حرفی که هیچوقت گفته نشد...

یه شعر ساخت خودم امیدوارم قشنگ باشه💗🍓

میانِ “سلام” و “خداحافظی”، یه واژه جا موند... یه واژه‌ی کوچیک، اما پر از لرزشِ قلب و دلتنگی.

می‌خواستم بگم، اما صدام توی گلوم گم شد، مثل پرنده‌ای که تا لبِ پنجره رفت، اما ترسید از پرواز...

چشمهام پر بودن از “کاش”، کاش یه لحظه نگاه می‌کردی، کاش می‌فهمیدی سکوت هم گاهی فریاده، کاش فقط یه بار...

رفتی، و پشتِ سرت، من موندم و واژه‌هایی که تو دلم پوسیدن، مثل نامه‌ای که هیچ‌وقت فرستاده نشد...

حالا، شب‌ها با اون حرفِ نگفته می‌خوابم، کنارش چای می‌خورم، براش می‌نویسم، و گاهی ازش می‌پرسم: «اگه گفته بودم، می‌موند؟»

باد می‌پیچه میان موهام، انگار صدای توئه که برمی‌گرده، می‌گه: “همون سکوتت قشنگ بود...” ولی من می‌دونم قشنگ نبود، درد بود، اما نجیب...