تحلیل بازی فوق العاده ☆Gris☆

هشدار ! دارای اسپویل ! پیشنهاد میکنم اول یک دست بازی را تمام کرده و بعد برای فهم بیشتر این هنر به این پست مراجعه کنید.

در صحنه‌ی ابتدایی، Gris در حال خواندن موسیقی است…در کف دستان یک مجسمه‌ای عظیم. مجسمه‌ی یک زن که معلوم نیست چه کسی است. داستان در رابطه با غم از دست دادن فردی عزیز است. اولین نکته‌ی مفهومی بازی! هیچ جای بازی به شما نمی‌گوید که واقعا زنی که فوت شده چه نسبتی با Gris دارد!

هیچ جای بازی به شما نمی‌گوید که واقعا زنی که فوت شده چه نسبتی با Gris دارد، ولی از غم بزرگ او، پژمرده شدن برگ‌های زندگی Gris و خط خطی شدن صفحه‌های روزگارش، تنها می‌توان غم از دست دادن مادر را برداشت کرد. همین‌طور که Gris به خواندن ادامه می‌دهد، کم کم نفسش بند می‌اید و به طریقی احساس خفگی می‌کند. در لحظه‌ای که صدای Gris به کلی خاموش می‌شود، او برروی کف دستان مجسمه می‌افتد. مجسمه نیز بلافاصله شروع به ترک خوردن می‌کند. Gris در پی دریافت کمک از مجسمه‌ی زنی که زمانی تمام پشت و پناهش بوده، به جلو نگاهی می‌اندازد، ولی دیگر کسی نیست که او را همراهی کند.

زمانی که شما کنترل Gris را دوباره به دست می‌گیرید، او به آرامی شروع به راه رفتن می‌کند و با هر اقدام شما به هر عملی، او دوباره به زانو در می‌آید. تاثیری که از دست دادن مادرش روی او گذاشته، رنگ از دنیایش برده، انگیزه‌ای برای زندگی برای او باقی نگذاشته و از درون او را خرد کرده است. شاید این موضوع را ندانید، ولی این حس دقیقا همان چیزی است که روان‌شناسان معتقدند فردی که عزیزی را از دست داده است، احساس می‌کند (دور از جان شما).

دنیایی که بدون حضور عزیزترین فرد Gris، تبدیل به خرابه‌ای سیاه و سفید شده است…خالی از زندگی…خالی از امید. زمانی که Gris قدرت خود را باز می‌یابد، شما می‌توانید از روی غریزه‌ی گیمر بودنتان راه درست را انتخاب کنید، به جلو که در بازی سمت راست است بروید.

اگر زمانی که کنترل Gris را به دست می‌گیرید، به سمت چپ بروید…در اصل می‌خواهید تا دوباره به سراغ غم و اندوه‌های گذشته‌تان بروید. اگر راه سمت چپ را ادامه دهید، دوباره به مجسمه‌ای که برای مادرتان است می‌رسید…مجسمه‌ای که اکنون خرد شده. Gris دوباره به زانو در می‌اید و دوباره شروع به عزاداری برای عزیز از دست رفته‌ی خود. بازی در حقیقت، در همین ابتدا می‌خواهد به شما بفهماند که اگر موضوعی ناراحت کننده و غمگین در زندگی شما وجود دارد، ۲ راه حل در پیش روی خود دارید: یا به جلو حرکت کنید و زندگی را دوباره بسازید، یا این که به عقب بازگردید و برای همیشه به دلیل آن موضوع ناراحت باشید.

بازی Gris عنوانی است پر از سمبل و معنا. در طول بازی به کرات با این موضوع سر و کار دارید. کمی که به جلوتر بروید، مجسمه‌هایی را می‌بینید که همه حالتی غمگین دارند یا ترسیده‌اند و منتظر کمک…کمکی که Gris قرار نیست آن را از طرف مادرش دریافت کند. در مقاطع خاصی در بازی، شما در کف دست یک مجسمه قرار می‌گیرید و رنگی جدید به بازی اضافه می‌شود که به مرور دنیای بی روح، بدون زندگی و سیاه و سفید شما را زنده تر از قبل می‌کند. به این معنا که Gris یک مرحله از غم خود را پشت سر گذاشته، یک مرحله از افسردگی ناشی از مرگ مادر خود را تمام کرده است. در اولین زمانی که این مورد رخ می‌دهد، دنیا رنگ قرمز به خود می‌گیرد.

طبق گفته‌ی روان‌شناسان، اولین حسی که پس از چنین شوک بزرگی در وجود آدمی شعله ور می‌شود، خشم است…خشم…احساسی به رنگ قرمز. البته این نظر اکنون توسط بسیاری از بزرگان این علم پذیرفته نیست. رنگ قرمز در این مرحله به معنای خشم و اندوهی است که Gris پس از شوک وارد شده به خودش احساس می‌کند

شما در طول بازی باید نورهایی را جمع‌اوری کنید که در نهایت صورت‌های فلکی را تشکیل می‌دهند که راه را برای شما باز می‌کنند. این نورها در بازی دقیقا سمبل امید هستند…چیزی که حتی اگر راهی نیز وجود نداشته باشد، برای شما یک راه خواهد ساخت. در انتهای هر مرحله و قسمت از بازی، شما به یک ساختمان معبد مانند می‌رسید که نورهای جمع‌ شده‌ی شما، که همان امیدهایتان هستند، مسیری را در آسمان برای شما می‌سازند که انتهای بازی باید برای صعود از آنان استفاده کنید.