هی تو!

سلام دوستان.موضوع امروز یکم متفاوته.در واقع ارتباطی با فلسفه نداره.ولی چیزیه که مطمئنم برای هممون ملموسه.امروز.بله امروز بزرگترین مشکلیه که همه ی ما درگیرش هستیم.هدف من از ساخت این تست صرفا گفتن اینه که رفقا!از این جنگ شونه خالی نکنین چون اطمینان میدم اگه به راهی که میرید ایمان داشته باشید پیروز میشید.در ضمن این قول رو بهتون میدم که این تست از پیج های چرت و پرت انگیزشی اینستاگرام برداشته نشده.صرفا چیزیه که من تجربه کردم.همین.پس اگه موافقید بریم که شروع کنیم

اول ترجیح میدم جای دور نریم.آدمایی که باهاشون زندگی میکنیم.خونوادمون!آدمهای دوست داشتنی ای که قول میدم از صمیم قلبشون میخوان کمکتون کنن.ولی خب میشه گفت راهشو بلد نیستن.مثل اینه برای کمک به رشد کاکتوس روزی سه بار بهش آب بدید.مشخصا پژمرده میشه!خانواده هامون هم با اینکه عمیقا به دنبال کمک کردن به ما هستن،هر از گاهی رفتار هایی ازشون سر میزنه که ضربات مهلکی بهمون وارد میکنه.سادش کنم،تجربی،پزشکی!توضیح اضافه ای لازم نیست!ولی خب دلیل نمیشه از خونواده متنفر باشیم.راه درست اینه که با شجاعت تمام بشینیم و با خانواده حرف بزنیم.بگیم که من به فلان چیز علاقه دارم و کوچکترین علاقه ای به چیزی که شما دوست دارین دنبالش کنم ندارم.شاید بار اول جواب نده ولی مطمئن باشید با استمرار این عمل درست میشه.البته اینم بگم فقط حرف کافی نیست.مثلا یکی به سفالگری علاقه داره.وقتی والدینش میبینن اون داره از کارش لذت میبره و محصولاتش رو به فروش میرسونه،مطمئنا بسیار تاثیر گذار تر از یکسری حرف خواهد بود،

مسئله ی بعدی، جاییکه بیشترین زمان از روز توش صرف میشه.تصحیح میکنم،هدر میشه.بله درست حدس زدید،مدرسه!من دلم انقدر از مدرسه پره که میتونم یه تشت سبزی بیارم و تا پاک کردن آخرین دونش غیبت این داداشمونو بکنم!ولی خب خلاصش میکنم.ببینید مدرسه تنها هدفی که داره اینه که شما رو شست و شوی مغزی بده و این توهم رو در شما بوجود بیاره که اگه اون عدد احمقانه پایین بیاد شما دیگه بیکار معتاد خلافکار انگل جامعه شدید و کاریتون نمیشه کرد.چرا؟تا خودشون بیشتر پول در بیارن!در واقع یه چیزی مثل مواد فروختنه،مشتریاتون هر روز بد بخت تر و بدبخت تر میشن و شما پول دار تر و پول دار تر(عرض ادب خدمت جناب والتر وایت!)اونجا استعدادتو میکشن،شخصیتتو خرد میکنن،افسرده و نا امیدت میکنن و خلاصه هر بلایی دلشون خواست سرت میارن و تو ام کار خاصی جز کفری کردنشون از دستت بر نمیاد!ولی دوست من،نذار تو این مبارزه اونا ببرن!قوی ترین سلاح تو تو این جنگ علاقته،برو دنبال علاقت و توش تا جایی که میتونی پیشرفت کن.مشخصا نمره هات پایین میاد و کفر عوامل مدرستون در میاد و احتمالا یه بگو میگویی هم با والدین عزیز خواهید داشت ولی کی اهمیت میده!این زندگی شماست و تنها تصمیم گیرندش شمایید!

مسئله ی بعدی،جامعست و آدمای توش.احتمالا برای فهمیدن این یکی باید حد اقل ۱۳ سالتون باشه.به هر حال،جامعه ی ما جامعه ی عجیبیه.نود درصد آدمای توش عملا هیچ ایده ای ندارن که دارن چیکار میکنن.فقط میخورن و میخوابن تا روز مرگشون فرا برسه.این آدما عملا توشون هیچی نیست و فقط یه تیکه گوشتن که اینطرف و اونطرف میرن.عمق فاجعه اینجاست که این آدما به اینم بسنده نمیکنن و تمرکزشون رو میزارن رو امثال تو و من!جوونای خامی که تو این سن آرزو هاشون رو دو دستی چسبیدن و نمیتونن ازشون دل بکنن.این آدما سعی دارن تو رو بکشن!با زخم زدن به آرزو هات! تو رو ‌تبدیلت کنن به یکی مثل خودشون، چون میدونی که اینجا هر کی خودش باشه و اهل تعارف و جلب رضایت عموم نباشه،آدم بدست و حتما یه کثافت کاری ای داره!ولی دوست من،کی اهمیت میده اونا چی میخوان!نذار بکشنت!آرزو ها تو همینجوری دو دستی بچسب چون بدون اونا دیگه تویی وجود نداره!واسه آرزو هات بجنگ چون تنها راه دفاع جلوی این آدماست!

مسئله ی بعدی خیلی مهمه.رفیق ناباب!نه منظورم اونایی که تو مدرسه معرفی میکنن که عملا فرقی با مرحوم پابلو اسکوبار ندارن نیست.منظورم آدمایی که از وضعیت فعلیشون راضی نیستن ولی در عین حال هیچ تلاشی ام برای بهتر کردنش نمیکنن.در واقع،ببخشید اینطوری میگم،ولی فقط بلدن ناله کنن!از لحظه ی سلام کردن بهشون تا لحظه خداحافظی فقط و فقط بلدن امیدت رو بکشن و نا امیدی رو توت بکارن.البته منظورم انرژی درمانی نیست.ولی خب به هر حال اگه از خان های قبلی ام جون سالم بدر برده باشید دیگه ممکن نیست از اینجا سالم برید بیرون.توصیه ی من به شما اینه که آقا سری که درد نمیکنه رو دستمال نمیبندن!خیلی راحت دور این آدما رو خط بکشید ببینید چقدر بیشتر از زندگی تون لذت میبرید.به همین راحتی!

مسئله ی بعدی دید بد نسبت به آیندست.در این مورد،آره درکت میکنم رفیق!وقتی پدرت هر روز که خسته و کوفته از سر کار میاد خونه معمولا اولین گفت و گویی که شروع میکنه گله از گرونییه،دیگه از تو چه انتظاری میره!اینکه میبینی آینده رو هواس،هیچ امنیت مالی ای نداری،بابات داره با چنگ و دندون یه زندگی رو کنار هم نگه میداره،و همه ی اینا رو بزار کنار این که یکی همسن تو اونور دنیا اصلا هنوز نمی دونه دغدغه چی هست!حق میدم ناراحت شی.ولی این حقو بهت نمیدم که نا امید شی!باید بجنگی!اینطوری حد اقل یه شانسی برای موفقیت هست.ولی اگه بشینی و دست رو دست بزاری،اونوقت چی؟اونموقع دیگه جنگو باختی و متاسفم دوست من،اونموقع دیگه راه برگشتی نیست.پس همین الان بجای اینکه دستاتو بگیری بالا و تسلیم سربازای سرنوشت بشی،اسلحه تو بردار و با تمام وجود بجنگ!اینطوری حتی اگه شکست بخوری هم،بیست سال دیگه حسرت تلاش امروز به دلت نمی مونه!

همه ی اینا کنار هم بزرگترین دشمنت رو میسازن!لشکری عظیم به نام نا امیدی.بله هممون روزایی رو داشتیم که نا امید بودیم.روزایی که دیگه نمیکشیدیم!دلمون میخواست از میدون جنگ فرار کنیم.خب منطقی هم هست.وقتی یه نوجوون یا جوونی مثل من و تو که الان باید در حال سپری کردن بهترین دوران زندگیش باشه داره به همچین چیزایی فکر میکنه،مشخصه که امید رو از دست میده.مدام فکر میکنه مگه من چیم از شخص ایکس که داره اون ور دنیا عشق و حالشو میکنه کمتره؟چرا؟چرا من مجبورم همچین زجری رو تحمل کنم؟

اما رفیق!زندگی میدون جنگه!و فقط بزدلا از میدون جنگ فرار میکنن!این جنگ قوانینی داره که هر چقدر هم ناعادلانه باشن،مجبوریم بپذیریمشون.برای زنده موندن مجبوریم طبق این قوانین رفتار کنیم!شاید فکر کنی شرایط برای تو خیلی سخت تر از خیلیاست.بله دوست من همینطوره.ولی خب کاریه که شده،از دست تو و منم کاری بر نمی آد.حالا،میخوای تنها فرصتت برای جنگیدن رو صرف این کنی که اوضاع برای من ناعادلانست؟واقعا؟

اما رفیق بهترین سلاح تو تو این جنگ علاقته!هدفت از زندگیته!تو باید بری دنبال اینا و کل وجودت،صد در صد توانایی مغزت رو رو این بذاری که بری و به رویاهات برسی!این تنها راه پیروزیه!به نقل از نیچه،کسی که چرایی یافته باشد،با هر چگونه ای خواهد ساخت.تو ام اگه احساس نا امیدی داری برو دنبال معنای زندگیت.کارایی که دوست داری رو امتحان کن.کتاب خوندن،نقاشی،موزیک‌،کار با کامپیوتر یا هر چیز دیگه ای.دونه دونه امتحانشون کن چون بالاخره تو یکیشون عشق واقعی رو پیدا میکنی!

دوست من تنها راه پیروزی تو این جنگ اینه که سلاح علاقه رو پیدا کنی و تو استفاده ازش استاد بشی.وقتی پیداش کردی،اون موقع تازه باید شیرجه بدی تو علاقت و تا تهشو در بیاری.توش غرق بشی و از بودن درش لذت ببری.برای اهداف با گل وجود بجنگی و در این حالت دوست من،قول میدم هیچکس جلودارت نیست!

دوستان این تست بیشتر حرفای دلی بود تا اینکه بخوابم یه موضوع رو بررسی کنیم.به هر حال،ممنونم که تا پایان با من همراه بودید.روز خوبی داشته باشید،تا گفتمانی دیگه،خرد یار و نگهدارتون:)