اختلال پیکا

محققان علاقه مندی به بوییدن محصول‌های شیمیایی، چون لاک ناخن، خاک، بنزین، چسب مایع و حتی رنگ‌های روغنی را از طیف اختلال پیکا دسته بندی کرده اند.

افراد مبتلا به اختلال پیکا، به مصرف مواد غیرخوراکی علاقه‌مند هستند که دربرخی موارد سبب ابتلای آن‌ها به انواع بیماری‌ها و درمواردی مرگ به دلیل مسمومیت خونی و خونریزی داخلی از اعضای بدن می‌شود.

اختلال پیکا در اثر نوعی جهش ژنتیکی به وجود می‌آید و بیشتر میان کودکان، زنان باردار و افراد دچار استرس غیرقابل کنترل مشاهده می‌شود، افراد در این حالت به مصرف مواد غیرخوراکی، چون تکه فلز، موی سرو بدن، چوب، صابون، پاک کن، دکمه لباس، آجر، شن، خاکستر سیگار، رنگ، چسب، گچ خاک، سنگ، پارچه و به طور کلی هرماده که به آن کشش داشته باشند، می‌پردازند.

بر آمار‌ها این اختلال در افراد مبتلا به مشکل‌های روانی، چون عقب ماندگی ذهنی، افراد دچار افسردگی، مبتلایان به وسواس اجباری کندن موی سر، مبتلایان به اسکیزوفرنی و مواردی از این دست بیشتر مشاهده می‌شود.

گاهی اوقات فرد مبتلا به اختلال پیکا به دلیل مصرف مواد غیرخوراکی آلوده و حاوی مواد سمی نیازبه بستری در بیمارستان پیدا می‌کنند.

یکی از اشکال اختلال پیکا، علاقه مندی به بوییدن چسب مایع، بنزین و لاک ناخن و حتی خوردن آنهاست، این کار به دلیل افزایش ناگهانی جریان خون نوعی احساس شادی کوتاه مدت در فرد ایجاد می‌کند و البته پس از مدتی دچار احساس سردرد، تهوع، گیجی، تاری دید و مواردی از این دست خواهد شد.