در زمان قدیم انسان ها چگونه از خواب بیدار می شدند؟

تا پیش از اختراع ساعت زنگ دار مردم از روش های خلاقانه ای برای بیدار شدن استفاده می کردند که اکنون کمتر کسی از آنها آگاه است. در ادامه با این روش ها آشنا می شوید.

به نظر این یکی از روش های هوشمندانه بوده است که در کشورهای آمریکای شمالی و جنوبی پر طرفدار بوده است. آنها با تکیه بر کارکردهای «مثانه» صبح ها زود از خواب بلند می شدند. آنها آنقدر آب می خوردند تا صبح ها بر اثر فشار بر مثانه بنوانند از خواب بیدار شوند. البته همه چیز به همین راحتی نبود، باید در میزان نوشیدن آب توازن را به گونه ای رعایت می کردند که سر ساعت مورد نظر از خواب بیدار شوند. مدت فرآیند تبدیل آب نوشیده شده به ادرار در مثانه اساس تنظیم زمان از سوی این افراد بود. این روش بین بومیان آمریکایی در قرن بیستم بسیار استفاده می شد.

ساعت زنگدار شمعی شاید یکی از آسانترین روش ها بود، به این صورت که بر بدنه ی شمع میخ هایی را فرو می بردند و سپس شمع را درون ظرف مسی یا آهنی قرار می دادند تا شمع بسوزد و آب شود. هر چقدر که شمع بیشتر میسوخت و صبح نزدیک تر می شد میخ ها با ذوب شدن شمع یکی پس از دیگری درون ظرف های آهنی می افتادند و با صدای آن مردم از خواب بلند می شدند.

در زمان های گذشته مردم ناگزیر از صدای هیاهو و سر وصدای کارخانه ها همراه با طلوع خورشید بودند. بوق و سوت های برخواسته از کارخانه ها نشانه ای از آغاز یک روز جدید بود. سوت های بیدار باش کارخانه ها اهالی نزدیک به این مناطق را بر آن می داشت که خواه از روی اجبار و خواه از روی تمایل صبح ها زود از خواب بلند شوند. سوت های بیدار باش کارخانه ها ایده ای خلاقانه از سوی مالکان کارخانه ها و زجرآور برای کارگران بود که پس از انقلاب صنعتی در اروپا و پایان قرن هجدهم فراگیر شده بود.

با وجود این که اولین ساعت های زنگ دار در سال ۱۷۸۷ تولید شدند، اما به دلیل بالا بودن قیمت همه نمی توانستند آن را بخرند، به همین دلیل با پرداخت پول بسیار ناچیزی افرادی را به کار می گماشتند تا آنها را از خواب بیدار کند. این افراد هم با چوب های بلندی که به سر آن یک جسم حجیم بسته بودند به پنجره و درب خانه های مردم می کوبیدند. اگر پنجره دور بود سنگ ریزه یا شی ء دیگری را به سوی آن پرتاب می کردند و به این ترتیب مردم می توانستند صبح زود از خواب بلند شوند و به کار و زندگیشان برسند.