انسانیت چیست و به چه معناست؟

روان‌شناسی انسانیت را توان درک احساسات دیگران می‌داند. مغز ما می‌تواند درد و شادی دیگران را «شبیه‌سازی» کند. این توانایی به‌خاطر نورون‌های آینه‌ای در مغز شکل می‌گیرد. همین ساختار باعث می‌شود نسبت به رنج آدم‌ها بی‌تفاوت نباشیم. انسانیت از جایی شروع می‌شود که جهان را از چشم دیگری ببینی.

همدلی قوی‌ترین نشونه انسانیت در انسان‌هاست. همدلی فقط دلسوزی نیست؛ فهم واقعی شرایط دیگری است. افراد همدل تصمیم‌های اخلاقی‌تر و روابط سالم‌تری دارند. این مهارت مغز را به سمت حمایت و همکاری هدایت می‌کند. به همین دلیل انسان‌ها جامعه‌های پیچیده‌تر از حیوانات می‌سازند.

انسانیت یعنی فهم اینکه رفتار ما فقط روی خودمان اثر ندارد. هر انتخاب روی محیط، رابطه‌ها و حتی نسل بعد تاثیر می‌گذارد. این حس مسئولیت پایه اعتماد و امنیت اجتماعی است. وقتی افراد این آگاهی را داشته باشند، آسیب‌ها کمتر می‌شود. انسانیت یعنی: من فقط برای خودم زندگی نمی‌کنم.

اخلاق فقط یک قانون بیرونی نیست؛ یک تشخیص درونیه. انسان‌ها می‌توانند خلاف منفعت شخصی، کار درست را انجام دهند. این ویژگی پایه رفتارهای انسانی در شرایط سخت است. بدون اخلاق، همدلی و مسئولیت، جامعه از هم می‌پاشد. انسانیت یعنی انتخاب درست، حتی وقتی راحت‌ترین راه نیست.

انسانیت در رفتارهای کوچکِ روزانه دیده می‌شود. احترام، انصاف، قضاوت نکردن و گوش دادن… همه تاثیرگذارند. رفتار انسانی می‌تواند استرس اطرافیان را کاهش دهد. تحقیقات می‌گویند مهربانی یک «اثر موجی» ایجاد می‌کند. یعنی یک رفتار کوچک می‌تواند به چند نفر دیگر منتقل شود.