انتقاد از شعر حافظ؟

خواجه حافظ: .اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

و حالا به دو نقد اصلی شاعران،یعنی صائب تبریزی و شهریار(محمد حسین بهجت)می پردازیم،صائب از حافظ نقد کرده و شهریار از صائب! _صائب تبریزی: *اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را *به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را. *هر آنکس چیز می بخشد،ز مال خویش می بخشد *نه چون حافظ که می‌بخشد سمرقند و بخارا را🚶‍♂️ _شهریار. *اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را *به خال هندویش بخشم‌ تمام روح واجزا را *هر آنکس چیز می بخشد،بسان مرد می بخشد *نه چون صائب که می‌بخشد سر و دست و تن و پا را *سر و دست و تن و پا را،به خاک گور می بخشند ‌ *نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را 🙂

صائب تاکید داشته که باید از مال خویش چیزی را ببخشی نه اینکه به قول معروف از کیسه ی خلیفه ببخشی ،در صورتی که این نظریه ی صائب بر اساس بیت های بعدی غلط است،البته نمی توان به طور کلی دیدگاه این شاعر را نادرست دانست؛و شهریار به صائب گفته است چیزی را به شخص مهم باید داد،که ماندگار باشد و ارزش زیادی داشته باشد،وگرنه سر و دست و تن و پا به درد آن فرد زیبا رویی که دل ها را برده است،نمی خورد و آن چیزی که تو به فرد زیبا رو می دهی،روزی نابود خواهد شد🙂

در ادامه به نقد ها و نظریه ها و پاسخ های زیبایی که برخی شاعران داشته اند ،می پردازیم. _محسن حسینی. کلام و درد حافظ سخاوت یا خساست نیست... نخواندی بیت دیگر را که فرمود شمایان‌را "ز عشق نا تمام ما،جمال یار مستغنی است ؛ به آب و رنگ و خال و خط،چه حاجت روی زیبا را" از نظر من این بهترین پاسخ برای تمامی نقد ها ،و گویا و روشن است🚶‍♂️🌟

و می توان گفت تقریبا دیدگاه این شاعر همانند دیدگاه صائب تبریزی است،اما کمی تفاوت دارد و گویا شاعر فروتنی بیشتری نسبت به صائب ،به خرج داده است🙂 *مجید خالقی. اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را فدای مقدمش سازم سر و دست و تن و پا را من‌آن چیزی که خود دارم،نصیب دوست گردانم نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

نظریه ها و بحث های زیادی در این رابطه است،اما توان و فرصت برای بیان بسیار کم است،برای مثال برخی شاعران در این رابطه سروده های طنز نوشته اند و برخی به حقارت آدمی اشاره کرده اند🙂

به عنوان مثال: اگر آن ترک شیرازی به دست ارد دل ما را ... به خال هندویش بخشم تجمل های دنیا را... نه چونان شهریار و صائب و غیره که می‌بخشند ... به خال ترک شیرازی تمام‌ روح و اجزا را... امانت هست روح و جسم از سوی خدا بر ما ... خیانت بر امانت هیچ نبود،رسم دادا را

و محمد عیادزاده هم‌این موضوع را به نظمی طنز تبدیل کرده و گفته: اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را... خوشا بر حال خوشبختش،به دست آورد دنیا را... نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را ... مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟... و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلا... که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را... نه حافظ داد املاکی ،نه صائب دست و پا ها را... فقط می خواسنند این ها،بگیرند وقت ما ها را؟...