ماجرای ولنتاین

داستان‌های مختلفی در مورد اینکه چرا ۱۴ فوریه روز ولنتاین انتخاب شده‌است، وجود دارد.

تعدادی داستان و روایت گوناگون از شهادت ولنتاین در ۱۴ فوریه وجود دارد، از جمله داستانی از زندانی شدن سنت ولنتاین رم به دلیل خدمت به مسیحیان تحت آزار و اذیت امپراتوری روم در سده سوم میلادی نقل شده‌است. بر اساس یک سنت اولیه، سنت ولنتاین بینایی را به دختر نابینای زندانبان خود بازگرداند. داستان‌های پرشمار افزوده شده بعدی به این افسانه، ولنتاین را بیشتر با موضوع عشق مرتبط می‌کند: داستان‌های مربوط به سده هجدهم میلادی این قصه را پرآب و تاب تر کرده بازگو کننده این ادعاست که سنت ولنتاین ، نامه ای را برای دختر زندانبان خود با امضای «ولنتاین تو» به عنوان وداع قبل از اعدامش نوشته‌است. روایتی دیگر نقل می‌کند که سنت ولنتاین برای سربازان مسیحی که ممنوع الازدواج بودند، مراسم عروسی برگزار کرد.

نخستین یادکرد روز ولنتاین با مفهوم عشق به سده چهاردهم در انگلستان برمی گردد، جایی که اعتقاد بر این بود که ۱۴ فوریه روز جفت شدن پرندگان است، این باور در نوشته‌های جفری چاوسر در سده چهاردهم ذکر شده‌است. در این دوران مرسوم بود که عاشقان یادداشت‌های رومانتیک رد و بدل می‌کردند و یکدیگر را ولنتاین می‌نامیدند.

در جشن ولنتاین در بریتانیا سده هجدهم، زوج‌ها با اهدای گل و شیرینی و ارسال کارت‌های تبریک ولنتاین، عشق خود را به یکدیگر ابراز می‌کردند. نمادهای روز ولنتاین که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل اشکال مختلف قلب، کبوتر و شکل کوپیدو بالدار است.