6.my peace; pt

پارت 6:) ناظر عزیز و محترم لطفا لطفا منتشر کن رد یا شخصی نشه پلیزز تنک فقط یه داستانه امیدوارم همیشه لبخند بزنی مهربونم ممنون؛

آرتمیس : چی؟ دراکو : این یه پیشنهاد نیست آرتمیس : دستوره؟ دراکو! من مجبور نیستم باهات بیام و تا جایی که میدونم من و تو نباید کنار هم باشیم از رو صندلی بلند شدم و از کتابخونه خارج شدم وارد راهروی هاگوارتز شدم چشمم به هری افتاد که با قدم های آروم بهم نزدیک میشد هری : آرتمیس خوبی؟ همه جا رو دنبالت گشتم آرتمیس : فکر نکنم پیدا کردن کتابخونه انقد سخت باشه هری : تک خنده ای کردم و تو چشماش خیره شدم آرتمیس : چیزی میخواستی بگی؟ هری : آره...میخواستم بگم اگه..بخوای میتونی همرام به یول بال بیای؟! آرتمیس : از روزی که اومدم هاگوارتز و از گریفندور خوشم نمیومد هری باهام دوست شد و از اون روز تا حالا بهترین دوستم مونده! لبخند محوی زدم خب.. قبوله باهات میام!! هری : جدی؟ آرتمیس : مگه من با تو شوخی دارم؟ از کنارش رد شدم و از پله ها بالا رفتم و وارد خوابگاه بزرگ گریفندور شدم اتاقی بزرگ که با فرش قرمز پوشیده شده بود و روی پنجره بزرگش پرده ای قرمز با نوار های طلایی کشیده شده بود روی تخت نشستم هرماینی متعجب بهم نگاهی انداخت و اومد کنارم هرماینی : خوبی؟ چیزی شده؟ آرتمیس : نه! خوب نیستم میدونم مثل آدمای خوب باید وقتی داغونم بگم خوبم اما شاید من خوب نیستم! هرماینی : چی شده؟ آرتمیس : دراکو...بهم گفت باهاش برم یول بال!

اما بهش گفتم نه..هرماینی : حالا...چرا ناراحتی؟ آرتمیس : میدونی؟ دراکو تنها دوست بچگیم بود...تنها هم بازیم.. تنها کسی که تو بچگی کنارم بود و به حرفام گوش میداد اما حالا به خاطر یه گروهبندی مسخره مجبورم ازش دور باشم! هرماینی : دستمو روی شونش گذاشتم پس درخواست کیو قبول کردی؟ آرتمیس : هری! هرماینی : چی؟ هری؟ خب...آرتمیس : میدونم باید باهاش برم و حال خودمو بد نشون نمیدم چون...نمیخوام کسی فکر کنه من ضعیفم! هرماینی : همینه...حالا واسه فردا چی میپوشی؟ آرتمیس : نمیدونم...راستی همراه خوش شانس تو کیه؟ هرماینی : میدونی که مدرسه بوباتون و دارمسترانگ برای یول بال اومدن هاگوارتز خب...ویکتور کرام بهم گفت آرتمیس : باهاش بری؟ هرماینی : لبخندی زدم...آرتمیس : اوکی هوم هرماینی من خوابم میاد روی تخت دراز کشیدم و چشمامو روی هم گذاشتم به همه چیز فکر میکردم فردا؟ قراره چی بشه؟ ________________________________ دراکو : کتاب رو روی میز گذاشتم و نفس عمیقی کشیدم باورم نمیشه این همون آرتمیس سابقه خیلی عوض شده پوزخندی زدم و چشمامو رو هم گذاشتم

نور خورشید از بین پرده ی قرمز به نوری قرمز تبدیل و به اتاق می تابید لای چشممو باز کردم و روی تخت نشستم اتاق خالی بود از روی تخت بلند شدم و دست و صورتم رو شستم و موهامو شونه کردم امروز به خاطر جشن هیچ کلاسی نداشتیم یه هودی سفید با شلوار جین پوشیدم و بند کتونی های آل استارم رو بستم موهامو شونه کردم و از اتاق رفتم بیرون همه ی بچه ها توی راهرو ها قدم میزدن و تعداد خیلی کمی پشت میز توی سالن غذاخوری نشسته بودن از پله ها پایین رفتم و پشت میز بزرگ گریفندور نشستم و یک کاسه حلیم با یک لیوان شیر خوردم و به بچه ها خیره شدم خبری از دراکو نبود هری اومد و کنارم نشست هری : چرا پوکری دختر؟ آرتمیس : چون این جشن واسم مهم نیست هری : مطمئن باشم به خاطر چیز دیگه ای نیست؟ آرتمیس : نه مطمئن نباش از روی صندلی بلند شدم و رفتم پیش رون که یه گوشه کلافه نشسته بود ویزلی؟ رون : آرتمیس ولم کن حوصله ندارم آرتمیس : منم حوصله ندارم چی شده؟ رون : بی خیال آرتمیس : کسی رو پیدا نکردی باهاش بیای؟ رون : گفتم که بی خیال آرتمیس : دراکو رو ندیدی؟ رون : چرا باید چشمم به میز اسلایترین باشه؟ نه! آرتمیس : اوکی..از رو صندلی بلند شدم ناراحت نباش این جشن چیز مهمی نیست که به خاطرش پوکر بشی از کنارش رد شدم و وارد حیاط شدم

واقعا دراکو هیچ جا نبود یعنی ممکنه به جشن نیاد؟ به هر حال اون پانسی رو داره آسمون رو به تاریکی میرفت و هیجان بقیه بیشتر وارد اتاق شدم و رفتم سمت کمد لباسم به لباس ها نگاهی انداختم چشمم به یه پیرهن مشکی افتاد که تا زانوم می رسید از کمد برش داشتم و بهش نگاهی انداختم پیرهن رو پوشیدم و یه کفش پاشنه بلند مشکی پوشیدم و جلوی آینه وایستادم موهام رو شونه کردم و کمی ادکلن زدم از اتاق رفتم بیرون سالن تزیین شده بود و جمعیت زیادی جمع شده بودن پایین پله ها نگاهم به هری افتاد سرم رو بالا گرفتم و از پله ها پایین رفتم هری لبخندی زد و دستمو گرفت نگاهم به دراکو افتاد که یه گوشه نشسته بود و بهم خیره شده بود نگاهمو ازش گرفتم و به هری خیره شدم هری : خوبی؟ آرتمیس : آره دراکو : هیچوقت فکر نمیکردم با پاتر بیاد پوزخندی زدم و بهش خیره شدم آرتمیس : آهنگ ملایمی پخش شده بود و سر تا سر سالن رو در بر گرفته بود هری بهم نزدیک شد و رفتیم وسط سالن تو چشماش خیره شدم و لبخندی زدم هری : چیه؟ آرتمیس : هیچی فقط فکر نمیکردم با تو بیام هری : لبخندی زدم چرا؟ آرتمیس : بی خیال دراکو : بهشون چشم دوخته بودم شاید تنها کسی که نشسته بود من بودم همه آروم می...رق..صیدن و کار من فقط تماشا کردنش بود

شایدم تقصیر خودمه که تنها اومدم لبخندی زدم و کمی آب میوه خوردم آرتمیس از هری دور شد و اومد سمتم متعجب بهش خیره شدم آرتمیس : به دراکو نزدیک شدم و نگاهی بهش انداختم یه لیوان آب میوه از روی میز برداشتم و لبخندی بهش زدم خواستم برم که بلند شد و مچ دستمو گرفت!

{این داستان با همکاری watcher و من نوشته شده } ناظر عزیز و محترم لطفا لطفا منتشر کن رد یا شخصی نشه پلیزز تنک فقط یه داستانه اگه تستام رد شه اکانتم میپره و اگه شخصی شه کسی نمیتونه داستان رو بخونه منتشر کن امیدوارم همیشه لبخند بزنی و به همه آرزوهات برسی مهربونم تنک >> لایک و کامنت؟:)