تاریخچه مانگا.

به طور کلی میتوان گفت مانگا یا داستان مصور از صد ها سال پیش در ژاپن رواج داشته و اوساما تزوکا قوانین و چهارچوب هایی برای مانگا وضع کرد و مانگا به شکل امروزی درامد ، نقاشی های طوماری در قرن هشتم میلادی از چین وارد ژاپن شدند و بیشتر انها شامل متون مقدر ایین بودایی میشد . اما این سبک نقاشی در ژاپن به طور مستقل رشد و توسعه یافت و برای به تصویر کشیدن طیف وسیعی از داستان ها مورد استفاده قرار گرفت. ژاپنی ها در نقاشی هایی که از روی دیوارها یا بر سطح پرده ها برای ارایش کاخ های سلطنتی و اشراف اجرا میکردند ، به تجسم منظره های سرزمین خویش روی اوردند. به علاوه هنگام رشد ادبیات ملی روایت ها و داستان های عامیانه ، مضمون های تاریخی زندگینامه ها و صحنه هایی از نبرد ها و دیگر اتفاقات مهم را بر روی طومار های افقی به تصویر کشیدند. این نوع نقاشی طوماری (اماکیمونو) نام دارد و قدیمی ترین نمونه ی ان مصور سازی افسانه گنجی توسط تاکایشی نقاش دربار سده 12 است.

«برگی از افسانه گنجی» نقاشی های طوماری اولین سرچشمه مانگا در تاریخ ژاپن به حساب می اید و بعد ها اوساما تزوکا برای مانگا قوانینی وضع که به ان مانگا استایل گفته میشود. مانگا : به معنای صنعت کمیک استریپ یا نشریات کارتونیست که در کشور ژاپن رونق فراوانی دارد و از دههٔ ۱۹۵۰ به بعد شروع به گسترش کرد. کلمه مانگا را می‌توان به معنی «تصاویر طنزآمیز» ترجمه کرد، و مشخصهٔ بارز آن شخصیت‌های کارتونی هستند که اغلب دارای ویژگی‌های خاصی هستند که از دیگر کاراکترها متمایز می‌شوند، همانند اغراق بیش از حد در اندام‌های بدن که در اکثریت آن‌ها چشم‌های بزرگ به‌همراه دهان و بینی کوچک مشاهده می‌شود و همچنین معمولاً دارای موهایی با رنگ‌های غیرطبیعی هستند . جالب محبوبیتی است که این شخصیت‌ها بین مردم پیدا کرده‌اند بطوری که بیشتر انتشارات ژاپن اختصاص به مجلات کمیک استریپ پیدا کرده‌اند و مانگا توسط بسیاری از مردم کشور ژاپن خوانده میشود و محدود به طیف خاصی از اجتماع ژاپن نمیباشد.

طراحی خطی از شخصیت های گریفیث و گاتس ، به قلم استاد کنتارو میورا خالق مانگای برسرک شخصیت‌های مانگا معمولاً بیش از اندازه از خود احساسات اغراق‌آمیز نشان می‌دهند، هنگامی که شخصیتی گریه می‌کند، اشک‌هایش می‌توانند سطلی را پر از آب کند، زمانی که می‌خندد، دهان آن‌ها به اندازه چهره‌شان بزرگ شده و چشمانشان به صورت خطی صاف درمی‌آید . در هنگام عصبانیت صورت آن‌ها سرخ شده و بخار از سراسر بدن به ویژه سر آن‌ها بیرون می‌زند و در هنگام خجالت‌زدگی گونه‌هایشان به رنگ سرخ در می‌آید. کمیک استریپ در اصل متعلق به کشور آمریکا بوده که در جنگ جهانی وارد ژاپن شده و ژاپنی‌ها گوی سبقت را از آمریکایی‌ها ربوده‌اند و مانگا را تبدیل به نماد فرهنگی و هنری کشور خود کرده‌اند. شخصیت‌های آمریکایی معمولاً خشن و دارای صحنه‌های اکشن بوده ولی برعکس کاراکترهای ژاپنی دارای لطافت و نرمی می‌باشند. مانگا ژاپنی برخلاف کتاب‌های آمریکایی از سمت راست به چپ خوانده می‌شود

طراحی خطی از شخصیت های گریفیث و گاتس ، به قلم استاد کنتارو میورا خالق مانگای برسرک شخصیت‌های مانگا معمولاً بیش از اندازه از خود احساسات اغراق‌آمیز نشان می‌دهند، هنگامی که شخصیتی گریه می‌کند، اشک‌هایش می‌توانند سطلی را پر از آب کند، زمانی که می‌خندد، دهان آن‌ها به اندازه چهره‌شان بزرگ شده و چشمانشان به صورت خطی صاف درمی‌آید . در هنگام عصبانیت صورت آن‌ها سرخ شده و بخار از سراسر بدن به ویژه سر آن‌ها بیرون می‌زند و در هنگام خجالت‌زدگی گونه‌هایشان به رنگ سرخ در می‌آید. کمیک استریپ در اصل متعلق به کشور آمریکا بوده که در جنگ جهانی وارد ژاپن شده و ژاپنی‌ها گوی سبقت را از آمریکایی‌ها ربوده‌اند و مانگا را تبدیل به نماد فرهنگی و هنری کشور خود کرده‌اند. شخصیت‌های آمریکایی معمولاً خشن و دارای صحنه‌های اکشن بوده ولی برعکس کاراکترهای ژاپنی دارای لطافت و نرمی می‌باشند. مانگا ژاپنی برخلاف کتاب‌های آمریکایی از سمت راست به چپ خوانده می‌شود

مانگاها ابتدا در مجله چاپ می‌شدند، ولی بعدها به خاطر محبوبیت قابل توجهی که پیدا کردند به صورت کتاب و در انتشارات مختلف چاپ شدند . به طراحان و مولفین مانگا، مانگاکا میگویند. مؤثرترین فرد در رشد مانگا اوسامو تزوکا است که می‌توان گفت مانگای مدرن، چیزی که امروز به مانگا استایل معروف است را به وجود اورد . تزوکا اوسامو ( Tezuka Osamu) معروفترین طراح مانگا می‌باشد که بسیاری از آثار او به صورت انیمه تولید شده که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به آسترو بوی، بلک جک، ققنوس، کیمبا شیر سفید و دورورو اشاره کرد . اوساما تزوکا ملقب به خدای مانگا ( یا پدر مانگا) در سال 1928 در استان اوساکا متولد شد از وی با عنوان خدای مانگای مدرن یاد میشود. او در سال 1989 فوت شد و میراث عظیمی برای جامعه ژاپن و دنیا بر جای گذاشت.

در ابتدا مانگاها برای کودکان نوشته می‌شدند و در مجله‌های مختص کودکان چاپ می‌شدند، که با کارهای متفاوت تزوکا در سبک‌های مختلف باعث شد که ردهٔ سنی مخاطبین گسترش پیدا کند. مانگاهای اولیه ارزش هنری زیادی نداشتند ولی با پیدایش سبک‌های جدید و با گکیا (gekiga) ارزش هنری بیشتری پیدا کرد، بطوری که حتی سبک مانگا اشخاصی چون ادوارد مک‌گینس و فرانک میلر را هم تحت تأثیر قرار داد.