ایا مبتلا به اختلال خودشیفتگی هستید؟

واژهٔ نارسیسیسم را در روانشناسی فردی (در زبان انگلیسی ) گاه به جای اصطلاحاتی مانند تحقیرکننده، پوچی، خودپرستی یا خودپسندی استفاده می‌کنند و گاهی نیز در جامعه‌شناسی آن را به جای نخبه گرایی یا بی‌تفاوتی نسبت به سرنوشت دیگران می‌نامند. افراد مبتلا به خودشیفتگی صفاتی مثل تخیل درباره قدرت زیاد، زیبایی و موفقیت دارند و نسبت به انتقاد دیگران درباره آنها واکنش شدید نشان می دهند ، در این خودازمایی میتوانید خودتان را در بازه این اختلال محک بزنید.

صحبت‌های یک ‌طرفه دارید؟ فقط می‌خواهم راجع به مسائلی صحبت کنم که دلم می‌خواهد. نگرانی و درگیری‌های ذهنی "من" هنگام مکالمه با دیگران در اولویت قرار دارد و مسیر صحبت را مشخص می‌کند. بنابراین عقاید من کاملاً درست است. صحبت‌های دیگران یا اشتباه است یا از کمترین اهمیت ممکن برخوردار است. توصیه‌های دیگران به نوعی شخصیت بنده را مورد هدف قرار می‌دهد.

موضوع صحبت "من" هستم ... من بیشتر می‌دانم و از جذابیت بیشتری برخوردارم. موضوع صحبت بیشتر حول من می‌چرخد. اگر من نباشم موضوع چندانی برای صحبت کردن بین ما وجود ندارد (اگر هم وجود داشته باشد، بی نهایت کسل‌کننده است). بیشتر صحبت‌ها معطوف به این موضوع است که من چه کارهایی انجام داده‌ام و به چه می‌اندیشم. من فرد بزرگ و مهمی هستم.

قوانین به من مربوط نمی‌شوند من حق دارم به همسرم خیانت کنم، صف را رعایت نکنم، مالیات را دور بزنم و در کل قوانین را زیر پا بگذارم. اصولاً قوانین برای مردم است، نه من!

بحث‌هایی که می‌کنی حکم انتقاد را دارد. من هم از اینکه مورد انتقاد واقع شوم، متنفرم! اگر می خواهید به صحبت‌های شما توجه کنم، این مسئله را جدی بگیرید که من بسیار سریع عصبانی می‌شوم. بعضی حرف‌ها صرفاً شامل جملاتی است برای به زیر سوال بردن بنده. انتقاد موجب ناراحتی می‌شود. البته "من" این حق را دارم که از دیگران انتقاد کنم (و قطعاً این کار را خواهم کرد). اما اگر انتقادی نسبت به من صورت گیرد، حتماً در صدد تلافی بر می‌آیم.

حق با بنده است، نه شما! بنابراین هر وقت رابطه من با شخصی شکرآب شود، قطعاً "او" مقصر است. من نمی‌توانم عذرخواهی کنم یا اشتباه خود را بپذیرم. جایگاه من فراتر از آن است که مورد مواخذه قرار گیرم. اگر به اشتباهم اذعان کنم، شدیداً ناراحت می‌شوم.

زود از کوره در می‌روم که دیگران مسبب آن هستند من را عصبانی کردی، به حرفهایم گوش ندادی، از من انتقاد کردی، سعی می‌کنی بنده را تحت کنترل خود در بیاوری، نظراتی که ارائه می‌کنی کاملاً اشتباه است. پس بهتر است "شما" عذرخواهی کنید نه من.