چطور به خودت حق میدی؟

چطوری به خودت حق میدی دیگرانو قضاوت کنی؟ چطوری اجازه پرسیدن (چرا انقد با خانوادش مشکل داره , چقد مشکل داری با خانوادت حتما اشکال از خودته , انقدر مظلوم نمایی میکنه و مشکلان خانوادگیتو همه جا میگی خز نیست؟) این سوالارو به خودت میدی؟ چطوری خودتو در حدی میبینی که برای دیگران شخصیت تعیین کنی؟ چطوری خودتو در حدی میبینی که تو مشکلات خانوادگی ینفر دخالت کنی؟ از کجا میدونی تو خونه ی فلانی , تو اعصاب و روان فلانی و بین خانواده فلانی چی میگذره که قضاوتش میکنی؟ گیرم که خیلی با خانوادش مشکل داره باید ازت اجازه بگیره دوست عزیز؟

چطوری به خودت حق میدی به عادی ترین رفتارای ینفر گیر بدی؟ فلانی نمیااد از تو بپرسه من شخصیت و نوع رفتارام و حرکات بدنم چطوری باشه پس تو چطوری خودتو در حدی میبینی که حتی زبان بدن یه نفر رو تعیین کنی؟

چطوری به خودت اجازه قضاوت کردن بی جا و تهمت و توهین کردن میدی؟ فلانی خودشو بالا میگیره؟ درست فلانی ادم خیلی بیخودیه؟ درست فلانی هزار و یک مشکل داره؟ درست حالا یه سوال ازت دارم : همه ی اینا چه تاثیری تو زندگی تو داره که پشت سر همون فلانی حرف میزنی؟

هیچوقت تو ذهن فلانی نبودی ببینی به چی فکر میکنه هیچوقت تو بهر فلانی نبودی بفهمی یسری رفتاراش جزیی از شخصیتشه هیچوقت یروز بجای فلانی زندگی نکردی تا ببینی چی کشیده و چه آسیب هایی دیده! هیچوقت تو قلبش نبودی ببینی چندبار شکسته! پس تا زمانی که تاثیری بر تو نداشته سکوت کن دوست عزیز!