شاید تو ولی با دلتنگی

به قول سهراب سپهری : گاه باید روئید ، از پسِ آن باران گاه باید خندید ، بر غمی بی‌ پایان:)

ماه عاشق دریا بود ... دریا عاشق ساحل :) ماه دریا رو می‌آورد بالا تر و بهش غرور میداد .. دریا چشم انتظار خورشید که بتونه راحت تر ساحل شو نگاه کنه .. ماه بهش نور میداد و زیباش میکرد .. ساحل حاضر بود گرمای خورشید تحمل کنه از بین بره ولی با گرما و راحتی خودش و به ساحلش برسونه ... ماه گرفت دلش از دریا و رفت ... دریا موند با ساحلی که دیگه حتی نگاهشم نمی‌کرد

یه نقاش برای اینکه چیزی تو ذهنش هست رو بکشه خیلی اذیت شد یه نویسنده برای اینکه داستانی که تو ذهنش هست رو بنویسه خیلی اذیت شد یه خواننده برای اینکه بخواد چیزی که تو ذهنش است رو بخواند اذیت شد اینها به چیز هایی که خواستن عمل کردن پس ما هم میتونیم کاری که دوست داریم و تو ذهن مون هست رو انجام بدیم

از بچگی عاشق آدم بدای داستان می‌شدم نه به خاطر اینکه بدی رو دوست داشتم، نه.. چون آدم بده همیشه واسه اونی که دوسش داشت خوب بود ولی آدم خوبای داستان واسه همه خوب بودن واسه همه..

شاید شنیده باشید که فرکانس صدای نهنگ رو ما نمیتونیم بشنویم.. شاید خیلی از ما ها به این داستان دچار باشیم.. تنهایی نه به این معنا که کسی اطرافمون نباشه؛ بلکه تنهایی یعنی کسی شما رو نشنوه، نبينه، نفهمه.. کسی نباشه که بتونید دنیاتون، حرفهاتون رو باهاش در میون بزارید... و مشکل درست از اونجایی شروع میشه که فرکانس صدا، نگاه و مغزتون توسط دیگران قابل دریافت نباشه.. اونوقته که تو تنهاترینِ جهانی..!

پایان :))