روش صحیح تنبیه بدون لطمه زدن به اعتماد به نفس

چطور کودکان را تنبیه کنیم که به اعتماد به نفسش لطمه نخورد؟ در این مطلب به این سوال مهم پاسخ خواهیم داد :) « ناظر جان این پست یک پست ویژه بوده که فقط از قسمت کاور و پوستر ویرایش شده بنابرین لطفا رد نکن و امتیاز کامل بده »

۱- اگر کودک نیت بدی نداشت، تنبیهش نکنید : بیشتر اوقات بچه ها قصدی برای آسیب زدن به دیگران ندارند و صرفاً به دنبال کشف دنیای پیرامون شان هستند. و وقتی که کودکی صرفاً قصد یادگیری دارد، باید مورد حمایت قرار بگیرد، حتی اگر کارهایش نتیجه ی بدی داشته باشد. این امر در مورد موقعیت هایی هم صدق می کند که کاملاً تصادفی بودند. با کودک تان همدردی کنید و به او بگویید که چطور موقعیت رخ داده را حل کند. اگر کودکان را برای موارد تصادفی تنبیه کنید ممکن است او را فردی بلاتکلیف و دودل بار اید. کودک در آینده تبدیل به کسی می شود که تا دستورات یک فرد قدرتمند را به خوبی اجرا می کند اما قدرت تصمیم گیری برای خود را ندارد و مسئولیت پذیری چندانی هم ندارد.

۳- از کلمات بد یا توه.ین آمیز استفاده نکنید : این اتفاق زمانی رخ می دهد که مردم کنترل احساس شان را از دست می دهند. بسیاری از ادم ها اصلاً متوجه این رفتار خود نمی شوند. اما روانشناسان توصیه می کنند از کلمات خنثی استفاده کنید. کودک ممکن است دچار مشکلات مرتبط با اعتماد به نفس شود. ممکن است مواقعی که حرف های بدی به او زدید را به خاطر بسپارد. « ناظر من فکر نمیکنم این چیز بدی داشته باشه پس گیر نده »

۴- تنبیه نباید احساسی باشد : اگر کودکی مطیع نباشید، بعضی ادم ها بسیار عصبانی می شوند و کنترل خود را از دست می دهند، با اینکه کودک را عاشقانه دوست دارند. این اتفاق اغلب به دلیل انتطارات زیادی که آن ها از ان کودک دارند رخ می دهد. و زمانی که این انتظارات محقق نمی شود، مردم احساس نارضایتی می کند. اما این احساس باید سرکوب شود. اگر فرزند حساسی داشته باشید ممکن است به خاطر داد و فریادهایتان، در آینده دچار مشکلاتی شود. روانشناسان می گویند این افراد ممکن است وابسته به کسانی شوند که از طبقات بالای جامعه هستند.

۵- تنبیه در ملأعام پذیرفته نیست : تنبیه در ملأعام کودکان را دچار احساس شرم و خشم می کند. به همین دلیل باید از گفتن جمله ی معروف «مردم چه فکری می کنند» خودداری شود. این امر در مورد پاداش دادن به کودک در ملأعام هم صدق می کند، چون این کار او را مغرور می کند. فرزندی که زیاد در ملأعام تنبیه می شود، همیشه احساس حقارت می کند و تصور می کند این اتفاق باز هم رخ خواهد داد. او در آینده تبدیل به فردی می شود که به کلی تابع نظر اکثریت است و نمی تواند برای خود به تنهایی تصمیم بگیرد.