ماه سرنوشت پارت دوم

دیگه چیزی نگفتن ولی تو تمام مدت که داشتم غذارو درست میکردم با شک نگام میکردن.. بعد تقریبا یک ساعت اینا غذا آماده شد تو یه ظرف بزرگ ریختمو وسط میز گذاشتمش هنوز با شک نگام میکردن کاسه هارو جلوشون گذاشتم و کاسه خودمو از تو قابلمه ریختمو خودمم رفتم نشستم و شروع کردم به خوردن سرم پایین بود دیدم هیچ کاری نمیکنن و سکوت کردن با دهن پر درحالی که لپام باد کرده بود سرمو بلند کردم دیدم زل زدن به من چشام گرد شد و غذا پرید تو گلوم چندتا سرفه کردم و اب خوردم دیدم هنوز هم همون جور ماست نگام میکنن با صدای گرفته گفتم_پس چرا نمیخورین؟؟؟ تهیونگ_فک کردی ما خنگیم ؟؟ میخوای با غذا بیهوشمون کنی کارت راحت تر شه؟؟ما نمی خوریم. همشون سر تکون دادنو دست به سینه نشستن خندم گرفت هنوز فک میکنن میخوام بکشمشون؟؟ _واااا خلین؟؟ من ک خودمم دارم از این غذا میخورم اگه چیزی توش بود خودمم بیهوش میشدم که . شوگا_واسه خودتو جدا ریختی. با کلافگی چشمام و بستم خودم حوصله ندارم اینام وقت گیر آوردن یکی نیست بگه من چرا باید شمارو بکشم آخه؟؟؟ با حرص کاسه بزرگ وسطو کشیدم سمت خودم . _به درک که نمی خورین خودم میخورم انقد بیکار نیستم که بشینم دوساعت برا شما توضیح بدم. کاسمو دوباره پر کردم وشروع کردم خوردن از صبح زود که بیدار شده بودم چیزی نخورده بودم الان میتونستم همشو بخورم همشون با بهت نگاهم میکردن صدای آروم حرف زدناشونو می شنیدم.

جین _همشو داره میخوره؟؟😰 جیهوپ_توهم زدیم میخوان بکشنمون؟؟😞 جونگ کوک _من گشنمه😢 بعد تموم شدن کاسم خواستم دوباره بریزم که ظرفه کشیده شد نگاه کردم شوگا بود بهم نگاه کردو گفت _خیلی خب فهمیدیم واسه مام بزار دیگه.. با چشای ریز نگاهشون کردم همشون واسه خودشون غذا کشیدنو شروع کردن خوردن به لبخند گنده زدم 😁 و بلند شدم رفتم تو اتاق لباسامو با یه تیشرت مشکی و شلوار مشکی ساده که تهش کش داشت عوض کردم و رفتم پایین اومده بودن تو حال با دیدنم با تعجب نگام کردن که گفتم_چیه؟انتظار ندارین تو خونه ام همون لباس لایه دارو تن کنم که خفه میشم خوو😐 خندشون گرفت وقتی نشستم جین گفت _خب نمیخوای بگی ما چرا اینجا هستیم؟؟چرا ما رو اوردین اینجا؟؟ با تعجب نگاهشون کردم و گفتم _هنوزم فکر میکنین من اوردمتون اینجا؟؟ فقط نگام کردن که با کلافگی گفتم_میدونم باورش سخته ولی باور کنین خودتون اومدین اینجا وقتی دیشب توی اون هتل خوابیدین.. با شک نگام کردن که گفتم _وقتی داشتین تو اون اتاق می رفتین کسی جلوتونو نگرفت یعنی نگفتن که اون اتاق مشکل داره یا یه همچین چیزی؟؟ جیمین یکم فکر کردو گفت_چرا یکی از کارمندا اولش حتی نمی خواست بگه اون اتاق خالیه اتفاقی فهمیدیم بعدم انقدر اصرار کردیم گذاشتن ولی این چه ربطی داره؟؟ _خب دیگه اون اتاق مشکل داشته به خاطر همین این اتفاق افتاده اون اتاق نفرین شدست نباید توش می رفتین…. نامجون _ولی آخه این با عقل جور در نمیاد.

_میدونم ولی خیلی چیزا تو دنیا هستن که با دلیل علمی ثابت نمیشن اینم یه نمونش. جونگ کوک _خب پس الان ما باید چیکار کنیم نمی تونیم که دست رو دست بزاریم. تهیونگ_من میگم باید بیشتر این اطرافو بگردیم شاید راه خروجی پیدا کنیم یا کسی که ازش بپرسیم . یهو شوگا گفت_راستی تو از کجا پیدات شد ما خیلی این اطرافو گشتیم ولی کسی نبود حتی یه خونه. یه دفعه جین از جاش پرید و گفت _گوشیامون،میتونیم به یکی زنگ بزنیم. بچه ها با هیجان نگاهش کردن به سمت اتاق رفت با خستگی گفتم: _صبر کنین شما هنوز متوجه نشدین چه اتفاقی افتاده؟؟؟؟ نامجون_یعنی چی؟؟ چه اتفاقی افتاده؟؟؟ تو همین لحظه جین اومد و با ناامیدی رو به بچه گفت_هر کاری میکنم آنتن نمیده!! وای دیگه دیوونه شدم از دستشون. بچه ها پاشدن و دورش جمع شده بودن و سعی میکردن آنتن پیدا کنن که با صدای بلند گفتم _خودتونو بکشینم نمیتونین به کسی زنگ بزنین. با صدام برگشتن طرفم. تهیونگ_چرا؟؟؟ پاشدم و سمتشون رفتم و گوشی رو ازشون گرفتم _چون الان تو سال ۱۱۲۱ هستیم و این کوفتی هنوز اختراع نشده. خشکشون زده بود شوگا با بهت خندید و گفت_شوخی میکنی؟؟ _نه دلیل لباسامم همین بود. جیمین _باورم نمیشه.

با ناراحتی نگاهشون کردم _حق دارین مام وقتی اومدیم و فهمیدیم همینطور شدیم. نامجون_یعنی...توام؟؟ _اره منم مثله شما با مادرم وقتی کوچیک بودم رفته بودیم اون هتل ولی صبح که بیدار شدیم… شوگا_اینجا بودین. سرمو تکون دادم. جین_پس مادرت کجاست؟؟؟ یه لبخند تلخ زدم _مادرم مریض بود وقتی اومدیم حالش بدتر شد تا اینکه یه روز از پیشم رفت. با بهت نگاهم کردن اشک تو چشام جمع شده بود سعی کردم خودمو کنترل کنم یه لبخند زدم و در حالی که تند تند پلک میزدم گفتم _حالا فعلا بیاین بشینید یه کاریش میکنیم دیگه. حالشون گرفته شده بود با ناراحتی اومدن و نشستن جین_یعنی هیچ راهی الان وجود نداره که ما برگردیم؟؟ _نگران نباش من یکیو میشناسم که شاید بتونه کمکتون کنه. _کی؟؟ _یکی که وقتی اومدیم اینجا خیلی بهمون کمک کرد. شوگا_چطور؟؟ _خب یه جورایی خیلی عجیبه راستش با اینکه این همه‌ مدت پیشش بودم و تقریبا هر روز میبینمش اما حس میکنم هنوزم کامل نمی شناسمش خیلیا‌ واسه کارهاشون میرن پیشش کارای زیادی بلده خیلیا رو با داروهاش نجات داده کلی از این چیزا بلده وفکر میکنم بتونه بهتون کمک کنه اون طور که فهمیدم از وقتی بچه بوده از این جور کارا میکرده و خیلیا از شهرای اطراف میان ببیننش خلاصه خیلی خفنه دیگه حالا امروز میبینینش.

سری تکون دادنو پاشدن. _کجا؟؟ جی هوپ گفت_خب بریم پیشش دیگه منتظر چی هستین؟ _با این سرو وضع؟؟؟؟ جونگ کوک _مگه چیه؟ _خب اگه اینجوری برید بیرون مردم فک میکنن از دیوونه خونه فرار کردین….😐🙄😏 یکم از بالا تا پایین نگاشون کردم و گفتم_خب میتونیم یه کاری کنیم من میرم براتون لباس میگیرم بعد میریم. یکم بعد اول رفتم و براشون لباس خریدم و قرار شد غروب بریم پیش مونکوت. رفتم تو اتاقم لباسامو پوشیدم اومدم بیرون از پله رفتم پایین منتظر موندم پسرام آماده شن بیان.در اتاقشون بعد چند دقیقه باز شد یکی یکی اومدن بیرون نگاشون کردم داشتم از خنده میترکیدم لبامو جمع کردم سعی کردم خندمو قورت بدم. جونگ کوک یه نگاهی به قیافم کرد و گفت_نترکی؟ با این حرفش از خنده پخش زمین شدم با دستم اشاره کردم به آینه رفتن جلو آینه خودشونم خندشون گرفته بود جیمین با خنده گفت _خب حالا به جای خندیدن پاشو بریم که به شب نخوریم به زور واستادم و سعی کردم نخندم و بلند شدم رفتم سمتشون همه لباساشونو کج و کوله پوشیده بودن منم وقتی اومده بودم اینجا اولا لباسامو اینجوری میپوشیدم. بعد اینکه درست شدن رفتم عقب ترو بهشون نگاه کردم بهشون میومد یه لبخند گنده زدم و گفتم_حالا خوب شدین.

ازم تشکر کردن و راه افتادیم همگی رفتیم بیرون به سمت پشت خونه راه افتادم اونام دنبالم. جیهوپ_راستی خونه این یارو مونکوت کجاست ما خیلی این اطرافو گشتیم اما نتونستیم خونه دیگه ای پیدا کنیم. دیگه به رودخونه رسیده بودیم با دست به قایق اشاره کردم و گفتم برای اینکه بری تو شهر باید از این رودخونه رد بشی. همه با تعجب نگام کردن. خودم زود تر از همه سوار شدم و منتظر بهشون نگاه کردم یکی یکی سوار شدن منتظر بودم یکیشون پارو رو بگیره پارو بزنه اما هیچ کاری نمیکردن فقط بهم نگاه میکردن وقتی دیدن همونجوری نگاشون میکنم جین گفت_منتظر چی هستی روشنش کن بریم دیگه. با حالت پوکر نگاشون کردم😐_آیکیوتون از این جلبکای زیر پامونم کمتره 😑 سرمو با حالت تاسف تکون دادم همنجور گنگ نگام میکردن حرصم از خنگیشون دراومد پارو رو برداشتم محکم پرت کردم بغل نزدیک ترینشون که شوگا بود_متاسفم ولی تو هفتصد سال گذشته هیچ گونه سوختی شناسایی نشده باید پارو بزنین اوکی؟؟😐 شوگا یه نگاه به پارو کرد یه نگاه به من با بهت گفت_خب چرا من پارو بزنم من خستم خوابم میاد میمیرم تا اون ته پارو بزنم که . بعد پارو رو انداخت بغل جین جینم یه چشم غره بهش رفت و گفت _منم که ورلد واید هندسامم اگه از ریخت ییوفتم شما جواب میدین؟؟؟؟ پارو رو انداخت بغل جونگ کوک اونم اومد چیزی بگه که با دیدن صورتم که با عصبانیت نگاشون میکردم زیر لب زمزمه کرد_خب حالا گراز نشو خودم پارو میزنم. خودمو به نشنیدن زدم و ساکت نشستم خیلی تند پارو میزد زود رسیدیم اون ور آب پیاده شدیمو قایقو بستیم. یکم جلو تر که رفتیم وارد شهر شدیم بچه ها با اشتیاق به مردم نگاه میکردن یاد خودم و مامان افتادم مام همینجوری بودیم اون اوایل. انقد تو بازار لفتش دادن حرصم در اومد راهه یه ربعه رو یه ساعت طول کشید تا برسیم.

خلاصه بعد که رسیدیم در خونشو باز کردیم و رفتیم تو. طبق معمول تو حیاط روی تخته چوبیش نشسته بود. با صدای پامون برگشت طرفمون با دیدن پسرا به من نگاه کردو گفت_پس مهمونای جدید اومدن!! با لبخند بلند شد و به سمتمون اومد خیلی پیر بود قشنگ نودو رد کرده بود از وقتی مامان مرد خیلی پیشم میومد یه جورایی مثله مادر بزرگم بود‌. اومد نزدیک پسرا با دقت نگاشون کرد_دنبالم بیاین. پسرا به من نگاه کردن خودم زودتر دنبالش رفتم و پسرام دنبالم اومدن. رفتیم تو هشتا بالشتک دور اتاق چیده شده بود و جلوی هر کدوم سینی غذا بود انگار از قبل می دونست میخوایم بیایم زنه عجیبی بود.هر کی رفت یه جا نشست خودشم اومدو رو به رومون نشست با لبخند نگاهمون کرد

_خب؟؟تعریف کنید. _ امروز اومدن دقیقا همون طور که منو مامان اومده بودیم از طریق همون در. _خب… نامجون_خب جین هه گفت که شما می تونید به ما کمک کنید که برگردیم خونمون؟؟ _خب یه راهی هست فقط یکم طول می کشه. تهیونگ_یعنی چقدر؟؟ مونکوت_نمیتونم بهتون دقیقا بگم‌. ولی فکر نمیکنم به همین زودیا ماه گرفتگی اتفاق بیوفته. جین_چی؟؟؟ ولی تو دنیای خودمون همین الانشم همه نگران شدن نمیشه زودتر بریم؟؟ _نه این تنها راهه. یکم سکوت شد که یهو شوگا انگار چیزی یادش اومده باشه گفت_راستی...اگه میتونی به ما کمک کنی که بریم چرا کاری نکردی که جین هه و مادرش برگردن؟؟ همه تایید کردن سرمو برگردوندم سمت مونکوت و با غم نگاهش کردم اونم داشت نگام میکرد_چون جین هه دیگه جزوی از این دنیا شده….یعنی یه چیزایی اینجا داره که بهش وابسته شده. اما شما تازه اومدین بهتره سعی کنید تو این دوماهه به چیزی وابسته نشیدو عادت نکنید وگرنه نمی تونید برگردین. اهی کشیدم و سر تکون دادم. خببب اینم پارت دوم از ماه سرنوشت امیدوارم دوست داشته باشید و لذت ببرید 😙😙😙😙😙