شعری از من

خسته ام خسته ام و باز هم میگویم خسته ام حال خودم را نمی دانم شاید هم نمی خواهم بدانم نمی دانم گاهی دلم یک تنهایی بی پایان می خواهد و گاهی هم دوست دارم این تنهایی پایان یابد

درباره ی احساسم افکارم و نگرانی هایم با هیچ کس نمی توانم سخن بگویم اصلا بگویم که چه؟ مگر مرا می فهمند؟ مگر کسی را هم دارم که از درد هایم برایش بگویم

مگر می توانند دردی که در قلبم هست را تسکین دهند تاقت تحمل هیچ کس را ندارم هیچ کس حتی خودم نمی دانم می توانی حسم را درک کنی یا نه؟

همین بود امیدوارم خوب بوده باشه