افسانه‌ی‌گل‌ها...𝘏𝘢𝘯𝘢

-افسانه‌ی گل برفی.. -زمانی که عیسی ‌مسیح به صلیب کشیده شد و به مرگ دعوت شد، مادرش حضرت مریم زمانی که داشت به صلیبی که قرار بود عیسی‌ مسیح به اون کشیده بشه نگاه می‌کرد، اشک‌هاش که بر زمین ریختن؛ و گلی رو متولد کردن به نام "گل برفی"

-افسانه‌ی گل رز سرخ.. -یک پروانه عاشق یک رز سفید شد.. به سمت گل رفت و از او خواست که عشقش را قبول کند. گل قبول کرد اما به شرطی؛ شرط آن‌که که او را قرمز کند.. پروانه هیچ چاره‌ای جز زخمی کرد خود و ریختن خون روی گل نداشت! پس این کارو کرد و گل، عشق پروانه رو پذیرفت و اما خیلی دیر.. پروانه دیگر نیرویی نداشت و جان سپرد و آفرودیت، الهه عشق به این دلیل گل ‌رز ‌قرمز رو نمادی برای عشق قرار داد! "این زیادی قشنگ نبود؟"))"

-افسانه گل شب مقدس.. -پپیتا، دختر مکزیکی فقیری بود که هدیه‌ای برای کودک عیسی در شب کریسمس نداشت! او کنار جاده زانو زد و مشتی از علف‌های هرز را جمع کرد و شبیه یک دسته گل کوچک کرد... هنگامی که به دگرگونی نزدیک‌تر می‌شد، دسته‌ی علف ناگهان شکوفه‌ هایی درخشان زد و تبدیل به یک گل شد!

-افسانه‌ی گل کالینا.. -دختری بود که عاشق آهنگر مغروری شده بود! آهنگر که از دختر خبر نداشت، روزی که در جنگل قدم می‌زد تصمیم گرفت جنگل را آتش بزند.. آهنگر به مکان مورد علاقه‌ی خود آمد و دید که در آنجا فقط بوته‌ای از اشک می‌روید و زیر آن دختری در از اشک نشسته است! اشکی که تو می‌ریخت مانع سوختن آخرین بوته‌ی جنگل، و روئیدن گل کالینا و مرگ دختر شد‌..

-افسانه‌ی گل داوودی.. -یک شب کریسمس، در جنگل سیاه آلمان یک خانواده‌ی دهقانی برای شامی نا‌چیز نشسته بودند که صدای ناله‌ی شخصی رو شنیدند! مردی فقیر و گرسنه پشت در بود، آن‌ها گدا را داخل بردند و در پتویی پیچیدند و غذای خود را تقسیم کردند.. پس از آن مرد تبدیل به فرشته‌ای شد که می‌گفت "فرزند مسیح است!" او رفت صبح روز بعد، جلوی در خانه دو گل داوودی سفید بود!

-افسانه‌ی گل رز.. -در کریسمس، چوپان جوانی به دیدن کودک عیسی‌ مسیح رفت..وقتی که دید بقیه‌ی مردم چه طلا‌ها و کندر و مرم و چیزهای باارزشی رو آوردن، بیرون ایستاد و گریه کرد! رفت و در حومه‌ی روستا بدنبال گل گشت! اما حتی یک گل هم شکوفه نداده بود... فرشته‌ای که مراقب او بود، دلش برایش سوخت و به آرامی، برف کنار پای او را کنار زد و در آن‌جا دسته‌ای از گل‌های سفید زیبا با گل‌برگ‌های نوک صورتی ظاهر شد!

-افسانه‌ی گل ریحان.. -انوشیروان بارها پیش مردم رفته و به شکایات و مشکلات مردم رسیدگی می‌کرده؛ روزی ماری روبه‌روی پادشاه می‌ایستند اطرافیان سعی می‌کنند مار را از بین ببرد تا آسیبی به انوشیروان نزند ولی پادشاه دستور می‌دهد کنار بروند و صبر کنند که شاید مار هم شکایتی داشته باشد... مار حرکت می‌کنند و ماموران زمانی که عقب می‌رود به جنازه‌ی ماری می‌رسند که عقربی روی آن نشسته‌ست. ماموران عقرب رو با نیزه کشتند و به نزد شاه بردند؛ سال‌ها بعد، باری دیگر مار می‌آید و این‌بار از دهانش مقداری تخم سیاه روبه‌روی انوشیروان می‌ریزد... بعد‌ها، تخم‌ها کاشته می‌شوند و از آن‌ها گل ریحان می‌روید.گلی که درمان زکام انوشیروان بود!

-افسانه‌ی گل آماریلیس... -آماریلیس دوشیزه‌ای خجالتی و ترسو بود که بشدت عاشق آلتئو، چوپانی با قدرت هرکول و زیبابی آپولو شده بود.. با این حال محبت‌های او جبران نشد! آلتئو، بیش از هر چیزی گیاهان و گل‌ها را دوست داشت و گفت که فقط قلب خود را به دوشیزه‌ای می‌دهد که گل بی‌نظیر برای او به ارمغان بیاورد که هرگز ندیده.. آماریلیس برای اینکه بتواند گلی به او بدهد از سخنان دلفی مشاوره گرفت و در نتیجه.. لباس سفید دوشیزه‌ای پوشید و سی شب پشت در آلتئو ظاهر شد و هر بار قلب خود را با یک پیکان طلایی سوراخ کرد. سرآنجام وقتی آلتئو در را باز کرد، در آنجا آماریلیس با گلی ایستاده بود به رنگ سرمه‌ای که از خون قلب او بدست آمده بود!