رفتارهایی که باید ترک کنیم.

فضای مجازی،1 : اولین مورد (و احتمالا رایج ترین) نوع تایپ کردنه،که از سال ۲۰۱۶ تا همین حالا مردم زیر پا میزارنش،گذاشتن حروفی مثل ٫٫ع٫٫ ٫٫ح٫٫ و ... بدون هیچ دلیل و منطقی،که باعث میشه هم خودمون به خاطر واکنش منفی دیگران آشفته بشیم،و باعث عصبی شدن دیگران بشیم. تصور کن،نقاشی،داستان و یا مشقی که ساعت ها،شاید روزها و هفته ها براش وقت گذاشته باشی،نه تنها ازش استفاده نشه،بلکه کم کم خراب بشه،حالا تصور کنید که 30 برای ساخت یکی از مهم ترین قسمت های تمدن ایران زحمت کشیده باشید،و در آخر همچین اتفاقی بیوفته.

فضای مجازی،2 : توهین و فحاشی،که باعث ترس از بیان نظرات،پیشنهادات و انتقاد بسیاری از افراد در فضای مجازی میشه،و این موضوع در ایران (مخصوصا برنامه هایی چون ردیت،دیسکورد،روبیکا و ...) بسیار رایجه،شوخی های نامناسب،توهین های نا حق و ... توهین و فحش،باعث عدم داشتن منطق در دعوا،بحث یا گفتگو میشه،مخصوصا اگر کار به خانواده بکشه. برای مثال،فرض کنید شما به خاطر چیزی که هستید،چیزی که قبول دارید و چیزی که بهش علاقه دارید مسخره بشید و یا حتی ازتون شکایت بشه،این دعوا ها،چیزی جز بحث های کودکانه مثل -پسرا شیرن مثل شمشیرن- -دخترا موشن مثل خرگوشن- -پسرا پنیرن-‌ -دخترا خوشگل تر از پسران- و ... نیستن،فقط یک نسخه ارتقا یافته از این دعوا های بچه‌گانه‌ان که مسخره تر شدن،عزت نفس داشته باشید و خودتون رو به این دعواها آلوده نکنید.

فضای مجازی،3 : محتوا. محتوا احتمالا چیزیه که در پلتفرم های ایرانی کم‌ پیدا و کمیاب هستند،برای مثال،اگر پنج کلیپ (ویدئو) داشته باشیم،احتمال به شدت زیاد چهار تای اونها ادیت های پاتریک بیتمن،هوملندر،بتمن و ... هستن، و اون یک کلیپ دیگه،احتمالا ی ویدئو ناراحت کننده و دپ هست.اصلا مهن نیست که به قول بعضیا خارجی ها هم همچین چیز هایی دارن،ما به مملکت خودمون (تا حد توان) کار داریم. بله،حتی بعضی وقت ها ما به اینجور ویدئو های تا حد زیادی بی محتوا نیاز داریم،شکی توش نیست،اما به ویدئو های اموزشی،سرگرمی،علمی و ... بیشتر نیاز داریم. نه؟

فضای مجازی،4 : دروغ گفتن درباره مشکلات. واقعا فکر میکنی اون کسی که پشت تلفنشه،مشکلات تورو از مال خودش بیشتر مهم میدونه؟اونم وقتی مطمئن باشه داری دروغ میگی؟ حتی اگر نفهمه،یک درصد فکر کن که اشتباهی کنی و لو بری،واقعا تا کی قراره زندگی برای خودت جهنم کنی؟نگران نباش،شاهزاده با اسب سفید هیچوقت دنبالت نمیاد. اگر توجه میخوای،بهترین راه اینه که هنر خودت،استعداد خودت و تواناییت رو به نمایش بزاری،نه اینکه با درست کرده یک داستان (سناریو) الکی،توجه بخوای.

فضای مجازی،قسمت آخر،5 : میرسیم به بحث تلخ روابط. روابط در فضای مجازی،فقط به یک دسته تقسیم میشن. اسم اون دسته -فانی- هست،ناماندگار و ضعیف. فرقی نداره،ی رابطه دوستی،عاشقانه،دشمنی و ... باشه،این که مغزتو درگیرش کنی کار بی‌فایده ایه. در کل زندگیم،همیشه سعی کردم که به خانواده،دوستام و نزدیکانم بفهمونم که فضای مجازی،فقط یک تجربست،نه بیشتر نه کمتر،ولی چه حیف،شاید اگر سنم بیشتر بود بهم گوش میدادن.

دنیای واقعی،1 : علم. آدم هایی که ما اون هارو به اسم هایی مثل ٫٫خرخون٫٫ ٫٫چهارچشم٫٫ ٫٫دانشمند٫٫ میشناسیم،آدم های باهوشین. در جامعه ما،اگر کسی درس بخونه،بهش توهین میشه،اگر به کشورش کمک کنه (توجه کنید،گفتم کشور،درمورد یک فرد حرف نزدم.) و یا برای هدف خودش تلاش کنه،ی آدم منفوره. درباره کسایی که از قصد چاپلوسی میکنن حرف نمیزنم،درباره کسایی حرف میزنم که واقعا تلاش میکنن. خوب میشه اگر یاد بگیریم که درس خوندن مخصوصا توی کشور ما،لازمه،و دلیل نمیشه دیگری رو به خاطرش مسخره کنیم.

دنیای واقعی،2 : تمیزی و نظافت. نه نه نه،درباره اتاقت حرف نمیزنم،درباره تو حرف میزنم،مشخصه که تمیزی اتاق هم لازمه،ولی اگر خودت تمیز نباشی،کسی خوشش هم نمیاد که وارد اتاقت بشه،همیشه بزرگترین مشکل من با همکلاسیام حمام نکردنشون بوده،دو هفته ای یک بار حمام میرفتن و حتی از عطر استفاده نمیکردن،در حدی که توی یکی از سال ها کلاسمو عوض کردم. لطفا به خودتون اهمیت بدید،اگرم نمیدید به دیگران اهمیت بدید.

دنیای واقعی،3 : باکلاس! تاحالا شده ببینید یکی داره وسط حرفش انگلیسی حرف میزنه؟حتما (شایدم احتمالا.) به خودتون میگید طرف داره کلاس میزاره،خب،متاسفم،افکارتو عوض کن. دلیلی که بسیاری از مردم انگلیسی رو تو حرفشون جا میدن،اینه که میخوان دهنشون به این زبون عادت کنه،مغز ما میتونه فرق کلاس گذاشتن و یاد گرفتن رو تشخیص بده،ولی نمیخواد. لطفا این که میگید طرف داره کلاس میزاره رو رها کنید.

دنیای واقعی،4 : نظر مردم مهم نیست. چیزی که خیلیا ممکنه با من به خاطرش مخالفت کنن،نظر مردمه. نظر مردم مهمه،هرچیزی به اندازه خودش مهمه. فرض کنین فردی توی خیابون به هرکی که میبینه خودشو بکوبه و بعد بگه ”هه،نظر مردم که مهم نیست!” واکنشتون اون لحظه چیه؟حالا فرض کنید،دارید درباره ی موضوع با دوستتون تصمیم میگیرید و یک فرد تصادفی میاد و نظر خودش که هیچ ربطی به بحث نداشته رو بیان میکنه،اون موقع‌ست که نظر مردم مهم نیست.

دنیای واقعی،قسمت آخر،5 : رفتار سرد. این گذینه توی فضای مجازی بیشتره،ولی حتی با این که توی دنیای واقعی کمه،صدمه بیشتری داره. دارید با دوستتون درباره ی مسئله که به شدت دربارش ذوق دارید حرف میزنید،و اون فقط سر تکون میده،چه حسی دارید؟ اسم این حس،حقارته،تقصیر شما نیست،این حس ناخودآگاه به خاطر توجه نکردن (از قصد) فرد مقابله،و باعث سرد شدن روابط میشه،پس فکر نکنید که سرد بودن با خفن بودن یکیه.