تستچی باستان! (فان!)

بنده در دورانی متولد شدم که در بازار مرکزی، فروش محصولاتی مانند (چقدر مرینت رو میشناسی) یا (اگر بستنی بودی چه طعمی میشدی)رواج داشت. اما بنا به دلایلی *خوشبختانه* فروش چنین محصولاتی در بازار ممنوع شد. اوه درست است؛ بگذارید قبل از اینکه ناگهانی شروع کنیم، نگاهی به گذشته ی سرزمین تستچی بیندازیم! توجه: این پست فاقد هر گونه منطق است!

شروع ماجرا: در گذشته، مردی دانا به اسم ممد وجود داشت. در واقع (ممد) لقب او بود و کسی به طور دقیق از اسم او خبر ندارد. آن مرد، تصمیم گرفت تا در گوشه ای از آن دشت بزرگ و سرزمین پهناور آنجا، پادشاهی ای برای خود راه بیندازد. در ابتدا، مردمان زیادی به آنجا آمده بودند و آن سرزمین اوضاع خوبی را به همراه داشت. امروزه معتقدند که مردمان گذشته، به زبان (روبیکایی) صحبت میکردند. و هنوز که هنوز است، این زبان یک راز است و هیچ کسی آن را متوجه نمیشود. در آن سرزمین؛ فروش تست ها و پست های بی محتوا، رمان های مسخره که استیکر های زیادی داشتند و چنین محصولاتی، باعث شد که بازار و اقتصاد آنجا به کلی نابود شود!

در آن زمان، بازرگانان شرکت هایی به اسم کمپانی میزدند و افرادی را به عنوان خواننده انتخاب میکردند. بهتر است دروغ نگویم، آهنگ های آنان و متن ترانه اش حتی به درد لای جرز دیوار هم نمیخورد! (اوه! بی ادبی نکنیم! شاید از نظر من اینطور است.) آن دوره، مردم گروه هایی به اسم (سلسله) راه اندازی کرده بودند و معروف ترین آنان، (سلسله ی قیچیان) بود! آن زمان، مردم با هم صمیمی بودند و هم را (آجی) صدا میزدند. و برای دوست پیدا کردن این جمله را به کار میبردند: (آجی میشی؟ سیسی جون؟)     *ایش!!!* بنده معتقدم که باید این دوره را (روبیکاییان) نامید! خداروشکر، دوره ی تمام این چیز ها به پایان رسید. (البته شاید...)

اکنون دورانی است که هنوز اسم مشخصی ندارد. چون ما در حال حاضر در دو چیز، بین (محتوا داشتن) و (بی محتوا بودن) گیر کرده ایم. (بعدا اسم مناسبی پیدا خواهیم کرد) متاسفانه با ورود به فصل تابستان، مردم جدید به سرزمین ما آمده اند. ما پذیرای آنها هستیم! ولی آنها برخی از قوانین را رعایت نمیکنند... اگر آنها بخواهند محصولات خود را به ما بفروشند، باید ابتدا توسط ماموران بازار، بررسی شوند. (این قوانین برای مردمی که از اول اهل اینجا بوده اند هم صدق میکند!) کسانی که محصولات ویژه ای را وارد بازار کنند، از طرف پادشاه، پاداش دریافت میکنند. ما بخشی به اسم (چاراسلایس) داریم که در آن محصولات کوچک خود که قیمت کمتری دارد میفروشیم. و گاهی اتفاقات روزمره را در میان می گذاریم.

اگر کسی ما را اذیت کند، آنها را به ماموران حکومتی و امنیتی گزا.رش میدهیم! (پس بهتر است دچار خطا نشوید!) ما در مرکز سرزمین، کنار هم جمع میشویم و با هم صحبت میکنیم. افراد زیادی در آنجا جمع میشوند. گاهی مسابقات و جشنواره هایی برگزار میشود و مردم در آن شرکت میکنند و فرد برنده پاداش میگیرد! خلاصه، در حال حاضر، شهر ما قوانین و مقررات بیشتری دارد و جای خوبی است! و ما از آن راضی هستیم! (البته اگر محصولات بی محتوا تولید نکنند!) راستی کم کم داشت یادم میرفت! به عنوان فردی که اهل اینجا است، بهتر است سرود این سرزمین، یعنی (کی میاد به طاستچی!!!) را حتما بلد باشید!