به اعتقادات هم احترام نگذاریم!

درود.به گفتمان امروز خوش اومدید.قبل از همه چیز ،میخوام ازتون خواهش کنم که تا پایان تست با من همراه باشید و همین اول کار گارد نگیرید.اگر باز هم نظرتون مخالف بود،می تونید تو قسمت نظرات مطرح کنید.بحث میکنیم.بگذریم.امروز میخوایم در رابطه با چیزی که چندیست زیاد میشنویم صحبت کنیم.اعتقاد همه محترم است.من امروز میخوام براتون توضیح بدم که چرا این حرف،مغالطه و سخن بی اساسی بیش نیست.فقط خواهش میکنم تا پایان تست بمونید و قبلش نظر ندید.

منطق این سخن این است که اعتقاد هر کسی برای خودش است و به کسی آسیب نمی زند.پس همه ی ما موظفیم به اعتقاد هم احترام بگذاریم.اما این حرف،یکی از همان حرف هاییست که همانطور که دکارت میگوید،بی دلیل و منطق پذیرفتیم و درباره ی صحت داشتنش فکر نکردیم.خود من هم،این موضوع رو قبول داشتم تا زیر ذره بین شک گذاشتمش،و تناقض خودش رو نشون داد.ببینید،من برای اعتقادات هیچ کسی احترام قائل نیستم.حتی اعتقادات خودم!چرا؟چون اعتقادی که مورد احترام قرار بگیرد،رفته رفته تبدیل به یک اعتقاد مقدس میشود.و اعتقاد مقدس هم پس از مدتی تبدیل به تابو میشود و تابو شکنی کار هر کسی نیست.مشخص است که پیشگیری بهتر از درمان است!

ببینید اگر همه برای اعتقادات یکدیگر احترام قائل بودند،هیچوقت علم پیشرفت نمی کرد.گالیله،اگر برای اعتقاد مردم احترام قائل بود نمی گفت زمین به دور خورشید میگردد.نیوتون وجود جاذبه را اعلام نمی کرد و انیشتین،نظریه ی نیوتون را رد نمی کرد.هیوم،برهان نظم را نقد نمی کرد و نیچه،هگل را.همچنین،اگر مردم برای اعتقادات یکدیگر احترام قائل بودند،اصلا رنسانسی رخ نمی داد!در تمام این رویداد ها(که باعث پیشرفت شده اند)حداقل یک نفر برای اعتقاد یک نفر دیگر احترام قائل نبوده و اعتقاد شخص مقابل را زیر پا له کرده و نظریه ی خود را ارائه کرده است.حال فرض کنید تمام افراد تاریخ برای اعتقادات یکدیگر احترام قائل بودند.احتمالا ما هنوز داشتیم در غار زندگی میکردیم!

به هنگام بحث و گفت و گو،اعتقاد هیچ کسی محترم نیست.هر کسی اختیار دارد اعتقاد طرف مقابل را رد کند و بگوید تو اشتباه فکر میکنی!با دلیل و منطق،نظریه و تفکر او را رد کند.این بحث هم به سود شماست،هم به سود طرف مقابل.بالاخره،آگاهی هر دو طرف بیشتر میشود.حال اگر به اعتقاد هم ارزش می دادید،اصلا باید دور بحث و مناظره رو خط میکشیدید و در این حالت احتمالا بسیاری،تا پایان عمرشان هم متوجه برخی اعتقادات نادرستشان نخواهند شد و آن را درمان نخواهند کرد و تا آخر عمر توسط این عقاید،آزار خواهند دید.

ممکن است بپرسید حالا که اعتقادات محترم نیستند،،کار درست این است که به هرکسی که اعتقادش با ما یکی نبود،توهین کنیم؟توجه کنید،من گفتم اعتقادات محترم نیستند،نگفتم شخصیت افراد محترم نیست.چون شخصیت افراد محترم است و ما برای شخصیت آنها احترام قائلیم،به اعتقادات آنها《توهین》نمی کنیم.(یا حتی برای برخی فراتر،به خود شخصیت آنان!)دقت کنید.توهین نمیکنیم،ولی دلیل نمیشود زیر سوال نبریم.به هیچ عنوان این دو حالت را اشتباه نگیرید!زیر سوال بردن و توهین کردن دو چیز کاملا متفاوت هستند.

در واقع،میتوانم بگویم مقصود مردم از این حرف،چیز درست و صحیحی است.فقط از لفظ اشتباه استفاده میکنند و همین لفظ اشتباه،ممکن است سبب فجایع بزرگی شود!چهل سال بعد را تصور کنید که انقدر این جمله تکرار شده،تبدیل به تابو شده و به اشتباه مردم به عقاید هم احترام میگذارند.در آن جامعه هیچ بحث و مناظره ای صورت نمیگیرد و این،فاجعه است!بیایید همه ی ما،به جای لفظ نادرست《عقاید همه محترم است》از لفظ صحیح《شخصیت همه محترم است》استفاده کنیم.البته،این مورد دوم هم یک اعتقاد است.به عقاید نباید احترام گذاشت.پس هر چند وقت یکبار این مورد را هم زیر ذره بین شک بگذارید تا مبادا اشتباه نکنید!

متشکرم که تا پایان گفتمان امروز هم با ما همراه بودید.نظر شما در این باره چیست؟اعتقادات محترمند یا نه؟خوشحال میشم نظراتتون رو با ما به اشتراک بگذارید.تا گفتمانی دیگه،خرد یار و نگهدارتون:)