هفت کشور برتر چایی خور

در سرزمین‌هایی که بخار چای از دل قوری‌ها برمی‌خیزد، زندگی طعم دیگری دارد. ترکیه با لیوان‌های باریک و دل‌گرم، ایران با سماورهای صبور و چای گل‌محمدی، بریتانیا با عصرانه‌های شیک و ساندویچ‌های نازک، و روسیه با قند و لیمو در سرمای زمستان. در پاکستان، چای شیرین و ادویه‌دار، در ایرلند، فنجانی پر از شیر و خاطره، و در مراکش، نعناع و شکر در هر جرعه جاری‌ست. چای، زبان مشترک دل‌هاست.

رتبه اول:ترکیه ترکیه (Turkey): مصرف سرانه سالانه چای 3.16 کیلوگرم. چای در ترکیه حکم نوشیدنی ملی را دارد و معمولاً از برگ‌های چای سیاه استان ریزه تهیه می‌شود. دم‌کرده چای را در لیوان‌های باریک لوله‌ای‌شکل و بدون دسته سرو می‌کنند تا هم رنگ شفاف و هم دمای بالا حفظ شود. مهم‌ترین آیین، مهمان‌نوازی با چای داغ است که با شکلات یا نبات همراه می‌شود. این رسم، بخش جدایی‌ناپذیر از معاشرت‌های روزمره ترکیه است.

رتبه دوم:ایرلند ایرلند (Ireland): مصرف سرانه سالانه چای 2.19 کیلوگرم. در ایرلند، چای سیاه پررنگ و غلیظ با نام “ایرلندی” شناخته می‌شود و معمولاً با شیر پرچرب ترکیب می‌شود. صبحانه چای‌محور یکی از پایه‌های سبک زندگی ایرلندی است و مکانیسم چای‌نوشی در کافه‌ها و خانه‌ها از دیرباز پابرجا مانده است. قوری چای در بسیاری از منازل همواره روی چراغ یا اسپات‌گرم‌کن قرار دارد و هر زمان که مهمان بیاید، بلافاصله چای تازه سرو می‌شود.

رتبه سوم:انگلستان بریتانیا (United Kingdom): مصرف سرانه سالانه چای 1.94 کیلوگرم. فرهنگ “وقت چای” یا Afternoon Tea یکی از نشانه‌های شناخته‌شده بریتانیایی‌هاست که در اوایل قرن نوزدهم شکل گرفت. معمولاً چای سیاه ملایم با افزودن شیر و گاهی کمی شکر نوشیده می‌شود و همراه آن شیرینی‌های کوچک و ساندویچ‌های نازک قرار می‌گیرد. گردشگری چای در هتل‌های مجلل و مراسمات رسمی هنوز یکی از تجربه‌های محبوب گردشگران در لندن و دیگر شهرهای انگلستان است.

رتبه چهارم:ایران ایران (Iran): مصرف سرانه سالانه چای 1.50 کیلوگرم. چای سیاه ایرانی بیشتر در اواخر بعدازظهر و صبح زود نوشیده می‌شود و معمولاً با نبات، شیرین‌کننده‌های طبیعی یا گل محمدی سرو می‌گردد. چایخانه‌های سنتی با سماور و قوری‌های چدنی، فضای صمیمی برای گفتگو و بازی تخته نرد فراهم می‌کنند. تیپ چای ایرانی ملایم‌تر از نمونه‌های انگلیسی است اما رنگ و عطری دلپذیر دارد که بخش بزرگی از هویت فرهنگی را می‌سازد.

رتبه پنج:پاکستان پاکستان (Pakistan): مصرف سرانه سالانه چای 1.50 کیلوگرم. چای پاکستانی یا “چائے” معمولاً با شیر و هل و ادویه‌های معطر دم می‌شود و شبیه به ماسالا چای هندی است. این چای غلیظ و شیرین، در هر زمانی از روز با تنقلات محلی مانند سموسه یا بسار سرو می‌شود. در خانه‌ها و اغلب دکان‌های کوچک خیابانی، یک کتری بزرگ روی اجاق برقی یا گازی همیشه در حال جوش است تا اهالی محل بتوانند به سرعت فنجانی چای تازه بنوشند.

رتبه شش:روسیه روسیه (Russia): مصرف سرانه سالانه چای 1.38 کیلوگرم. در روسیه، سماور نقش محوری در دم‌کردن چای دارد و چای سیاه تلخ را معمولاً با تکه‌های لیمو، مربا یا قند سفید می‌نوشند. آیین چای روسی حول محور دورهمی‌های خانوادگی و کاری است و قوری چینی یا فلزی روی سماور بزرگ قرار می‌گیرد. نوشیدن چای در سرمای سرد زمستان روسیه، لحظه‌ای گرم و صمیمی فراهم می‌کند.

رتبه هفتم:مراکش مراکش (Morocco): مصرف سرانه سالانه چای 1.22 کیلوگرم. چای نعناع مراکشی که از چای سبز گان‌پودر و برگ‌های نعناع تازه تهیه می‌شود، با شکر فراوان سرو می‌شود. نحوه ریختن چای از ارتفاع، فوم کرمی روی سطح ایجاد می‌کند و نوعی نمایش آبیاری معطر به حساب می‌آید. این چای در همه مهمانی‌ها و بازارها پایه‌گذار گفتگوهای صمیمانه است و نمادی از مهمان‌نوازی مراکشی است.