انتقادی از نقش زنان در ناروتو؛

ناروتو یکی از محبوب‌ترین انیمه‌ها و مانگاهای ژاپنی است که با داستانی پرفراز و نشیب درباره‌ی تلاش، رفاقت، و غلبه بر نفرت، میلیون‌ها مخاطب را در سراسر جهان جذب کرده. با این حال، در کنار تمام نقاط قوتی که این اثر دارد، یکی از جنبه‌هایی که همواره مورد انتقاد قرار گرفته، نحوه‌ی پرداخت به شخصیت‌های زن آن است. در این مقاله، به تحلیل نقش و جایگاه زنان در ناروتو می‌پردازیم و بررسی می‌کنیم که چرا بسیاری از این شخصیت‌ها علی‌رغم ظرفیت بالا، در روایت اصلی به حاشیه رانده شده‌اند.

ساکورا هارونو: غنچه ای که هرگز شکوفا نشد. ساکورا به‌عنوان یکی از اعضای تیم اصلی داستان و شاگرد مستقیم هوکاگه‌ی پنجم، باید یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های زن سری می‌بود. اون دارای هوش بالا، توانایی کنترل چاکرا و مهارت‌های درمانی سطح بالا هستش ولی توی بسیاری از مقاطع مهم داستان، نقش او به پشتیبان احساسی یا شخصی که تحت تأثیر رفتار ناروتو و ساسکه است، تقلیل پیدا می‌کنه. علی‌رغم پیشرفت ظاهری‌اش، جایگاه واقعی ساکورا در رویدادهای کلیدی داستان بسیار کمرنگه.

تسوناده: رهبری پرقدرت اما محدود شده تسوناده، یکی از سه سنین افسانه ای و هوکاگه ی کونوها، در ظاهر زنی قدرتمند و با نفوذه اما در عمل، نقشش به تصمیم‌گیرنده‌ای محافظه‌کار و گاه ناظر منفعل فروکاسته می‌شه. توی بسیاری از نبردها، تسوناده تنها در حاشیه حضور داره و برخلاف همتایان مرد خود، تأثیر چندانی بر پیشبرد نبردها یا تغییر سرنوشت نداره.

شخصیت‌های فراموش‌شده: تن‌تن، اینو، هیناتا. بسیاری از شخصیت‌های زن دیگه توی ناروتو یا عملاً به فراموشی سپرده شدن یا صرفاً برای پر کردن فضای صحنه‌ها استفاده شدن. تن‌تن که کلا هیچ خط داستانی مشخصی نداره و حتی توی نبردهای مهم نیز شرکت نمی‌کنه. اینو با وجود پتانسیل عاطفی و فکری بالا، اغلب توی سایه‌ی مردان تیم خود قرار می‌گیره. حتی هیناتا، که از نگاه بسیاری نمادی از رشد و پایداری‌ هستش، در نهایت بیشتر به عنوان همسر ناروتو تعریف می‌شه تا یک نینجای مستقل.

مردان رشد می‌کنند، زنان ساکن می‌مانند در حالی‌که شخصیت‌های مرد مانند ناروتو، ساسکه، شیكامارو و کاکاشی دارای مسیرهای پیچیده‌ی رشد روانی و ایدئولوژیک هستن، شخصیت‌های زن معمولاً فاقد این مسیر رشدن. این موضوع، نه‌تنها باعث ایجاد نابرابری در روایت میشه، بلکه تنوع و واقع‌گرایی داستان رو هم کاهش می‌ده.

حالا ریشه‌ی مشکل کجاست؟ خود ماساشی کیشیموتو، خالق ناروتو، در مصاحبه‌ای گفته بود که «نوشتن شخصیت‌های زن برایم سخت است.» این اعتراف، به‌خوبی ضعف موجود در ساختار روایی ناروتو رو توضیح می‌ده. داستانی که پره از مفاهیم رقابت، برادری و فداکاری، اما اغلب از زاویه‌ی نگاه مردان روایت می‌شه.