سیاره نپتون

یوهان گوتفرید گاله اخترشناس آلمانی دست به محاسبات ریاضی زد تا موقعیت مکانی نپتون رو با تلسکوپ شناسایی کنه.. پیشتر، گالیله شکل سیاره رو کشیده بود، اما به دلیل حرکت کُند اون به اشتباه فکر می‌کرد که ستاره باشه.. بر اساس نام همۀ سیاره‌های دیگری که در آسمان رویت شده، این سیارۀ جدید نامی از میان اساطیر یونانی و رومی گرفت؛ «نپتون» خدای دریای رومی.. تنها یک ماموریت به مقصد نپتون انجام‌شده (فضاپیمای وُیجر ۲ در سال ۱۹۸۹)؛ یعنی اخترشناسان اکثر مطالعات رو با استفاده از تلسکوپ‌های زمینی انجام دادن.. امروزه، کماکان اسرار زیادی دربارۀ این سیاره آبیِ رنگ و سرد وجود داره که باید برملا بشه؛ مثلاً اینکه چرا بادهای نپتون اینقدر پرسرعت هستن و چرا میدان مغناطیسی اون انحراف داره.. نپتون مثل زمین دارای هستۀ سنگیه، اما اتمسفر ضخیم‌تری داره که امکان پشتیبانی از حیات رو از این سیاره میگیره.. اخترشناسان هنوز در تلاش‌اند تا ببینن چطور میشه سیاره‌ای اینقدر بزرگ باشه و مقدار قابل‌توجهی گاز داشته باشه، با این شرایط، حیات به‌ سختی میتونه شکوفا بشه یا اصلاً راهی برای پیدایش حیات وجود نداره؟

خصوصیات فیزیکی نپتون: پوشش ابر نپتون رنگ آبی خیلی روشنی داره که تا حدودی ناشی از ترکیبی ناشناخته و همچنین نتیجۀ جذب نور سرخ توسط متان هست.. عکس‌های نپتون نشان از یک سیاره آبی داره و غالبا از این سیاره با عنوان غول یخی یاد میشه چون دارای ترکیب سیالی از آب، آمونیاک و یخ‌های متان در اتمسفرش هست و تقریباً ۱۷ برابرِ جرم زمینه، بر اساس ادعای ناسا، تصور بر اینه که هسته سنگی نپتون به تنهایی برابر با جرم زمینه.. علی‌رغم فاصلۀ زیاد اون با خورشید (که یعنی نور خورشید کمی برای گرمایش اتمسفر دریافت میکنه)، بادهای نپتون میتونن به‌سرعت ۲۴۰۰ کیلومتر در ساعت برسن؛ که بالاترین سرعت بادی در منظومه‌شمسیه که تاکنون شناسایی‌شده.. این بادها با طوفان تیره بزرگی در ارتباط بودن که فضاپیمای ویجر ۲ در سال ۱۹۸۹ در نیمکره جنوبی نپتون رصد کرد.. این «لکه تیره بزرگ» بیضوی شکل برخلاف عقربه‌های ساعت حرکت می‌کند، اونقدر بزرگ بود که می‌تونست کل زمین رو در دل خودش جا بده و با سرعت ۱۲۰۰ کیلومتر در ساعت به سمت غرب حرکت میکرد.. وقتی تلسکوپ فضایی هابل بعدها به جستجوی اون پرداخت، گویا دیگه خبری از این طوفان بزرگ نبود و محو شده بود..تلسکوپ هابل همچنین، پیدایش و افول سایر لکه‌های تیره بزرگ رو در طول دهه گذشته برملا ساخت.. لکه تازه‌ای هم در سال ۲۰۱۶ رویت شد.. قطب‌های مغناطیسی نپتون دارای ۴۷ درجه انحراف هستن.. به این ترتیب، میدان مغناطیسی این سیاره که تقریباً ۲۷ برابر قوی‌تر از میدان مغناطیسی زمینه، چرخش‌های دیوانه‌واری انجام میده. دانشمندان با مطالعۀ شکل‌گیری ابرها در این غول گازی محاسبه کردن که یک روز در نپتون کمتر از ۱۶ ساعت به طول می انجامه

ویژگی‌های گردشِ این سیاره: مدار بیضوی شکل نپتون باعث میشه این سیاره در فاصلۀ متوسطِ تقریباً ۴.۵ میلیارد کیلومتر از خورشید قرارگرفته باشه.. پس با چشم غیرمسلح امکان مشاهدۀ غون وجود نداره.. نپتون تقریباً هر ۱۶۵ سال زمینی یک‌بار به دور خورشید حرکت میکنه و از زمان کشف اون، تونست در سال ۲۰۱۱ اولین گردش خودش رو به‌طور کامل انجام بده پلوتو نیز هر ۲۴۸ سال برای مدت ۲۰ سال یا بیشتر به درون مدار نپتون حرکت می‌کنه؛ در طی این بازه، پلوتو در مقایسه با نپتون، به خورشید نزدیک‌تره. با این حال، نپتون کماکان دورترین سیاره از خورشیدِ چون در سال ۲۰۰۶ عنوانِ سیاره از پلوتو گرفته شد و دوباره اون رو در دسته «سیاره کوتوله» قرار گرفت ترکیب و ساختار: ترکیب اتمسفر (به حجم): هیدروژن، ۸۰ درصد؛ هلیوم ۱۹ درصد؛ متان ۱.۵ درصد میدان مغناطیسی: تقریباً ۲۷ برابر قوی‌تر از میدان مغناطیسی زمین ترکیب: بر اساس اعلام «تریستان گویلت» نویسنده کتاب «بخش درونی سیاره‌های غول‌پیکر در داخل و بیرون از منظومه شمسی» در مجله معتبر «Science»، برآورد میشه ترکیب کلی نپتون تقریباً 25 درصد سنگ، 60 تا 70 درصد یخ و 5 تا 15 درصد هیدروژن و هلیوم باشه ساختار درونی: گوشته از جنس آب، آمونیاک و یخ‌های متان؛ هسته از جنس آهن و سیلیکات منیزیم. مدار و گردش: فاصله متوسط از خورشید: ۴,۴۹۸,۲۵۲,۹۰۰ کیلومتر. یعنی ۳۰.۰۶۹ برابر دورتر از خورشید نزدیک‌ترین فاصله به خورشید: ۴,۴۵۹,۶۳۰,۰۰۰ کیلومتر. دورترین فاصله از خورشید: ۴,۵۳۶,۸۷۰,۰۰۰ کیلومتر

قمرهای نپتون: نپتون ۱۴ قمرِ شناخته‌شده داره که نامشان از خدایان دریا و بقیه اساطیر یونان باستان گرفته‌شده.. بزرگ‌ترین قمر نپتون که تاکنون شناسایی‌شده، تریتون هست که در ۱۰ اکتبر ۱۸۴۶ کشف شد.. تریتون تنها قمر کروی نپتون هست، ۱۳ قمرِ دیگه این سیاره شکل نامنظمی دارن.. تریتون به این لحاظ منحصربه‌فردِ که تنها قمر بزرگ در منظومه‌شمسی شناخته میشه که در جهتِ خلاف چرخش سیاره‌اش به دور نپتون گردش میکنه.. این نوع چرخش نشون میده که تریتون شاید زمانی یک سیاره کوتوله بوده که نپتون اون رو به چنگ خودش در آورد؛ نه اینکه در محل موردنظر پدید اومده باشه. جاذبه نپتون  باعث کشیده شدنِ تریتون به نزدیکی سیاره میشه؛ یعنی تریتون بعد از چند میلیون سال دیگه اونقدر به نیروهای گرانشی نزدیک‌تر میشه که اون رو از بین ببره.. تریتون به‌شدت سرده و دمای سطح اون به تقریباً منهای ۲۳۵ درجه سانتی‌گراد میرسه؛ لذا تریتون یکی از سردترین مکان‌ها در منظومه‌شمسی به شمار میاد، با این حال، فضاپیمای ویجر ۲ مکان‌هایی رو شناسایی کرد که در اونها، مواد یخی با سرعت بیش از ۸ کیلومتر به سمت بالا پرتاب میشدن پس انتظار میره بخش‌های درونی اون گرم باشن،دانشمندان در حال بررسی احتمال وجود یک اقیانوس زیرسطحی در این قمر یخی هستن.. در سال ۲۰۱۰، فصول در قمر تریتون شناسایی شد. در سال 2013، دانشمندانی که در موسسه سِتی مشغول به کار هستن، قمر مفقود نپتون «نیاد» رو با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل شناسایی کردن.. این قمر 100 کیلومتری از دیده‌ها پنهان باقی‌مانده بود، تا اینکه ویجر 2 آن را در سال 1989 کشف کرد. همچنین دانشمندان در سال 2013 با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل موفق به یافتن قمر چهاردهم شدن که S/2004 N 1 نام داره.. این قمر به‌عنوان کوچک‌ترین قمر نپتون شناخته‌شده و فقط 18 کیلومتر گستردگی داره.. اخترشناسان ناسا به تازگی با دقت حرکت روی دو قمر از ۱۴ قمر داخلی سیاره “نپتون” رو مد نظر قرار دادن و رقص مداری موسوم به “رقص اجتناب” رو رصد کردن که مانع از برخورد اونها با یکدیگر میشه، قمرهای کوچک “نیاد” و “تالسا” مرتباً در فاصله ۳۵۴۰ کیلومتری از کنار هم می‌گذرن، اما مدار اونها به گونه‌ای تغییر میکنه که پایدار و بدون برخورد میمونه

حلقه‌های نپتون: حلقه‌های غیرعادی نپتون یکنواخت نیستن، اما دارای توده‌های ضخیم و درخشانی از گردوغبار هستن.. تصور بر این است که حلقه‌ها نسبتاً جوان بوده و عمر کوتاهی دارن.. بر اساس مشاهدات زمینی در سال ۲۰۰۵، برخی حلقه‌های نپتون ظاهراً پایدار هستن و برخی با سرعت بیشتر در حال افول هستن تحقیق و بررسی: فضاپیمای ویجر ۲ متعلق به ناسا اولین و تنهاترین فضاپیمایی بود که در ۲۵ اوت ۱۹۸۹ از سیاره نپتون دیدن کرد.. این فضاپیما موفق به کشف حلقه‌های نپتون و شش قمر این سیاره شد؛ این قمر ها دیسپینا، گلتیا، لاریسا، نیاد، پروتیوس و تالسا هستن،تیمی بین‌المللی از اخترشناسان که از تلسکوپ‌های زمینی استفاده می‌کنن، در سال ۲۰۰۳ خبر کشف پنج قمر رو دادن که به دور نپتون می‌چرخن شکل‌گیری نپتون: تصور بر اینه که نپتون با ترکیبِ اولیۀ هسته جامد ایجاد شد و بعد گاز هیدروژن و هلیوم پیرامون هم در این فرایند نقش داشتن.. این گازها در سحابیِ پیرامون خورشیدِ اولیه در ۴.۵ میلیارد سال پیش وجود داشتن..در این مدل، نپتون در طول بازه ۱ تا ۱۰ میلیون سال پدید اومده