سندروم نوک سوزنی.

دیدین بعضیا همیشه آماده‌ان که با یه حرف کوچیک یا حتی یه نگاه، کلا قید یه دوستی رو بزنن؟ یا از یه شوخی ساده، جوری ناراحت میشن که انگار دنیا تموم شده؟ خب، بیاین با هم بفهمیم چرا اینجوریه! ســتاره✯

وقتی از خودمون مطمئن نباشیم، دنبال تایید دیگرانیم. اگه کسی یه ذره کم‌محلی کنه، حس می‌کنیم هیچ ارزشی نداریم و فوری دلخور میشیم. چون ته دلمون فکر می‌کنیم لابد حق با اونه که من خوب نیستم!

اینا از طرد شدن جوری می‌ترسن که نگو! حتی اگه دوستش بگه ‘بعداً زنگ می‌زنم’، طرف فکر می‌کنه دیگه نمی‌خواد باهاش حرف بزنه و قیدش رو می‌زنه. قبل از اینکه طرد شن، خودشون فرار می‌کنن!

این جور آدما، ذهنشون یه کارخونه تولید فکر منفیه! یه حرف کوچیک رو تبدیل می‌کنن به فاجعه. مثلاً ‘پیامم رو سین کرد جواب نداد’ رو تبدیل می‌کنن به ‘لابد ازم متنفره، دیگه هیچ وقت باهاش حرف نمی‌زنم!’. بدبینِ درجه یک!

وقتی حس می‌کنن از چیزی ناراحتن، بلد نیستن چجوری بگن. به جای اینکه مستقیم حرف بزنن، قهر می‌کنن، دوری می‌کنن یا یهو قطع رابطه می‌کنن. فکر می‌کنن بقیه باید خودشون بفهمن چی شده!

اهی اوقات، مشکل از جمع نیست، از ترس خود فرده. می‌ترسه قضاوت بشه، می‌ترسه حرفی برای گفتن نداشته باشه. واسه همین، ترجیح میده قید کل جمع رو بزنه یا اگه رفت، زود بهونه پیدا کنه و برگرده خونه!