رمان رز سیاه نسخه آزمایشی

دوشنبه3 آگوست1872 دفترچه اش را باز کرد: جئون جونگکوک عزیزم.واقعا ازت ممنونم(نه ممنونم هایی که بزرگتر ها میگن.یه ممنون واقعی!)هرچی شد بیا بازهم همدیگه رو ببینیم

وقتی بزرگ شدیم بیا هردومون معلم بشیم.اونوقت هرروز باهم توی دفتر میشینیم و قهوه میخوریمو پوزخندی میزند.

تهیونگ دروغ میگفت.هیچ کس تا ابد عاشق کسی نمیماند. دوباره خندید نامه تهیونگ را در آتش انداخت.

برای سن و سالش ظاهر عجیبی داشت.پوستش به شدت سفید.لب هایش قرمز کوچک و موهایش پر کلاغی بود و صد البته همانقدر که ظاهر کیوتی داشت خطرناک هم بود.