به عنوان یک کاکتوس

شعر نوشته خودمه...

یک کاکتوس سبز بودم شاد و خرّم بودم نداشتم نیازی به کس فاقد ز هرگونه ترس

تنهایی برایم معنا داشت امّا تصورم خطا داشت گمان کردم دلتنگ نمی‌شوم به دنبال مرگ نمی روم

ولی دلم بغل خواست آغوشی برای غم خواست به دور و بر کردم نگاه تا بجویم سر پناه

مردمان بادکنک بودند همچون قاصدک بودند تا به آن تنهایی مشکل نبود ولی حالا عادل نبود

ز همه دور شدم ز دنیا کور شدم کردم کار خوبی پیشمان نشوم به زودی