اتحاد(پارت۲)

شبنم:خلاصه که تو اون ماجرا تمام فامیلای من از بین رفتن به جز خاله و دختر خالم پرهام:اونا چجوری زنده موندن؟شبنم: تو اتوبوس جا نبود و همه باید وایمیستادن و چون پاشون درد میکرد با ماشین خودشون رفتن پرهام:وقتی اونا هنوز زندن پس تو چرا داری تنها زندگی میکنی؟شبنم:بزار دقیق تر بگم

پرهام:بگو شبنم:طبقه بالایی مون پدر مادرم زندگی میکنن پرهام:مگه اونا نمردددددن😐 شبنم:پدر مادر ناتنیم پرهام:خب پس تنها زندگی نمیکنی شبنم:چرا تنها زندگی میکنم پرهام:عههه😶من گیج شدم خب شبنم:من هیچ کاری با اونا ندارم فقط چون از لحاظ قانونی من نمیتونم تنها و دور از خانواده زندگی کنم الان اینجام وگرنه مگه عقلم رو از دست دادم پیش همچین ادمایی زندگی کنم؟

پرهام:چرا مگه مشکلت باهاشون چیه شبنم:اونا منو وقتی ۲ سالم بود از پرورشگاه آوردنم و تا یک سال اول باهام خوبو مهربون بودن ولی از وقتی که دیگه میتونستم کامل حرف بزنم منو به عنوان کلفت میخواستن و از پنج سالگی منو با لباسای پاره پوره میفرستادن تا گدایی کنم ولی من دیگه از ۸ سالگی مستقل شدم و از پیششون رفتم و دیگه هم براشون کار نمیکنم

پرهام : چه زندگی سختی شبنم: اره دیگه. حالا تو زندگیتو بگو پرهام: من که بهت گفتم شبنم:اها اوکی راست میگی. خیلی خب من باید کار پیدا کنم پرهام: چرا؟ شبنم: خب من مواد غذاییمو از بالا میاوردم و اگه غذای دو نفرو بیارم اونا میفهمن که تورو راه دادم و برام بد میشه پرهام: چرا بد میشه مگه مشکلش چیه؟ شبنم: کلا با من لج دارن. خب دیگه من میرم اگه دیر شد نگران نشو چون قطعا هیشکی دلش نمیخواد یه بچه ی ۱۱ ساله براش کار کنه پرهام: باشه خدافظ شبنم: خدافظ. داشتم تو خیابون راه میرفتم و هوا تاریک شده بود و همه جا خلوت بود که یهو یک چیزی خورد به سرم و دیگه هیچی یادم نیومد تا اینکه خیلی خب تموم شد مرسی که این داستانو خوندید تنها شرط گذاشتن پارت بهدی یه کامنته با ۳ تا لایک😐 بای بااااااای🫠🫠🫠