نسخه ی کامل شعر های بچگیامون!

آیا تا به حال فکر کردین شعر های بچگیامون چرا انقدر کوتاه و مختصر هستن؟ خب دلیلش این نیست که راحت تر حفظ بشن بیا تا دلیلش رو بفهمی

تا حالا فکر کردین که چرا انقدر شعر های بچگیامون کوتاه بودن؟ خب... دلیلش اینه که این شعر ها اوایل توی یه بخش خیلی کوچیکی از جامعه مثل خانواده یا چند تا آشنا رایج بودن. ولی کم کم بچه ها به مدرسه و دوستاشون انتقالش دادن و این شعر ها نسل به نسل در یاد ها موندگار شدن. در همین حین بعضی از بچه ها هم به قسمت هایی از شعر رو فراموش میکردن و هی کوتاه و کوتاه تر میشد و الان دیگه کمتر کسی نسخه ی کامل شعر ها رو به یاد داره. در ادامه با همدیگه نسخه ی کامل این شعر های به یاد موندنی و خاطره انگیز رو میبینیم.

1.اتل متل توتوله. اتل متل توتوله. گاو حسن چه جوره؟ نه شیر داره نه پستون. دمبشو بردن اردستون. سمّشو بردن پاکستون. شیرشو بردن هندستون. یک زن کردی بستون. اسمشو بذار ستاره. براش بزن ناقاره. رو گنبد و مناره. اسمشو بزار عمقزی. دور کلاش قرمزی. موی سرش وز وزی. عمقزی شوخ و شنگه. قر دادنش قشنگه. هروقت میرن النگه. یک پای خرش می لنگه. این درو واکن سلیمون. اون درو واکن سلیمون. قالی رو بکش تو ایوون. یه پک بزن به قلیون‌. گوشه ی قالی کبود. اسم دائیم محمود. محمود بالا بالا. سر کرده ی شغالا. آش می خوری بسم الله. حسنی کجاس تو باغچه. چی چی می چینه آلوچه‌. واسه دخترای کوچه. حسنی رفته به اردو. برای نصف گردو. اردو خبردار شد. حسنی گرفتار شد. حال بگم زار شد. بگم بگم حیا کن. از سوراخ در نگاه کن. خروسه میگه قوقولی قو. مرغ پا کوتاه من کو. کلاغه میگه قارقار. سفره قلمکار کار. ببعی میگه بع بع. دنبه داری؟ نه نه. پس چرا می گی بع بع. قورباغه میگه من زرگرم. طوق طلا به گردنم. اسب سیاه اسب سفید. زیر بغلم. دسته گل برادرم. هاچین و واچین. یه پا تو ور چین.

2.دویدم و دویدم. دویدمو دویدم سر کوهی رسیدم دو تا خاتونو دیدم یکیش به من آب داد یکیش به من نون داد نونو خودم خوردم آبو دادم به زمین زمین به من علف داد علفو دادم به بزی بزی به من شیر داد شیرو دادم به نونوا نونوا به من آتیش داد آتیشو دادم آهنگر آهنگر به من قیچی داد قیچیو دادم به خیاط خیاط به من عبا داد عبا رو دادم به بابا بابا به من خرما داد یکیشو خوردم تلخ بود یکیشو خوردم شیرین بود قصه ما همین بود

3.بارون میاد شر شر. بارون میاد شرشر رو پشت بوم هاجر هاجر عروسی داره تاج خروسی داره هاجر ناز قندی یه چیزی بگم نخندی وقتی حنا میذاشتی ابروهاتو برمی داشتی زلفاتو وا می کردی خالتو سیاه می کردی زهره نیومد تماشا نکن اگه دیدی حاشا

این شعر ها طوری توی فرهنگ ایران جا خوش کردن که حتی الان هم کمتر کسی هست که اون ها رو از زبون بچه ها نشنیده باشه. البته شعر های دیگه ای هم هستن که اینجا ازشون یاد نشده شما نسخه ی کامل کدوم شعر ها رو بلدین؟ واسمون داخل کامنت ها بنویسیدشون:)