خودشیفتگی یا مکانیزم دفاعی ؟

شما چه شخصیتی درون خودتون دارید؟

خودشیفتگی به عنوان یک ویژگی شخصیتی: افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) دارای یک الگوی رفتاری و فکری مشخص هستند که با خودبزرگ‌بینی، نیاز شدید به تحسین و فقدان همدلی مشخص می‌شود. آنها ممکن است احساس کنند که از دیگران برترند و سزاوار رفتار ویژه‌ای هستند. این افراد اغلب در روابط بین فردی خود دچار مشکل می‌شوند و ممکن است از دیگران استثمار کنند.

خودشیفتگی به عنوان یک مکانیزم دفاعی: افراد ممکن است از خودشیفتگی به عنوان یک روش برای مقابله با احساسات منفی مانند اضطراب، ناامنی و شرم استفاده کنند. به عنوان مثال، فردی که احساس می‌کند در برابر دیگران ضعیف است، ممکن است با بزرگ‌نمایی خود و اغراق در توانایی‌هایش، از خود در برابر این احساس محافظت کند. این نوع از خودشیفتگی ممکن است موقتاً به فرد احساس بهتری بدهد، اما در درازمدت می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری شود.

تفاوت‌های کلیدی: اختلال شخصیت خودشیفته: یک الگوی رفتاری و فکری پایدار و فراگیر است که بر زندگی فرد تأثیر می‌گذارد. خودشیفتگی به عنوان مکانیزم دفاعی: یک واکنش موقت به موقعیت‌های استرس‌زا است و ممکن است در طول زمان تغییر کند.

درمان: درمان اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً شامل روان‌درمانی است که به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهد و با احساسات ناخوشایند خود به شیوه‌ای سالم‌تر مقابله کند. در مورد خودشیفتگی به عنوان یک مکانیزم دفاعی، درمان ممکن است شامل کمک به فرد برای شناسایی و پردازش احساسات ناخوشایند و توسعه مهارت‌های مقابله‌ای سالم‌تر باشد.

در نهایت، درک این نکته مهم است که خودشیفتگی می‌تواند یک ویژگی شخصیتی یا یک مکانیزم دفاعی باشد و هر دو جنبه می‌توانند بر زندگی فرد تأثیر بگذارند.

نه از کسی ایده گرفتم و نه بی محتوا ست لطفاً اگر کمی شعور و شخصیت درونی خوبی داری رد نکنن 👈👉