میان ستاره ای (Interstellar) فیلمی علمی تخیلی و حماسی به کارگردانی کریستوفر نولان هست که در سال ۲۰۱۴ اکران شد. فیلم نامه این فیلم توسط نولان و برادرش، جاناتان، نوشته شده. این فیلم نامزد پنج جایزه اسکار و در نهایت برنده جایزه بهترین جلوه های ویژه شد. تو این فیلم متیو مک کانهی، ان هتوی، جسیکا چستین، بیل اروین، الن برستین، مت دیمون و مایکل کین ایفای نقش کردن. در داستان فیلم زمین تقریبا از بین رفته و دیگه قابل زندگی نیست. داستان درباره فضانوردی هست که برای پیدا کردن یک سیاره جدید به سمت یک سیاه چاله سفر میکند و...
در ابتدا قرار بود interstellar توسط اسپیلبرگ کارگردانی بشه که بعد به نولان سپرده شد. مشخص نیست اگه این فیلم توسط اسپیلبرگ چه تفاوت هایی داشت اما چند نکته درباره فیلمنامه اولیه هست. مهم ترین فرق فیلمنامه اسپیلبرگ رابطه کوپر و برند بود. تو این نسخه رابطه رمانتیکتری بین آن ها قرار بود شکل بگیره که باعث تغییر روند داستان میشد. همینطور قرار بود که کوپر در سال ۲۲۳۰ به زمین برگرده و در میان زباله های باقی مونده از زمین تحقیقاتی رو شروع کنه. و در کل ماجراجویی ها به جای فضا روی زمین اتفاق می افتاد.
در طول فیلم سعی کردن که برای واقعی شدن بیشتر فیلم خیلی کم از پرده سبز استفاده بکنن. برای همین تیم سازنده فیلم به نقاط مختلف جهان سفر کردن تا فیلمبرداری رو تو اون مناطق به پایان برسونن. بعضی از مناطق استفاده شده در فیلم برداری: منطقه ای در جنوب ایسلند به اسم the eldhraun lava field، و منطقه دیگری به نام svinafellsjokull و جزیره mafabot در همین کشور (ایسلند) و مناطق کوهستانی آلبرتا در کشور کانادا (این صحنه کاملا واقعیه و هیچ پرده سبزی نداره)
یکی از فوق العاده ترین بخش های فیلم interstellar موسیقی فوق العاده اونه. این فیلم پنجمین همکاری نولان و هانس زیمر هست. با شروع مراحل تولید فیلم نولان از زیمر خواست که از شیوه کاملا متفاوتی استفاده بکنه تا شبیه موسیقی های فیلم های قبلیش نباشه. نولان هیچ اطلاعاتی از شخصیت و جرئیات فیلم در اختیار زیمر قرار نداد، تنها چیزی که نولان به زیمر داد یک تکه کاغد کوچیک بود که حال و هوای فیلم در اون توصیف شده بود. زیمر موسیقی متن این فیلم رو بر اساس یک ریتم خاص درست کرد به این شکل که در هر ثانیه از این موسیقی صدای ضربان به گوش میرسه. نولان با ابداع این شیوه جدید میخواست نشون بده که موسیقی هم مثل فیلم متعلق به آیندست.
در فیلم به جای اینکه تصویر تخیلی از کرم چاله و سیاه چاله درست کنن تیم تولید جلوه های ویژه با دکتر کیپ تورن همکاری کردن. دکتر کیپ تورن فیزیکدان و اختر شناس سرشناس آمریکایی و نامزد جایزه نوبل هست که از مهم ترین دلایل واقع گرایانه بودن فیلم به شمار میره. دکتر کیپ تورن برای این فیلم دو قانون مهم وضع کرد. قانون اول این بود که هیچ صحنه ای از فیلم نباید قوانین فیزیک رو نقض کنه و قانون دوم این بود که هرگونه حدس و گمان در فیلم درباره مسائلی که بشر ازش آگاه نیست، باید از طرف یک دانشمند بیان بشه. نولان با این قوانین موافقت کرد. این قوانین باعث واقع گرایانه و جذاب تر شدن فیلم شد. هر چند دکتر دکتر موافق نبود که شخصیت ها با سرعتی بیشتر از نور سفر کنن. با این حال حرکت با سرعت نور آلمانی به شمار نمیره که منطق فیلم رو از واقعیت دور کنه. در نهایت دکتر کیپ تورن هم قبولش کرد.
شخصیت تارس که به عنوان ربات در فیلم حضور داشت نامش مخفف technically artificial robotic system هست. تارس از نظر رفتار و ظاهر با سایر ربات ها تفاوت داره. تارس در این فیلم اصلا رفتار انسانی نداره ولی شخصیتش قابل برنامه ریزی عه و میتونه با تغییر برنامه رفتار متفاوتی نشون بده. نحوه حرکت تارس در فیلم غیر قابل توصیف تلقی میشه. حضور تارس در فیلم حاصل جلوه های ویژه نبود و تیم سازنده واقعا یک ربات درست کردن. این ربات توسط بیل اروین کنترل میشه و صدای تارس هم مال اونه. ربات تارس همچنان تو زیرزمین استودیو برادران وارنر هست.
در سایر فیلم های فضایی، فضانورد ها لباس هایی شبیه به لباش فضانوردی دارن ولی در فیلم interstellar همونطور که میشه حدس زد نه تنها از ظاهر شبیه لباس فضانورده بلکه از لحاظ کارکرد هم کاملا مشابه لباس های واقعی عه. مری زوفرس طراح لباس این فیلم، بعد از امتحان کردن ده ها جنس و طرح مختلف این لباس ها رو طراحی کرد. به طوری که هم از ظاهر و عملکرد مشابه لباس فضانورد ها باشه. درون لباس ها یک سیستم خنک کننده هم وجود داره که باعث میشه تا بازیگر ها راحت باشن. وزن این لباس تقریبا ۱۵ کیلوگرم عه. و طوری طراحی شده که در صورت امکان میشه خارج از اتمسفر زمین رفت. (طراحی لباس فوق العادست)
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
