بیست روز تا غمی دوباره پارت 2

تعجب کرده بودم، گفتم:«پدرم؟؟ » نفس عمیقی کشید و گفت:«بانوی من، امپراطور عصبی میشن و دیگه اجازه ی دوچرخه سواری و گشت و گذار نمیدن، وای بانوی من این چه لباسی خواهش می کنم همراه من بیاین لباس مخصوص بپوشین! »

با صدای فریاد مردی که می گفت:«کجایین؟ » خانمه دستم رو گرفت و از دری شبیه به در پشتی، منو وارد قصر کرد. دیگر خونم به جوش آمد و فریاد زدم:«داری چیکار می کنی، کی هستی؟؟ » زن جواب را نداد و فقط لباس آبی رنگی که برای پرنسس ها بود انداخت روی شونم و گفت:«زودتر بپوشین، پادشاه دارن میان! » و بعد بیرون رفت.

منم لباس رو تنم کردم، نمیدونم این احساس از کجا یکهو به وجودم نفوذ کرده بود و من لبخندی که خیلی وقت است احساس نکرده ام را حس کردم و همه ی اینها تنها در این لباس.

یکهو فردی شبیه پادشاه های دیزنی وارد اتاقم شد و گفت:«واست خواستگار اومده جوابت مثبته یا منفی؟ اگر منفی من ردش کنم و بعد تو بری اگرم مثبت من نگهش میدارم و بعد تو میری به گردشت میرسی! » ناگزیر گفتم:«منفی! » باورم نمیشه با لبخند سر تکون داد و رفت بیرون. ادامه دارد...