این زندگیست یا دوی ماراتون؟
سلام.به گفتمان امروز خوش اومدید.گفتمان امروز نه راجع به دستگاه فلسفی پیچیده ایست،نه فیلسوفی،نه چیز دیگری.گفتمان امروز در رابطه با موضوع بشدت پیش پا افتاده و در عین حال مهمیست.مقایسه ی خود با دیگران در زندگی.اینکه همواره شما بخواهید در زندگی در هر زمینه اول باشید و رو دستتان نباشد.در واقع،زندگی را پیست مسابقه و سایر مردم را رقیب بدانید.خلاصه بگم،یک کمالگرای تمام عیار باشید!این بیماری،که بسیاری دچار آن هستند،واقعا احمقانه است.میپرسید چرا؟
ببینید یک مسابقه زمانی معنا میدهد که تمام افراد با شرایط مساوی مسابقه را شروع کنند.یک دوی ماراتون را در نظر بگیرید.این مسابقه زمانی معنا میدهد که همه از یک نقطه،در یک زمان و با شرایط مساوی مسابقه را شروع کنند.حال فرض کنید یک شرکت کننده ده دقیقه زود تر از سایرین شروع کند.یا یکی 20 متر جلوتر از دیگران شروع کند.یا در مسیر یکی موانع بیشتری از سایرین وجود داشته باشد.این مسابقه که معنا نمیدهد!
در زندگی واقعی هم،ممکن است یکی در یک خانواده با شرایط مالی بسیار خوب شروع کند،یکی از خانواده ای با شرایط بدتر.یکی در کشور بهتر بدنیا بیاید،یکی در کشور بدتر.یا اصلا یکی سنش بالاتر از بقیه باشد!علاوه بر آن،هیچ انسانی همه چیز تمام نیست و همه نواقصی دارند.مشخص است که نمیتوانیم در تمام زمینه ها اول باشیم!
فرض کنید شما میخواهید از تهران به رشت بروید.اما به محض ورود به جاده،بخواهید از خودرو های مقابل سبقت بگیرید.این کار را انجام میدهید.مشخصا خودروی دیگری میبینید.و دوباره این کار را انجام میدهید. و دوباره و دوباره و...
من از شما میپرسم.به نظراتان نتیجه ی این مسابقه ی احمقانه چه میتواند باشد؟جز اینکه فقط شخص مذکور از مسیر لذت نخواهد برد؟همانطور که ذکر شد،شرایط این مسابقه برابر نیست که بتوان آن را مسابقه به حساب آورد.حتی قدرت موتور خودرو ها هم فرق دارند!در زمان متفاوت شروع کردند،از یک شهر و مکان شروع نکردند،و...فکر نمیکنم لازم به ذکر باشد که همان قدر که این مسابقه احمقانه است،مقایسه ی خود با دیگران هم در زندگی احمقانه است:)
توجه داشته باشید که من نمیگویم برای زندگی تلاش نکنید،همانطور که قبلا در تست فلسفه ی ابر انسان ذکر کردم،یک ابر انسان با تمام وجود برای اهدافش میجنگد و برای او هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد.قصد من فقط این است که بگویم نباید زندگی را به دید مسابقه دید و باید از مسیر لذت برد.چون بسیار زود تمام میشود:)
به پایان گفتمان امروز رسیدیم و امیدوارم که به اندازه ی کافی مفید بوده باشد.نظر شما در اینباره چیست؟از نظر شما،زندگی یک سفر است یا یک مسابقه؟خوشحال میشوم نظراتان را با ما به اشتراک بگذارید.تا گفتمانی دیگه،خرد یار و نگهدارتون.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
2 . ..که فرار همه جانبه ازش تقریبا محاله و بالاخره یه جایی و سر یه موضوعی یقه هر کدوم از ما رو میگیره .
جا داره تمرین ها و راهکارهای بیشتری هم برای عبور از مسئله ویرانگر لذت زندگی پیدا کنیم و به هم یاد بدیم
1. به موضوع مهمی اشاره کردی 🙌
فکر کنم اکثر ما در طول زندگیمون پیش اومده یهو ببینیم وسط رقابت با دیگران هستیم اونم بدون هیچ دلیل منطقی و حاصل این مقایسه ها و رقابت های پوچ چیز خوب و ارزشمندی نبوده معمولن.
اما فکر کنم با این هم نظر باشی که این قضیه به حدی در زوایا مختلف فرهنگ و جامعه ما رسوخ کرده که
توی هر مسابقه دویی که شرکت کردم توی ازدحام دونده ها خفه شدم، برای همین عادت کردم دیگه شرکت نکنم.
کاملا درسته، مشتاق نوشته های بعدیتون هستم
متشکرم
راستش منم جزو اون دستم ک بهم یاد دادن باید بهترین باشی! از وقتی چشمامو باز کردم تا همین الان.همیشه و همیشه.با اینکه ادعا میکنن مقایسه نمیکنن ولی بازم انجامش میدن.انگار انقد جا افتاده ک نمیتونن ترکش کنن.معتادش شدن.!ی مدت خیلی مهم بود.سعی میکنم اهمیت ندم ولی فق سرکوفتاشونو افزایش داده:/:)
چی بگم.فکر میکنم همون اهمیت ندادن بهترین راه باشه
هوم شاید...
ی سوال پروفت کیه؟
من هرچی نگاش میکنم نمیتونم تشخیص بدم:/ فقط منو یاد اخوندا میندازه:/
والتر وایت که فهمیده تولید شیشه حرام است🗿
دیدگاهم نسبت به جمله ای که همه میگن(زندگی مثل مسابقه است) تغییر کرد. واقعا درست و منطقی گفتی. متشکرم که باعث شدی آگاهیم بیشتر بشه.
بسیار از این بابت خوشحالم:)
امممم یه سوال چرا توی لیست دوستان ممدیییی
من پشمام ریخت اصن حسودی چیه 🌚مکه نه داریم میرقصیم💃تو هم داری میرقصی دیگه؟
ز
والا من خبر ندارم از خودش بپرسید😁
اره باباااا دارم میرقصمممم
خوشحالم که هنوز افرادی هستن که درباره موضوعات با اهمیت تست میسازن و دنبال چیزای سطحی نیستن.
ممنون بابت وقتی که گذاشتید:)