آزمایش قطره قیر

آزمایش قطره قیر (Pitch Drop Experiment) یکی از طولانی‌ترین و معروف‌ترین آزمایش‌های علمی در تاریخ است. این آزمایش در سال ۱۹۲۷ توسط پروفسور توماس پارنل، استاد فیزیک در دانشگاه کوئینزلند استرالیا، طراحی شد تا نشان دهد که بعضی از مواد که در دمای اتاق به نظر جامد می‌رسند، در واقع مایعات بسیار چسبناک و با جریان فوق‌العاده کند هستند.

آزمایش قطره قیر (Pitch Drop Experiment) یکی از طولانی‌ترین و معروف‌ترین آزمایش‌های علمی در تاریخ است. این آزمایش در سال ۱۹۲۷ توسط پروفسور توماس پارنل، استاد فیزیک در دانشگاه کوئینزلند استرالیا، طراحی شد تا نشان دهد که بعضی از مواد که در دمای اتاق به نظر جامد می‌رسند، در واقع مایعات بسیار چسبناک و با جریان فوق‌العاده کند هستند.

چگونگی اجرای آزمایش پروفسور پارنل مقداری قیر (pitch) را در یک قیف شیشه‌ای ریخت و اجازه داد برای سه سال در آنجا بماند تا کاملاً ته‌نشین شود و از ترک‌ها و شکستگی‌ها خلاص شود. سپس، در سال ۱۹۳۰، ته قیف را باز کرد تا قیر به آرامی شروع به چکیدن کند.

ویژگی شگفت‌انگیز قیر قیر در نگاه اول مانند یک جامد شکننده به نظر می‌رسد؛ اگر با چکش به آن ضربه بزنید، خرد می‌شود. اما در حقیقت، این ماده یک مایع فوق‌العاده چسبناک است که ویسکوزیته آن حدود ۲۳۰ میلیارد برابر آب است.

وضعیت فعلی امروزه، این آزمایش تحت نظارت فیزیکدانان دانشگاه کوئینزلند قرار دارد و یک دوربین به‌صورت ۲۴ ساعته آن را ضبط می‌کند. انتظار می‌رود قطره دهم در دهه ۲۰۲۰ یا اوایل ۲۰۳۰ چکه کند.