. اعتقاد تاریخ نویسان بر این است که او به خاطر عذاب وجدان اش نسبت به قت*ل‌های هولناک اش خ*ودک*ش*ی کرده است. اما عده‌ای هم بر این باورند که ماریا توسط همسرش مسموم شده است.

۴. ریش سیاه گفته می‌شود که ادوارد تچ کانادایی که به ریش سیاه مشهور بود، تربیت یک جنتلمن را داشت و رئوف القلب رفتار می‌کرد.  اما در بزرگسالی به یک باره رفتارش تغییر کرد و به یک قاتل دریایی بی رحم بدل شد. او نام اش را از ریش سیاه و ضخیم بلندش گرفته بود. ریش‌هایی که گفته می‌شد تا چشمانش رشد کرده بود. این ریش به اوارد تچ کمک می‌کرد تا در هنگام رویارویی با کشتی‌های دیگر ترس*ناک به نظر برسد. او با آتش کبریت به ریش خود حالتی ترسناک می‌داد ودر برخی مواقع از موم برای شکل دادن به مو‌های صورتش استفاده می‌کرد تا شبیه به مار‌های خزنده به نظر برسد. او زمانی یک شهر را در اختیار گرفته بود و از تمام ساکنان شهر باج می‌گرفت. اما برخلاف دیگر دزدان دریایی با زندانیان خود معمولا مهربان رفتار می‌کرد. هر چند به جای آن با افراد خود وحش*یانه و خش*ن برخورد می‌کرد. گفته می‌شود که او یک بار از جانشین خود در کشتی عصبی شد و با گلوله به زانوی او شلیک کرد. شلیکی که باعث شد جانشین اش برای همیشه فلج شود. در یک مورد دیگر، ریش سیاه ۱۷ نفر از مردان خود را در جزیره‌ای بیابانی به خاک و خون کشید. ریش سیاه در سال ۱۷۱۸ توسط ستوان رابرت مینارد از نیروی دریایی سلطنتی انگلیس روی عرشه کشتی مینارد کشته شد.

۵. فرانسوا اولونیس ژان دیوید ناو، معروف به فرانسوا اولونیس، یک دزد دریایی وحشی معروف فرانسوی بود که در سواحل آمریکای مرکزی و جنوبی فعالیت می‌کرد. گمان می‌رود که اولونیز در ابتدا به عنوان خدمتکار قراردادی به کارائیب رفت، اما در سال ۱۶۶۰ میلادی به شکل مستقل غارتگری را آغاز کرد. شهرت فرانسوا اولونیس به خاطر اعتراف گیری‌ها و شکنجه‌های هولناک از زندانیان خود بود. گفته می‌شود که فرانسوا اولونیس دو اسپانیایی را زندان کرد و قلب یکی از آن‌ها را بیرون کشید و مشغول خوردن قلب شد. زندانی دوم که این صحنه را دید، از شدت ترس به همه چیز اعتراف کرد. البته او به روش‌های ترس*ناک دیگری هم زندانیان خود را شک*نجه می‌کرد. مثلا تکه‌هایی از گوش*ت ب*دن زندان*یان را زنده زنده می‌برید و کباب می‌کرد و می‌خورد. همچنین از طناب‌های بزرگ برای فشار دادن سر زندانیان استفاده می‌کرد، تا چشم‌های شان از حدقه بیرون بزند. بزرگ‌ترین جنایت فرانسوا اولونیس زمانی بود که نیرو‌های او یک پادگان نظامی اسپانیا را تصرف کردند و تمام ۵۰۰ سرباز حاضر در پاگان را از دم تیغ گذراندند. این مرد فرانسوی در نهایت با پایانی بسیار ناخوشایند زندگی اش به اتمام رسید. در واقع فرانسوا اولونیس توسط مردم بومی کُنا در خلیج دارین در جنوب دریای کارائیب دستگیر و به طرز وحش*یانه‌ای سل*اخی شد. گفته می‌شود که مردم بومی این منطقه فرانسوا اولونیس زنده تکه تکه کردند و پختند و خوردند.