"هفت وادی سلوک"

گفت ما را هفت وادی در ره است چون گذشتی هفت وادی، درگه است/ هست وادی طلب آغاز کار وادی عشق است از آن پس، بی کنار/ پس سیم وادی است آن معرفت پس چهارم وادی استغنا صفت/ هست پنجم وادی توحید پاک پس ششم وادی حیرت صعب‌ناک/ هفتمین، وادی فقر است و فنا بعد از این روی روش نبود تو را/ در کشش افتی، روش گم گرددت گر بود یک قطره قلزم گرددت

چون فرو آیی به وادی طلب پیشت آید هر زمانی صد تعب/ چون نماند هیچ معلومت به دست دل بباید پاک کرد از هرچ هست/ چون دل تو پاک گردد از صفات تافتن گیرد ز حضرت نور ذات/ چون شود آن نور بر دل آشکار در دل تو یک طلب گردد هزار

بعد ازین، وادی عشق آید پدید غرق آتش شد، کسی کانجا رسید/ کس درین وادی بجز آتش مباد وانک آتش نیست، عیشش خوش مباد/ عاشق آن باشد که چون آتش بود گرم‌رو، سوزنده و سرکش بود/ گر ترا آن چشم غیبی باز شد با تو ذرات جهان هم‌راز شد/ ور به چشم عقل بگشایی نظر عشق را هرگز نبینی پا و سر/ مرد کارافتاده باید عشق را مردم آزاده باید عشق را

بعد از آن بنمایدت پیش نظر معرفت را وادیی بی پا و سر/ سیر هر کس تا کمال وی بود قرب هر کس حسب حال وی بود/ معرفت زینجا تفاوت یافت‌ست این یکی محراب و آن بت یافت‌ست/ چون بتابد آفتاب معرفت از سپهر این ره عالی‌صفت/ هر یکی بینا شود بر قدر خویش بازیابد در حقیقت صدر خویش

بعد ازین، وادی استغنا بود نه درو دعوی و نه معنی بود/ هفت دریا، یک شمر اینجا بود هفت اخگر، یک شرر اینجا بود/ هشت جنت، نیز اینجا مرده‌ای‌ست هفت دوزخ، همچو یخ افسرده‌ای‌ست/ هست موری را هم اینجا ای عجب هر نفس صد پیل اجری بی سبب/ تا کلاغی را شود پر حوصله کس نماند زنده، در صد قافله/ گر درین دریا هزاران جان فتاد شبنمی در بحر بی‌پایان فتاد

بعد از این وادی توحید آیدت منزل تفرید و تجرید آیدت/ رویها چون زین بیابان درکنند جمله سر از یک گریبان برکنند/ گر بسی بینی عدد، گر اندکی آن یکی باشد درین ره در یکی/ چون بسی باشد یک اندر یک مدام آن یک اندر یک، یکی باشد تمام/ نیست آن یک کان احد آید ترا زان یکی کان در عدد آید ترا/ چون برون ست از احد وین از عدد از ازل قطع نظر کن وز ابد/ چون ازل گم شد، ابد هم جاودان هر دو را کس هیچ ماند در میان/ چون همه هیچی بود هیچ این همه کی بود دو اصل جز پیچ این همه

بعد ازین وادی حیرت آیدت کار دایم درد و حسرت آیدت/ مرد حیران چون رسد این جایگاه در تحیر مانده و گم کرده راه/ هرچه زد توحید بر جانش رقم جمله گم گردد ازو گم نیز هم/ گر بدو گویند: مستی یا نه‌ای؟ نیستی گویی که هستی یا نه‌ای/ در میانی؟ یا برونی از میان؟ بر کناری؟ یا نهانی؟ یا عیان؟/ فانیی؟ یا باقیی؟ یا هر دویی؟ یا نهٔ هر دو توی یا نه توی/ گوید اصلا می‌ندانم چیز من وان ندانم هم، ندانم نیز من/ عاشقم، اما، ندانم بر کیم نه مسلمانم، نه کافر، پس چیم؟/ لیکن از عشقم ندارم آگهی هم دلی پرعشق دارم، هم تهی

بعد ازین وادی فقرست و فنا کی بود اینجا سخن گفتن روا؟/ صد هزاران سایهٔ جاوید، تو گم شده بینی ز یک خورشید، تو/ هر دو عالم نقش آن دریاست بس هرکه گوید نیست این سوداست بس/ هرکه در دریای کل گم‌بوده شد دایما گم‌بودهٔ آسوده شد/ گم شدن اول قدم، زین پس چه بود؟ لاجرم دیگر قدم را کس نبود/ عود و هیزم چون به آتش در شوند هر دو بر یک جای خاکستر شودند/ این به صورت هر دو یکسان باشدت در صفت فرق فراوان باشدت/ گر، پلیدی گم شود در بحر کل در صفات خود فروماند به ذل/ لیک اگر، پاکی درین دریا بود او چو نبود در میان زیبا بود/ نبود او و او بود، چون باشد این؟ از خیال عقل بیرون باشد این

این اسلاید رو دستم خورد اضافه شد:'')